We gingen eens vroeg opstaan, maar dat is ook in het water gevallen. Zoals in het hele verlof zijn de vrouwen het eerst op en de mannen het eerst klaar ! Het was mistig zoals verwacht. Wat doen we ... ? Een ploeg oudere fietsers, die ook in het hotel logeerden, maakten zich klaar voor de verderzetting van hun tocht. Zoals een Amerikaan betaamt zijn ze volledig uitgerust zoals een echte tour-renner, maar dan nog met spiegeltjes aan hun petje voor het achterop komende verkeer te kunnen zien aankomen, net hollandse boerinnekes. Bij ons was het minder sportief, wij stapten de auto in en reden richting .... Los Angeles, ons einddoel komt in zicht ! Het zag er naar uit dat we de zon niet gingen zien vandaag, maar naarmate we op onze weg vorderden en het ook wat later werd, kon de zon de dichte mist toch wat oplossen. Hier was de highway 1 niet meer zo speciaal en we voelden dat we dichter en dichter bij de grotere steden kwamen, het verkeer werd drukker en er werd harder gereden. Zoveel mogelijk probeerden we de kustweg te volgen en niet de autostrade, want hier was het landschap toch nog steeds prachtig glooiend en afwissellend begroeid met tapijten van gele en oranje bloemen, zeer mooi ! We moesten toch gaan beslissen, ..., willen we nog voor een halve dag genieten van de zon, dan moesten we van die frisse zeewind en de mist afgeraken, in de bergen hadden we misschien meer geluk. In Ventura reden we richting Fillmore, de bergen in. Nog geen 5 miles verder klaarde het al op en werd het warmer en warmer, we hadden de goede keuze gemaakt. Fillmore ligt amper op 20 miles van de kust en verder rijden had helemaal geen zin, want morgen moeten we toch terug naar de kust, waar we de rondborstige Bay-watch girls van Malibu gaan bekijken, de gedachte alleen al ...! Natuurlijk was er plaats in het Best Western hotel in dit vergeten oord en het was nog maar 14h00, veel tijd dus om te zonnen aan het zwembad ! De dames hadden niet veel tijd nodig om uit te pakken, na 10 minuten lagen ze al op de ligbedden te sudderen. De mannen wilden de meisjes eens verwennen en trokken er met de auto op uit voor aperitief en apetisers te gaan zoeken. Vemits we een microgolf op de kamer hadden, konden de apetisers zelfs "warm" geserveerd worden. Champagne met lekker gemarineerde kippenvleugeltjes was een welgekomen verrassing voor onze lieftallige, al lichtjes aangebrande, jonge dames. Het water aan het zwembad was wat te koud voor een verfrissende duik, maar de jacuzzi werd wel gebruikt, behalve door Diane dan. Tijdens onze zoektocht naar de aperitief hebben we ineens een goed restaurant gevonden voor vanavond. De menu kregen we al mee en die zag er niet slecht uit en heel wat betaalbaarder dan onze twee vorige uitspattingen ! El Pescador, typisch Mexicaans restaurant, waar zelfs de diensters beter Spaans dan Engels spraken. De apetiser was al heeeeel pikant. We bestelden een Tilapia visschotel gemarineerd in look en Diane met zalm. Om te starten kregen we al eerste een lekker pikant soepje en even snel moesten we water bijbestellen. De plats zagen er enorm uit, de vis was goed krokant gegrild en zag er vervaarlijk uit met zoveel tanden. Niemand kreeg zijn schotel leeg en een doggybag was aan ons niet besteed, zoals de andere klanten wel deden. We vroegen de wijnkaart, maar die bleek niet te bestaan, wel drie soorten wijn, die ze normaal per glas verkochten. Wij namen een fles Merlot wijn; de garçon komt met een fles maar we wisten nog helemaal niet hoeveel dit ging kosten en hij begint een 1,5 liter fles te openen ! Hoeveel kost die, vroegen we nieuwsgierig, want we wisten nog helemaal niets van de prijs. Dit waren de flessen die men gebruikte als men een glas vroeg; wij kregen ze voor 24$; ja Ok, 1,5 liter dan maar ! Terwijl we onze reusachtige plat verorberden, speelde men op de flatscreens die boven iedere tafel hingen, live muziek van Gloria Estefan, een opname in Miami. Dan toch nog maar een koffie om nog wat te blijven genieten. Maar het werd bijna 21h00, de meisjes snakten naar hun bedje dus reden we maar naar onze kamer voor een heerlijk nachtrust ! Morgen dus naar van Malibu, de "big boebies" voor de jongens en de blokskes voor de meisjes, wat zullen we allemaal heerlijk dromen !
