Op maandag bij huisarts dr Martine Roordink uit Benijofar de hechtingen uit Willy’s hoofd laten verwijderen. Ze kon hem nog herinneren als de man die 3 jaar geleden doodziek (after beroerte en k..medicijnen) bij haar naar binnen stapte. Als er wat mis is kun je haar gewoon thuis bellen, waarna ze zorgt voor een visite of doorverwijzing naar specialist. Haar kaartje met 06 nummer zit nu in mijn knip. Ik heb haar bedankt, het beste gewenst en de hoop uitgesproken dat ik haar niet weer hoef te zien. Van de assistent kregen we een lexicon over hoe om te gaan met de geneeskundige zorg in Spanje. Ga maar niet naar een Spaanse huisarts of staatsziekenhuis was zijn advies. Nou daar hebben we ervaring mee, niet doen dus tenzij het niet anders kan! Zoek een privé ziekenhuis waar ze de talen spreken en tijd voor je nemen. We realiseren ons ten volle dat we al 3 a 4 keer de vakantie eerder hebben beëindigd vanwege gedoe met gezondheid. De laatste keer omdat we in een Spaans ziekenhuis strandden ivm taalproblemen. Kun je in het Spaans een fles witte wijn bestellen, dan kun je nog niet vertellen dat je heupprothese mogelijk los zit vanwege een botsing met een tafel. En we hadden het nog zo goed gerepeteerd, Lammie in de rolstoel en dan met een stalen gezicht de eerste hulp oplopen. Mis dus, ze waren alleen maar geïnteresseerd in mijn zorgverzekerings kaartje voor de rekening en verder was een grote chaos. Gelukkig begreep een jonge arts onze sores, die hielp ons met een paar woorden Engels en gebarentaal het ziekenhuis weer uit met een recept voor een pijnstiller….
Als de avond valt, is het de gewoonte van Willy om even weg te lopen. Hij gaat dan “babbelen” met zijn achterburen, honderden roze flamingo’s die overnachten in het natuurgebied Del Hondo. Zo nu en dan nemen ze zich even op om als een roze wolk door het dal te vliegen en sierlijk in een sliert weg neer te komen. Ook ’s avonds is het gebabbel nog te horen, alsof ze niet uitverteld raken. Wij hebben geen notie of het standvogels zijn of trekvogels uit bv Zuid Frankrijk, die uit verre oorden hier komen overwinteren. Hier in de buurt zijn grote zoutmeren, daar mogen ze ook graag in pootje baden en voedsel zoeken. In de zoutmeren wordt zeezout gewonnen, waar we altijd wel een kilootje van meenemen. Vlaamse vogelaars vertelden ons later dat het zeker trekvogels zijn en zich voor de winter hier verzamelen. In het gebied zelf hadden we later een prachtig uitzicht op de honderden flamingo’s.. Maar ja, op mijn camera van amper 80 euro vind je die amper weer. Tegelijkertijd streek een witkopeend , een eend die niet eens bij ons voorkomt, neer vlak voor onze neus in één van de poelen van het natuurgebied El Hondo. Over opgetogen Vlamingen gesproken.,,,
Zo nu en dan lunchen we in de restaurants die we op ons pad vinden. Zo belandden we vanmiddag in een Chinees restaurant nabij de golfbaan van Rojales. Tim en Marion kennen dit restaurantje wel. Een grote pot witte wijn en een exquis diner doen ons zeer tevreden stellen. Tijdens de maaltijd schuift een Nederlands echtpaar aan een van de tafeltjes in onze buurt aan. Tsja, als je dan luid praat kun je ons niet verwijten dat we meeluisteren. Hij denkt en praat ook écht Nederlands waar je dan onwillekeurig de flarden van opvangt. Hij bestelde een menu waarvan hij dacht dat het voor een gering bedrag een compleet menu was. Het eten in Spanje is zo goedkoop dat je iedere dag wel kunt gaan eten, wat wij overigens niet doen hoor. Tijdens de maaltijd bestudeerde de man de kaart nog eens en kwam hij er achter dat de rijst en de wijn apart betaald moesten worden. De ega hield zich wijselijk stil tijdens zijn luide retirade dat dat niet echt fair was. Tsja, je bent Nederlander of niet. Overigens waren we voor amper een tientje de man eigenaar geworden van een 3 gangen diner, inclusief een fles witte wijn en koffie na. Het echtpaar heeft vast nog minder betaald……
