Hier zie je waarin ik geïnteresseerd ben of ook wel wat me heel erg stoort of verontrust.
28-09-2013
Nu reeds dromen van ...
De eerste ochtendkilte deed me even mijmeren over wat was. En automatisch gingen mijn gedachten terug naar die wandelingen die we de voorbije junimaand maakten. We genoten er intens van om in Playa del Duque langs de Atlantische oceaan te wandelen en te kijken naar de golfjes die aanrolden en ruisend stilvielen in de keitjes.
Ja we keken naar alles en in feite naar niets speciaal. Toch was het echt genieten dat we deden. Ik verlang er nu reeds naar om ginder terug te zijn en alles nog eens over te doen.
28-09-2013, 15:43
Geschreven door Disteltje Reageren (0)
Laatst waren we voor een weekendje in Wenen. Een nette en prachtige - redelijk prijzige- stad met unieke paleizen; een bezoek meer dan de moeite waard.
Een paar hoogtepunten voor ons waren de geleide bezoeken aan Schonbrünn en de Stephansdom met de crypte. Onvergetelijk was ook de
voorstelling in de Spaanse Hofreitschule met de lippizaners.
Echt een weekend om nog van na te genieten.
10-05-2013, 14:53
Geschreven door Disteltje Reageren (5)
Een tijdje geleden werd op de hoek van het dorpsplein het oude café afgebroken. Men ging er een appartementsgebouw voor in de plaats zetten. Nu was het zo dat een paar oudere Sleidingenaren, o.a. J. Lehoucq en ikzelf , nog zeer goed wisten dat tijdens de oorlog een bom ( 250kg) was ingeslagen in de kelder van de cafébaas-kapper David die daar vlak naast had gewoond..De twee kleine cafeetjes waren ondertussen wel reeds volledig afgebroken en enkel een onbebouwd terrein was gebleven.
Nu men zich echter klaarmaakte om alles te bebouwen en een grote kelderruimte onder de bouw te maken vonden we het toch wel interessant om de aannemer en de gemeente te verwittigen dat nog steeds een bom aanwezig was op de bouwplaats.
Blijkbaar was dit minder belangrijk en hield men zowel bij de ene als de andere weinig rekening met de gegeven aanwijzingen. J. Lehoucq was zich echter meer dan bewust van het gevaar en nam telkens weer contact op met het gemeentebestuur. Maar zoals wel vaker gebeurt bij ons bestuur, men hield liefst weinig of geen rekeing met wat die fantasten uit hun mouw schudden.
Na veel aandringen van J.Lehoucq die tegenover de bewuste bouwplaats een juwelen- en optiekzaak heeft gebeurde er alsnog iets.Op een bewuste dag zag ik iemand bezig met een toestel dat voorwerpen in de grond kon opsporen. Toen ik hem zei waar volgens mij de bewuste bom vermoedelijk in de kelder was gegaan verklaarde hij dat hij daar niets gevonden had. De man verklaarde ook dat het toestel tot ongeveer anderhalve meter diep kon zien of zich iets in de grond bevond. Een korte berekening liet toe vast te stellen dat de bom vermoedelijk toch wel iets dieper ( min. 3 m) zou zitten. Maar... het werk was gedaan en je kon merken dat men in feite weinig geloof hechtte aan het verhaal over de bom.
Dus, een paar weken later, maar beginnen graven met een forse kraan die plots stootte op, wat raadt je, een kanjer van een bom. en dan ... was er paniek.
Binnen het uur werd het centrum van de gemeente ontruimd, afgesloten voor elke vorm van verkeer, en verscheen er overal politie. Binnen een cirkel van ongeveer 500m werd alle verkeer ver uit het centrum omgeleid, werd iedereen aangemaand in huis te blijven, werden bewoners opgevangen in het gebouw van OCMW en mocht niemand nog naar huis.
Gelukkig was er niets ernstigs gebeurd toen de kraanman de bom raakte. Met dergelijke oude munitie, die na verloop van tijd heel instabiel wordt, weet je immers maar nooit. de minste schok kan, indien het tegen zit, reeds een explosie veroorzaken. Alleen wat het zo dat "Sleidinge toen stil stond " voor een paar uur.
Een tijdje en voor sommige inwoners veel spanning later, had DOVO het tuig onschadelijk gemaakt en was één van de laatste herinneringen aan het bombardement van de firma Calcutta in 1944 definitief naar de nevelen van de tijd verbannen.
