02/06/2017

We worden op ons gebruikelijk uur 7u30 wakker voor de laatse inpak. Nog een grande koffie con leche y pan con queso op de camping en terug met pak en zak de fiets op, dit keer voor de luchthaven.

Het is een tripje van ongeveer 12 km door het heuvelend Galicia en merkwaardig is dat we nog heel wat pelgrims te voet tegenkomen die hun laatste kilometers afleggen naar Santiago. We horen wel eens dat we de verkeerde richting uitfietsen, maar we zien vooral veel pelegrinos die hoopvol voor zich uit kijken in de hoop dat het niet te ver meer is voor hun vermoeide benen en soms gehavende voetjes ...

Op de luchthaven vinden we vrij snel de inpakstand en een erg behulpzame inpakman die ons voor 17,50 euro een kartonnen inpakdoos klaarmaakt. Het inpakken valt ietwat tegen want we moeten onze fietsen behoorlijk demonteren om ze in die kartonnen doos te krijgen: voorwiel, achterwiel, zadel, stuur kantelen, één pedaal verwijderen en dan nog wordt het maar juist passen maatje.

We proppen er ook zo veel mogelijk van onze fietszakken in en dan wordt het wringen en dichtplakken ... oef, gelukt. Samen met Diet en Wil drinken we nog een koffietje en dan inchecken.

Onze dozen moeten naar een speciale transportband en daar blijkt dat ze te zwaar zijn, hoewel we duidelijk onder de 45 kg zitten. Blijkt daar dat het maar 32 kg mag zijn: die van Pol mag met iets meer nog net passeren maar die van Wilfried moet terug open en er moet één zakje uit ... gelukkig lukt dat nog wel en met de gekregen tape krijgen we het geheel toch terug dicht gekleefd.

Het voordeel is dat nu alles vrij snel gaat en we meteen kunnen aanschuiven voor het instappen. Onvoorstelbaar na 2 uurtjes vliegen (tegenover 25 fietsdagen) staan we in Brussel.

We nemen afscheid van Diet en Wil die op zoek gaan naar een bus die hen naar Eindhoven kan brengen. Aan het afgifte punt voor grote verpakkingen staan tot onze verbazing onze dozen al te wachten, een beetje gehavend en met scheuren maar alles zit er in.

Het terug monteren vraagt wat meer tijd dan gedacht maar lukt uiteindelijk wel. Toch een raar zicht als je de aankomsthal voorbij de douane inwandelt met een zwaar bepakte fiets, dat hadden we nog niet meegemaakt.

Even zoeken toch hoe je de luchthaven kan verlaten op de fiets en dan de laatste fietsstrook naar huis, voor het eerste met echt wel tegenwind en wederom heel warm, maar ook dat lukt ons en dan komt eerst Wilfried (Merksem) en even later Pol (Berendrecht) moe maar gelukkig thuis.

Het gevoel is wat dubbel, blij om terug thuis te zijn en spijt dat het nu echt gedaan is. 

Terwijl Hilde nog ergens rondzwerft met echtgenoot Hassan in Portugal, ronden Pol met Bertje en Wilfried met Denise het avontuur af met, hoe kan het ook anders, een gezellig etentje in een restaurantje in Stabroek.

Met dank aan de reisgezellen en dank aan familie en vrienden voor de ondersteuning en aanmoedigingen !

Wilfried_2017

01/06/2017
Epiloog anders

Gisteren werd het 's avonds nog heel gezellig: we verbroederden met Jeffrey, een moedige jonge alleenfietser, zijn ouders die hem komen ophalen, wederom met Wil en Diet en nog een Nederlands stel op de camping. Heel plezant om ervaringen en belevenissen uit te wisselen ... de Camino brengt mensen samen en maakt ze rijker !

Aan de busterminal krijgen we slecht nieuws ... onze fiets kan alleen gedemonteerd en ingepakt mee met de bus, als er dan nog voldoende plaats is. Onze epiloog naar Finisterre valt in het water. We maken dan maar van de nood een deugd en gaan toch aanschuiven voor ons diploma ...na ongeveer 1u40 is het eindelijk aan ons. Je houdt het niet voor mogelijk dat dit niet beter georganiseerd kan worden. Een van de vrijwilligers vertelt ons dat het sinds 2 jaar erg verbeterd is ... Er zijn gewoon te veel pelgrims en te weinig personeel en vrijwilligers.