6 december 2013, nationale feestdag is Spanje. Het zal wel de jaarlijkse verheerlijking van het jachtgeweer zijn. Rond ons huis wordt uit alle macht gepaft op alles wat vliegt en loopt. Soms horen we naast ons huis als een mitrailleur 6 schoten achter elkaar. Dat je in het nabijgelegen natuurgebied niet mag jagen? weerhouden de jagers niet de rand van dat gebied geheel te doorzeven. Als notoire tegenstander van alle testosteron mannetjes die bevrediging vinden bij het doodschieten van wat voor beesten dan ook, kunnen we ons niet voorstellen wáár ze nu op schieten. De grootste beesten die we tot nu toe gezien hebben is een veldleeuwerik of waterhoentje. …Ons vermoeden dat ze op vogeltjes schieten blijkt wel als ze zelfs de bomenrand naast ons huis doorzeven, waarbij de hagelkorrels in en rond het zwembad neerkomen. …We blijven maar op de veranda, hebben we nog enige beschutting tegen verdwaalde hagelkorrels. We hebben er geen goed woord voor over. Thuis kan ik op het ringstation mensen maar niet aan het verstand brengen dat we nog lang geen Europese jacht-wetgeving hebben en dat dit soort praktijken voorkomen. Kijk maar eens op Malta, daar is het nog 10 keer erger. Daar willen ze de vogeltjesjacht zelfs tot cultureel erfgoed verheffen. Tot 19.00 uur in de volstrekte duisternis heeft onze achterbuurman het schieten volgehouden. Overigens is ons hetzelfde in Portugal en Denemarken overkomen, het is dus een Europees probleem.
Een kreet weerklinkt uit het washok. Even later komt Lammie bedremmeld met een schoongewassen en nog druipend mobieltje naar buiten. Háár mobieltje die een hele wasbeurt doorstaan heeft houdt ze in haar hand, vergeten uit de broekzak te halen. Kijk, daar hebben we nu de EHBV (Eerste Hulp Bij Vakantie) rugzak voor, allerlei praktische dingen, zoals pleisters, hutspotstamper, reserve mobieltje, snoertjes etc, die we in de afgelopen jaren op onze reizen verzameld hebben, zitten er in. De simkaart met gegevens hebben we ook gedroogd en die bleek even later weer feilloos te werken in ons reserve mobieltje. Als Willy de rugzak opdoet en in de omgeving wegstapt, hebben we graag de zekerheid dat we elkaar telefonisch kunnen bereiken, al was het maar als hij bijvoorbeeld in 7 sloten tegelijk stapt.
In de Spaans-Nederlandse krant hebben we een prachtig verhaal over hondenpoep gelezen. Alle inwoners van een gemeente hier in de Costa Blanca moeten een poepmonster van hun hond bij de gemeente inleveren, waarna er een DNA profiel van gemaakt wordt. Wordt er nu hondenpoep op de stoep aangetroffen komt er een ingehuurd bedrijf, die een dna monster van die drol maakt en vergelijkt in het DNA archief van de gemeente. Zo’n test kost ongeveer 14 euro. De eigenaar kan zich dan verheugen in een forse boete van honderden euro’s. Met verplichte penningen aan de halsband etc, worden illegale honden gelokaliseerd. Zo zat zijn ze in sommige gemeenten de hondenpoep op de straat. Iets voor Enschede!