Het schijnt dat er deze nacht iemand zeer hard heeft gesnurkt,... , ik zou het niet weten want ik heb niets gehoord ? Toen we gingen ontbijten was het buiten warmer dan gewoonlijk de laatste dagen. Het ontbijt was wel in een heel knusse ruimte, gelukkig waren we maar alleen want er stonden slechts twee zetels en een tafeltje, voor de rest was alles aanwezig. De kleine Chinees van de lobby kwam zelfs onze wafels bakken voor ons. Vandaag hadden we tijd genoeg, we moesten enkel de beaches afrijden en zorgen dat we vanavond in Newport Beach aankwamen, ons gereserveerd hotel. We zakten af naar de kust langs kronkelende bergwegen en oneindige velden met citrusvruchten. De sinaasappels waren bijna rijp en kleurden al mooi oranje. Aan verschillende velden stond de naam Sunkist te lezen, die naam kennen we bij ons ook ! Hoe meer we de kust naderden, ..., inderdaad hoe meer mist en hoe minder zon we nog kregen te zien. Langs de kust zagen we de pelikanen in zee duiken en even verder waren de dolfijnen vlak bij de kust aan het spelen, prachtig om te zien, ze sprongen uit het water en lieten zich dan op hun rug in het water ploffen. Op de highway 1 was een ongeval gebeurd. We zagen een helicopter een persoon ophijsen en wegvliegen. De weg was afgesloten en de politie en brandweer was druk in de weer. De brandweerwagen die ons voordien al van de weg had geblazen, keerde terug naar zijn basis en de politie zorgde dat het verkeer zo snel mogelijk weer vlot verliep. Iemand was van de weg gereden en tussen de rotsen tegen de kust tot stilstand gekomen ! De weg was weer vrijgemaakt en de gretig kijkende ramptoeristen konden hun weg vervolgen. Malibu en Santa Monica lagen er maar verloren bij door het koude weer, geen bikini's op het strand. De villa's zagen er wel knap uit, stuk voor stuk goed afgesloten en beveiligd met hoge hekken er omheen. In Venice Beach zijn we eens gaan kijken naar Pamela Anderson, maar de bay-watcher van dienst stond daar alleen op zijn toren naar de zee te turen, er viel niemand te redden vandaag ! Binnen enkele weken wordt het warmer zei hij, maar daar hadden wij geen boodschap aan ! De promenade van Venice Beach was zo goed als verlaten op enkele moedige joggers en fietsers na ! De kleine winkeltjes langs de kust waren wel open en rare figuren ziet men hier genoeg; gitaarspelers op roller-blades; bijna naakte bruine body-builders met koptelefoon op; en andere bizarre vogels ! Op deze manier de kust afrijden ging nog lang duren, dus besloten we maar langs de autostrade een beetje voort te maken. De ring door Los Angeles, zo een 70 miles lang, bij ons een ritje naar de zee, is een 2 x 6 rijvaksbaan breed. De afrit naar Newport Beach was eveneens 2 x 4 rijbanen maar ongelooflijk mooi aangelegd en langs beide zijden gegroepeerde villa's met aparte hoofdingang en natuurlijk speciale security. Aan de rechterkant van deze baan bevond zich de ingang van ons hotel, met aparte verkeerslichten, hier reden we de oprit van de Hyatt binnen. Direct kwamen er vier portiers om de deuren te openen van de auto en ons overdreven vriendelijk te verwelkomen ! De auto werd even opzij gezet door één van die opdringerige gasten en wij gingen de lobby binnen. Zeer vriendelijk en correct werden we verwelkomd door een jonge man. Vermits hier alles al gereserveerd en betaald was vanuit België was de check-in snel uitgevoerd. We vroegen of het ontbijt inbegrepen was, alhoewel we beter wisten, maar die brave jongen begreep ons direct en zorgde voor de twee dagen toch nog een speciale AAA reductie door gratis 2 x 4 ontbijten te voorzien, proberen gaat mee hé ! Dit hotel hadden we beter niet op voorhand besteld, veel te luxueus en ver van alles verwijderd, maar ja dat weten we nu met onze USA ervaring natuurlijk ! Deze avond zijn we downtown in Newport Beach gaan eten in de Rusty Pelican. Aan de ingang stapten we uit en onze auto werd op de parking geplaatst. Onze tafel was nog niet klaar maar in de bar konden we reeds een aperitief nuttigen terwijl alles in gereedheid werd gebracht. Zeer verzorgd eten en een zeer lieftallige juffrouw was onze gastvrouw; weeral zeer geslaagd ! Morgen is onze laatste dag en hopelijk nog een zonnige !