Met ons diploma in de hand smaakt de koffie heerlijk. Na een grijze ochtend is het zonnig warm geworden.

Diet en Wil schuiven mee aan voor een menu del dia en regelen hun terugkeer naar Nederland.

Wij fietsen terug naar de camping om ons voor te bereiden op onze "terug naar huis" morgen ...

Al het materiaal ordenen en zo compact mogelijk inpakken, wat mag er allemaal weg nu, wat houden we als handbagage. In het reisbureau kregen we de informatie dat er tot 45 kg in de "fietsdoos" mag. Dat maakt dat we de vliegreis kunnen maken met confortabel weinig handbagage, ziet er goed uit want zo'n 4 fietszakken zijn als gewone bagage net iets minder makkelijk te hanteren.

Nog eens lekker douchen en het contact met het thuisfront onderhouden en dan kunnen we voor de laatste keer genieten van de voortreffelijke keuken van onze camping in Santiago.

Jeffrey en zijn ouders zijn ondertussen terug aangekomen op de camping na hun trip naar Finisterre en ook Diet en Wil komen nog mee een afscheidsdrankje gebruiken, blijkt dat we morgen samen met de tandemreizigers op het vliegtuig zitten. Hun tandem en bagage gaat met de gespecialiseerde Nederlandse firma naar huis en zelf reizen ze via Brussel omdat dit ver uit het goedkoopste is.

Nog één slaapmutsje en dan voor de laatste keer ons tentjes is, morgen vliegen en fietsen Pol en Wilfried naar huis, Hilde geniet ondertussen al van haar 2de dagje vakantie met man Hassan in Portugal.

31/05/2017

Rust- en afsluitdag in Santiago de Compostela.

Met 3 zijn we vertrokken in Merksem. Met 3 zijn we aangekomen in Santiago. 28 dagen samen op weg en "onderweg", een sportieve prestatie, een queeste ...
25 fietsdagen voor zo'n 2700 km, 2 rustdagen, 1 afrondingsvoormiddag, 3 onderweg bezoekjes van goede vrienden en een heel gastvrije familie ... het is een beetje onwezenlijk maar we hebben het echt wel gedaan en nu is het ook bijna helemaal gedaan.

Vannacht heeft het geregend en omdat onze tentjes onder de bomen staan, regent het nog druppels na bij het opstaan. Het is grijs overtrokken als we ontbijten in de camping-bar. Hassan komt het reisgerief van Hilde ophalen, zij reizen na de middag verder richting Portugal.
Eerst trekken we nog samen de stad in. We worden onthaald met een tas koffie of thee in het genootschap van de lage landen binnen het Internationaal Pelgrimscentrum.

De rij om het diploma af te halen is veel te lang (ongeveer anderhalfuur aanschuiven), zo veel pelgrims, niet te geloven ...
Pol en Wilfried boeken via een klein reisbureau hun vlucht naar Brussel. Er is nog plaats op de rechtstreekse vlucht van vrijdag, joepie !

We bezoeken de kathedraal in renovatie en kuieren wat door de stad. Terwijl wij iets gaan drinken, het is ondertussen erg warm geworden en de zon brandt, doet Hilde toch een poging om haar en onze diploma's te halen. Het lukt haar na meer dan 1 uur, de andere niet want het moet echt persoonlijk met id-kaart.
Hier eindigt onze gezamenlijke queeste. Hilde en Hassan vertrekken voor extra streepje vakantie.

Pol en Wilfried plannen nog een epiloog met 2. We trekken morgen met de fiets op de bus naar Finisterra en na een bezoekje aan het voormalig einde van de wereld en de ultieme pelgrimstop fietsen we terug naar Santiago.

Pol, de initiatiefnemer, de man met de blik vooruit, immer doorgaan, onze goede gids, bracht ons ter bestemming.

Hilde, de vrouw in het gezelschap, geweldige fietser, altijd wel met iets bezig of met iemand pratend, zorgde voor een immense fotoreportage en de vrouwelijke toets.

Wilfried, het sluitstuk, de volger, beet door de pijntjes en zorgde er voor dat ook de anderen wat moesten doseren.