Speciaal voor Robert de gemiddelde temperatuur schurkt hier tegen de 20 graden aan en dat met volle zon. Vandaag, pakjesdag, is het bij jullie hondeweer en als we de geleerden mogen geloven wordt het bij jullie nog een barre winter. We hopen dat het voor jullie mee zal vallen. Hoor de wind waait door de bomen is nu wel heel letterlijk. Niks pakjes hier, morgen 6 december is het wel een feestdag in Spanje, wat voor weet ik nog niet. Frank en Bas spelen vandaag Sinterklaas en zwarte Piet. Leuk, nu ik de pijp aan Maarten gegeven heb, dat er toch nog troonopvolgers zijn. In mijn herinnering heb ik Frank en Manon die voor zwarte Piet speelden. Maar ze waren ook verliefd, zelfs als zwarte Piet!! Eén van de kinderen had dat een tijdje gadegeslagen en riep toen luidkeels dat de twee zwarte pieten verliefd waren. Hilarisch.
Even iets anders. De trombosedienst van het ziekenhuis Enschede belde mij met de vraag waarom zij niet wisten dat ik een dag voor mijn vertrek een ingreep had gehad. Dat zijn nu vragen waar ik absoluut geen antwoord op verzinnen kan, behalve dan iets stamelen van dat ze onderling tot echt iets beter moeten afstemmen. Een chirurg heeft op verzoek van mijn huisarts een verdachte moedervlek op mijn hoofd radicaal weggesneden. Het ding hebben ze in een potje gedaan en naar het lab gestuurd. Volgende week bellen ze me met de resultaten van het onderzoek van het ding. Hier heb ik een dokter gevonden die komende maandag de hechtingen uit mijn hoofd zal verwijderen.
Iedere ochtend lezen we hier digitaal de streekkrant Tubantia. Iedere abonnee van die krant kan zijn krant ook digitaal lezen, dus dat is voor ons een prima uitkomst. Onze eigen krant hebben we opgezegd en op het account van een ander lezen we hier nu de krant. Ja kom nou, je bent Nederlander of niet. We vinden het toch wel belangrijk om het nieuws in onze eigen streek te volgen en lopen zo geen achterstand op. Ooit zijn we van een vakantie terug gekomen en liep er plotseling een heel ander elftal van FC Twente rond. We bedoelen maar, en nee het was niet de tegenstander die ik even voor ons clubje aanzag.
De China-toko’s rijzen hier als paddestoelen uit de grond. Weinig kwaliteit maar wel erg goedkoop. We gingen voor een krultang de winkel binnen maar het mandje was al gauw gevuld met allerlei andere prullaria. Eigenlijk zijn we een beetje koopziek in zo’n winkel, je hebt de neiging om te gaan graaien in de spullen. Werkelijk alles, behalve levensmiddelen, kun je er kopen
In ons huis hebben we onze draai gevonden. Behoorlijk compleet betekent voor ons dat de dagelijkse gebruiksvoorwerpen aanwezig zijn. Koffiezetapparaat, stofzuiger, waterkoker, bezem’s, etc etc, ga je echt missen als ze er niet zijn. We hebben in huizen gebivakkeerd waar dit alles soms niet eens aanwezig was. Als je er dan iets van zei, kreeg je het antwoord dat we het dan maar kopen moesten. Gelukkig hebben we het nu getroffen, zelfs het internet werkt feilloos.
(Ik zie nu dat ik een vervelend puntje op de lens van fototoestel moet verwijderen)
Hoe bereid je een verblijf van 4 maanden in Spanje voor? De bedoeling is dat we in Catral, een plaats in de buurt van Alicante aan de Costa Blanca, een villa, gelegen aan een nat natuurgebied (en dat in gortdroog Spanje} gaan huren. Begin november begint het al te zeuren. Snoertje zus, adapter zo, al vast bij elkaar zoeken dat tot eind november doorgaat. Later ontdekken we dat we toch een prominent snoertje vergeten zijn. Dus alijd cheque en dubbel cheque. Uiteindelijk staat er een auto vol met spullen (denk aan de sambal en maggie! bijna niet in Spanje te krijgen) op de bovenverdieping. Op het uur U nog even koffie drinken bij onze lieve buren en dan luid claxonerend naar de zwaaiende Frank, de straat uit. Op naar Spanje waar we 4 maanden de kou en duisternis willen ontlopen. Als we weggaan (29 november) is het donker, nat en koud, brrr. Eerst maar eens het ruhrgebied in waar we de files alvast vrezen. Geen file gezien in het ruhrgebied, maar wel op de 31 bij Ahaus! Koud een half uur weg en dan al een omleiding van 3 kwartier.
