Als de zalm

Wanneer alles diep van binnen pijn doet en je alleen, tegenover je eigen beeld.

ziet dat het vervormd is door onbekende spiegels

wanneer dingen voor je schaduw wijken

wanneer je woord dat van een ander lijkt en je hartslag uit je lichaam vlucht

wanneer je handen ver van je weg zijn en je de afdruk van je voeten niet herkent

wanneer je het gezicht dat nadert bent vergeten

wanneer je niets meer waarneemt dan dode buitenkanten

ga dan als de zalm tegen de stroom in met alle razernij van je woede.

Wanhoop niet het water zal de stenen breken.

Chileens gedicht