"Onze frut wordt zuur", zeggen ze in Antwerpen, want onze laatste dag gaat eraan ! Onze hoop hadden we eigenlijk al opgegeven om nog een dagje te zonnen en aan het zwembad te vertoeven, en we hadden gelijk, geen zon te zien en alles behalve warm. Ons gratis ontbijt gingen we eerst nuttigen in een mooie zaal naast de lobby. Dit was wat anders dan hetgeen we gewoon waren, mooi gedekte tafeltjes en langs alle kanten gedienstige garçons. Het was geen buffet, maar mits bijbetaling konden we alles krijgen. Het gratis ontbijt was zeker voldoende met eitje en bacon, we moesten zelfs maar 20$ bijbetalen omdat we elk een fruitsapje hadden bijgenomen. Het dagblad nog meegenomen en we gingen dan maar een uitstapje maken naar ... Mexico ! Zo ver is dit niet en Tijuana schijnt de moeite te zijn om eens te zien. Ongeveer 100 miles en we waren voorbij San Diego aan de Amerikaans-Mexicaanse grens. We reden de highway af, want met onze huurauto mochten we zeker niet over de grens en dit was ook onze bedoeling niet.Tijuana ligt op voetafstand van de grens en begint eigenlijk al aan de grensovergang. Naar Mexico gaan is helemaal geen probleem, gewoon door een personen-carrousel lopen en men is in een geheel andere wereld. Armoede, bedelaars, vuile straten en een heel andere mentaliteit, ook het verkeer ging er heel wat anders aan toe, hier telt het recht van de sterkste nog . We voelden ons helemaal niet op ons gemak en een veel onveiliger gevoel dan in Californië. We werden natuurlijk in een bar binnen gelokt door een lieftallige dame voor "free drinks" ! Het was happy hour, altijd denk ik, en de dames kregen een tequila aan halve prijs, wij namen een fruitsap en een biertje. Iedereen probeert daar toch wat geld te verdienen, schoenen kuisen, met een lasso wat staan draaien voor de toeristen, op een gitaar wat tokkelen, zelfs de kleinste kinderen stonden te bedelen, ... niet wat we tot hiertoe gewoon waren, zielig eigenlijk ! Na 2 uur hielden we het voor bekeken en stapten richting "USA-border". Dit ging helemaal anders; de autostrade richting USA stond vol wachtende auto's om gecontroleerd te worden. Wij moesten maar in rijen aanschuiven voor passen controle, gelukkig hadden we ze allemaal bij ! Illegaal willen overlopen naar Amerika staat gelijk met een criminele daad en wordt zeer zwaar gestraft, stond overal te lezen. Onze dikke negercontroleur was vol bewondering voor onze reispassen omdat er zoveel foto's op stonden. Dat had hij nog nooit gezien en liet zijn collega er mee van genieten. Dat was precies iets dat beter was dan in de USA ! Onze handbagage nog door de scanner en we stonden terug op Amerikaanse bodem. Voor 4$ hadden we de auto kunnen parkeren op een bewaakte parking. Nog even bijtanken en we reden terug naar Newport Beach, we hadden toch genoten van de Mexicaanse zon ! Hoe meer we de kust afreden hoe meer we moesten aannemen dat ook hier de zon de hele namiddag moet geschenen hebben. Voor het laatste stuk namen we de prachtige lanen door de badplaatsen Laguna Beach en Newport Beach, hier moet zeer veel geld zitten ! In ons chique hotel aangekomen, zat er niets anders op dan de auto volledig leeg te maken en te beginnen aan inpakken. Morgenvroeg ontbijten we om 6h30 en rijden dan richting AVIS parking in Los Angeles om onze auto af te leveren en dan verder naar de luchthaven voor onze vlucht naar Philadelphia. De auto heeft prachtig werk geleverd , hij was zeker confortabel genoeg en van grote OK, zelfs het verbruik viel binnen de Europese normen (12,5l/100 km). Ons toertje door de westkust is zeer goed meegevallen, we hebben prachtig weer gehad, behalve dan de laatste frissere dagen aan de kust en alles bijeen hebben we toch meer dan 3700 miles afgelegd ! Vanavond nog eens lekker eten in ons hotel en dan vroeg in ons bedje. Hiermee zijn we aan het laatste deel van ons blog-verhaal en hopen dat dit ook door jullie werd geapprecieerd. Op de laatste foto ziet ge ook nog wie de "driver" was en wie al het schrijfwerk voor zijn rekening heeft genomen, de meisjes hebben we drie weken zo verwend dat zij enkel hebben mogen genieten, is dat niet mooi !
Reis USA 2008