In 4 uur naar Bekond aan de Moezel, kort voor Luxemburg. In een door jong echtpaar gedreven hotel hebben we een bed voor één nacht gevonden. (€58 met ontbijt) Bekond is een pittoresk plaatsje met 6 huizen, 3 hotels en tig bodega’s waar je de bekende Moezelwijn kunt kopen. De sneeuw nadert tot op 400 meter hoogte.
Na een copieus ontbijt zijn we om 08.20 uurr weer vertrokken om Frankrijk grotendeels door te rijden. In Luxemburg is het folklore om daar te gaan tanken voor €1,29 de liter. Het is gewoon een plezier de tolwegen te volgen. 3 baans wegen, zo glad als een biljartlaken en alleen maar verkeersdeelnemers die willen betalen. Duitsland kan daar nog veel van leren, ze zullen het voorgestelde tolgeld hard nodig hebben om alle wegen te renoveren tot 3 baans wegen. We rijden al in de zon en de zonnebril kan al op. Enne… niet vergeten hé. Reizen doe je om te reizen en niet om van a naar b te rijden.
In Frankrijk de route de Soleil gevolgd tot Nimes, waar we een Ibis Budget hotel geboekt hebben. (met ontbijt €61). Nergens, ook in Spanje niet zijn we ooit weggelopen,, omdat men ons niet begreep. In Spanje redden we ons beter dan In Frankrijk met onze 400 woorden Spaans en hooguit 20 woorden Frans. Mijn goede vriend Anton zou zich tevreden in zijn graf omdraaien als hij mij hier de kamer hoorde bestellen. Gelukkig kan de gemiddelde receptionist zich ook met een beetje Engels redden.
Op 1 december (de verjaardag van Frank, gefeliciteerd!) door naar Spanje om uiteindelijk in Catral te eindigen. Met een rit, begeleid door de stralende zon, hebben we voorspoedig Valencia bereikt. (tanken voor €1.41 de liter) Op de rondweg rond Valencia werden we belaagd door een mongool die er vermoedelijk ontzettend op geilde om buitenlanders te klieren. Enfin, een rustplaats opgezocht om, zoals afgesproken, te bellen met de gastheer om te zeggen dat we er aan kwamen, waardoor die klier zijn ei maar ergens anders kwijt moest zien te raken.
In het huis werden we welkom geheten door de verhuurder Rene van Ka=Re vakantiewoningen. Een gezellige heer die in korte tijd al heel veel vertelde over de gang van zaken in die omgeving.
Over het huis zullen we nog wel eens vertellen. De verwarming in een Spaans huis is altijd een probleem, centrale verwarming kennen ze immers niet. Dit huis heeft gelukkig een centraal airco systeem die ook op verwarming kan worden ingesteld. De gas- en houtkachel doen de rest. Komende week loopt de buitentemperatuur naar 20 graden op! De buitenboiler werkt grotendeels op zonnewarmte, dus dat scheelt ook weer.
Shit, sloten we ons toch buiten met de sleutels aan de binnenkant van de buitendeur! Alle ramen hier zijn beveiligd met tralies of traliehekken, dus naar binnen klimmen was geen optie. Alles maar eens kritisch bekeken en binnen 3 minuten stonden we weer binnen. Een imposant traliehek voor de tuindeuren van de kamer vergrendelen met een simpel schuifslot aan de binnenzijde is geen optie. Dus die was zo open. Gelukkig werkte het slot van de daarachter gelegen schuifdeur ook niet, die konden we zo openschuiven. Dus op naar de chinese winkel oim daar een paar kettingen met goede hangsloten te kopen. En dan te bedenken dat de zeer degelijke voordeur optimaal van veiligheidssloten was voorzien. Deze oude boevenvanger heeft zijn licht bij zijn klanten wel opgestoken of niet dan?
