|
Cerro Lodge, 4 januari 2022.
De voorbereiding was hectisch.
Waar is de tijd dat je gewoon naar Antwerpen ging, je vliegtickets kocht, die meekreeg op papier en dan gewoon naar de luchthaven ging, incheckte en vertrok?
Iemand is op het idee gekomen dat alles elektronisch doen gemakkelijker is. Niet dus.
Nu krijg je een vluchtschema, met daarop een code en moet je zelf je tickets afdrukken. Vervolgens kan je je plaats reserveren (wat nodig is voor je coronacertificaten) en kan je elektronisch, van thuis uit, inchecken. Dat zou misschien iets makkelijker zijn dan gewoon op de luchthaven inchecken, ware het niet dat de programma's waarmee je dat doet niet echt goed werken.
Dan komt er dit jaar nog de covid-ellende bij. Op het laatst hoorden we dat je nu om over te stappen in de Verenigde staten een ESA-document nodig hebt (dat viel nog mee) en bovendien een covidtest die niet ouder mocht zijn dan vierentwintig uur. Probleem: als je die test laat afnemen in een officieel testcentrum in België, moet je eerst een code aanvragen, je dan laten testen en dan duurt het 24 tot 36 uur voor je het resultaat krijgt! Dat was dus onmogelijk voor ons. Bij een apotheker kan je de test vlugger krijgen, maar 24 uur voor ons vertrek zijn deze gesloten. Gelukkig is er wel een oplossing: op Schiphol kan je (als je je op voorhand elektronisch aanmeldt!) een officiële test laten afnemen en krijg je het resultaat (een officieel testcertificaat) na 20 minuten.
Nu mogen we dus al overstappen in de Verenigde staten.
In Costa Rica mag je binnen als je een Europees vaccinatiebewijs hebt, maar …. je moet wel (elektronisch) een 'Pase de Salud' aanvragen, anders mag je daar geen restaurants binnen.
Komt nog bij dat je je trein best online reserveert …., je hotel in Amsterdam online boekt en je eerste hotel in Costa Rica eveneens elektronisch besteld.
Besluit: het is misschien wel gemakkelijker, maar VEEL arbeidsintensiever. Ik heb het opgeteld: voor ons beiden heb ik 14 (VEERTIEN!) elektronische formulieren ingevuld, aangevraagd en afgedrukt. (En dan komen er nog bij voor de terugreis via Canada).
Het inpakken zelf ging vlot. Ondanks een jaar niet gereisd te hebben kunnen we het nog.
En dan de vlucht. Eerst met de trein naar Amsterdam. Omdat we al om zeven uur moeten inchecken en we nog een test moeten laten afnemen, vertrekken we een dag op voorhand en slapen we een nachtje in een hotel op de luchthaven. De treinreis (Thalis) verloopt feilloos (in een bijna lege wagon). De test was geen probleem (beiden gelukkig negatief) en het hotel kennen we. We kunnen er niet in het restaurant eten (Nederland kent een strengere lockdown dan België), maar wel eten meenemen om op de kamer op te eten.
De volgende dag inchecken. Ondanks het feit dat het elektronisch inchecken niet gelukt is (en we zijn niet de enigen merken we) verloopt alles feilloos. We moeten zelfs onze bundel afgedrukte formulieren niet tonen, enkel onze covidsafe pas en onze Pase de Salud.
Instappen. Elf uur blijven zitten en dan eerste halte: Huston, Texas.
Ook hier weinig problemen, we mogen ook hier onze bundel formulieren niet tonen. Een teleurstelling!
Dan vijf uur wachten op de volgende vlucht. Vervelend, maar blijkbaar eigen aan vliegen.
Met een uur vertraging vertrekt de volgende vlucht: Huston – San José. Geen problemen, blijven zitten tot je er bent. De vlucht duurt vijf uur, waarvan we gelukkig een paar uurtjes kunnen slapen.
En dan de laatste fase: luchthaven – hotel. Tegenvaller: de gevraagde taxi van het hotel is er niet.
Dan maar zelf een geboekt, die ons op een dik half uur naar Hotel Cerro Lodge brengt.
Hier vlug inschrijven en slapen. Aankomst 3 uur ('s nachts) plaatselijke tijd. Bij ons is het nu 10 uur 's morgens. We zijn dus 27 uur onderweg geweest.
Na een goede nacht, een heerlijk ontbijt (rijst met bonen, gebakken banaan en twee gebakken eitjes) het terrein gaan verkennen. We zien onze eerste vogels ….. en de rest lezen jullie volgende keer.
Foto's An : hieronder, vogelfoto's : https://observation.org/users/50424/photos/
|