Het zicht op de bommen - foto's mij met toelating voor publicatie overgemaakt door Joris Laroy - wil ik je zeker niet onthouden. -
06-02-2013, 00:00
Geschreven door Disteltje Reageren (1)
Steeds weer zie je in ons landje hoe de politici er als de kippen bij zijn om " help, foei of onbegrijpelijk" te schreeuwen. Het gerecht laat een crimineel al te vroeg vrij en de politicus zegt:" Hoe kan men zo wereldvreemd zijn !" Jongeren begaan een misdrijf en worden stante pede toch weer vrijgelaten en de politicus zegt: " Dit is ongehoord "!
De politicus, hij weet het allemaal en vooral als een belangen- of drukkingsgroep maar luid genoeg misbaar maakt.
Wat onze politici blijkbaar niet meer weten is dat zij de wetten maakten en stemden die het kader scheppen waarbinnen onze maatschappij evolueert, en de rechters en politie dienen te werken. Wat zij ook vergeten - en ons landje telt méér dan voldoende ministers - is dat zij er zouden moeten voor zorgen dat er voldoende mogelijkheden zijn voor gerecht en politie om hun opdracht uit te voeren naar behoren. ( bv voldoende cellen in de gevangenis, voldoende middelen voor de opgelegde taken )
En wij, brave Belgen, ondertussen maar betalen voor de fantasietjes, commissietjes en speeltuintjes waarin de politici zich met veel plezier blijven wentelen. En ondertussen draait on landje gewoon verder maar dan wel vaak met horten en stoten en nog vaker ook vierkant.
13-08-2012, 16:50
Geschreven door Disteltje Reageren (0)
De laatste tijd ben ik, zelfs op blogs die ik meestal vrij goed volg, niet meer langs geweest. Maar ja er zijn van die momenten dat men wel eens ander prioriteiten heeft. Hieronder zie je dan ook wat die van mij op dit ogenblik zijn.
Gelukkig ben ik héél tevreden met het voorlopig resultaat. Als alles volledig af is laat ik jullie met een nieuw fotootje meegenieten. Tot dan ...!
01-06-2012, 00:00
Geschreven door Disteltje Reageren (2)
Vandaag is het weer eens "1mei" ! Lang geleden, het moet zowat begin van de jaren 1900 geweest zijn, leerden mijn grootvader Henri, textielarbeider geboren in Waarschoot, en mijn grootmoeder Aline, geboren te Moorsel bij Aalst, dienstmeid in Gent, mekaar kennen op de 1 meistoet die te Gent uitging. Een tijd later huwden ze en gingen wonen te Sleidinge waar mijn grootvader wever was in de firma Dierman aan het station.Ze kregen drie kinderen, Suzanna, Emiel en Adrienne ( mijn moeder). Duidelijk heeft onze familie ergens iets te maken met oorlogsjaren. Mijn moeder werd geboren in 1914 en ikzelf werd geboren in 1940. Maar ja, dit alles zal wel toeval zijn.
Een klein familieverhaal. " Jaarlijks gingen mijn grootouders op bezoek bij mijn overgrootouders die in de Tinnenhoekstr. te Moorsel woonden. Blijkbaar kon zelfs de oorlog van 1914 -'18 hun daarvan niet weerhouden. Naar ik van mijn moeder hoorde vertellen, vertrokken ze, bij gebrek aan vervoersmogelijkheid, 's morgens in alle vroegte te voet vanuit Sleidinge. Men stapte via Gent en Melle richting Aalst en dan naar de familie te Moorsel. Daar werd overnacht en de volgende dag kwam men terug, weer te voet. Nu blijkt dat mijn grootmoeder haar schoenen/ pantoffels(?) bij het terugkeren in Oordegem zover versleten waren dat mijn grootvader daar een ander paar diende aan te schaffen. "
Dit is het verhaal dat, elk jaar weer op 1 mei, om onverklaarbare reden terugkeert.
01-05-2012, 14:58
Geschreven door Disteltje Reageren (4)
Ik ben Willy
Ik ben een man en woon in een landelijke gemeente vlakbij Gent () en mijn beroep is gepensioneerd .
Ik ben geboren op 18/05/1940 en ben nu dus 84 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: heel wat lezen , tuinieren en op reis gaan (ook weekendjes).
Ik ben nog uit de tijd dat men na zijn studies naar het leger ging. Mijn legerdienst,van 15 maanden, heb ik, met héél veel plezier, doorgebracht in de pantserschool te Stockem (bij Aarlen).