We brachten het samen en onderweg tot een goed einde en dat geeft deze queeste een mooie afronding.

30/05/2017

Overtrokken maar droog is het als we ontbijten bij de panaderia in Sarria. We starten vol goede moed want vandaag kunnen we ons doel bereiken ...
Bij een eerste wat vroegere stop (ochtendzittingen nog voor Portomarin) staat de achterbanden van Pol helemaal plat.

Op heel onze queeste slechts 2 x plat, maar vandaag dus liever niet. Met vereende krachten kunnen we vrij snel terug op pad. Net voor Pallas del Rei vinden we een leuke bar met een deugddoend broodje met gebakken ei. Ondertussen is het opgeklaard en doet het zonnetje haar werk. Een behoorlijk stuk van het traject loopt samen met de voetgangers, het lijkt soms een stoet, zo talrijk worden ze. Van alle nationaliteiten, leeftijden, singels, duo's, in groep, met fikse stap of hinkend, mooi uitgedost of pelgrimslook, met en zonder stokken of staf, met kallabas en/of schelp ... onvoorstelbaar en allemaal op stap ...
Wij nemen in Melida de menu del dia want we hebben energie nodig. Het alsmaar heuvelend parcours is echt zwaar. In Arzua drinken we nog een extra cola voor suikers want het blijft duren met op en af gaan.
Eén onoplettendheid bij de gps bij onze overigens uitstekende gids Pol kost ons enkele extra kilometers en ook Wilfrieds ketting valt er nog 2 keer af ...
Het lijkt te blijven duren en na Touro worden de heuvels naar ons gevoel nog wat pittiger.

Eindelijk, na een zware rit van 133km, staan we voor de kathedraal van Santiago de Compostella. De avonddrukte heeft zich al meester gemaakt van de stad waar de smalle straatjes zich vullen met pelgrims en toeristen. Omstreeks 19u40 is het plein voor de deels ingepakte, imposante kathedraal al wat opener.
In de avondzon houden we nog een fotosessie, samen met een viertal Spaanse, net aangekomen stappers ...

We hebben het toch maar mooi gedaan met ons drie !!!
Echte cava vinden, brut - neen, niet semi Seco - lukt pas bij de zesde poging, maar hij smaakt ons fantastisch !

Na dik 136km kunnen we onze tentjes rechtzetten op de stadscamping van Santiago. Het restaurant aan de camping heeft een heerlijke keuken. Hilde heeft Hassan telefonisch naar de camping kunnen loodsen en die komt mee een glaasje rode wijn drinken. Het is al 24u als we onze tentjes in duiken, er zal geronkt worden vannacht ...
Morgenvoormiddag ronden we onze queeste af in Santiago.

20/05/2017

Het regent als we opstaan in de auberge. Met de vroege vertrekkers slaap je toch wel wat minder ...
Als we na ons ontbijt vertrekken druilt het nog. Hassan, de man van Hilde, wuift ons uit en vertrekt nadien naar Santiago om ons daar op te wachten.
Gelukkig klaart het wel snel op en in Villafranca del Bierzo drinken we een koffie met koek.

De col de Cebreiro is onze laatste megaklim en het is er weer eentje om "u" tegen te zeggen. Net voor de eigenlijke top (1300m) worden we verwend door een echte Spaanse la mama met cola, water, brood, voorgerecht, hoofdgerecht, dessert en koffie voor alles samen 39 euro. Als we vertrekken komt ze nog nagelopen met een zakje krieken ... zalig toch !
Het klimmen is echter nog niet gedaan, er volgen nog 2 topjes waarvan de laatste alto de Poio (1335m) erg steil.

In de anders leuke afdaling begint het echter te regenen en in Samos gaan we schuilen. De plaatselijke mama aldaar doet een scheutje brandy in onze koffie om ons op krachten te laten komen ...
Als we terug vertrekken voor Sarria komt de zon terug piepen en dat vinden we super: we kunnen eindelijk terug kamperen. In Sarria vinden we vrij snel de grote camping met weinig volk. Na een zware fietsdag en een deugddoende douche zijn we helemaal klaar voor de cava van Hilde (2000 km zonder platte band) en onze avond picknick ... we zullen goed slapen na 105km stevig fietswerk.

Santiago komt nu echt in ons bereik ...