'n Viooltje op de weide stond Onmerkbaar, in zichzelf gekromd; Het was een lief viooltje. Daar kwam een jonge herderin Met lichte tred en blij van zin Erheen, erheen, De weide door, en zong.
Ach ! denkt 't viooltje, was ik maar Al was het dan heel even maar, Van de natuur de mooiste, Totdat het lieve kind me plukt En aan haar boezem heeft gedrukt ! Ach maar, ach maar Een klein kwartiertje lang !
Ach ! nogmaals ach ! Het meisje dat Geen oog voor het viooltje had, Vertrapt het arm viooltje. Het zonk en stierf en lachte nog: En sterf ik nu, dan sterf ik toch Door haar, door haar, En aan haar voeten toch.
Ja is al een hele tijd dat, Kwispel onze hond een nieuw vriendje of vriendinnetje heeft. Eigenlijk een eigenaardig zicht, enkel voor ons te bewonderen door het straatlicht. Neen we mogen er niet bij komen... dan loopt zijn lieveling weg. En ja het geslacht kennen we dus ook niet, maar we zijn er gerust in, dat het bij vriendschap zal blijven.
Waarom !!! Het beestje is wel wat te klein voor Kwispel maar ,en ik herhaal het is oprechte vriendschap het kleine ding heft zelf zijn of haar hoofdje naar omhoog kijkend wat ze te vertellen hebben. Want dat is zeker praten, doen die twee onderling. Is echt goed te zien aan het gedrag van beiden. Een naam...Ja dat houdt Kwispel voor hem. Het lieve beestje!!! wel het is een egel.
Nee, Liefde is niet blind. Ik zie ook met één oog Je lelijkheid en andermans verfijnde charme. Ik ken zelfs alle sproeten op je armen en hoe je ogen veel te ver uiteenstaan, en je wenkbrauwen te hoog
om mooi te zijn. Nee, liefde is niet doof, ik hoor ook met één oor je domme conversatie en voel met handen, huid en haar je povere bibberatie die grote passie moet verbeelden, hier in mijn alkoof.
En toch hou ik van jou veel meer dan omgekeerd. En dat dit liefde zijn zou, heb ik nooit beweerd. Dit is veeleer een soort eenrichtingsverkeer
waarin steeds ik het wijf ben, jij de heer. En dat de wereld daarmee lacht, kan mij niet raken. En als ik al te lijden heb, zijn dat mijn eigen zaken.
De krekel sjirpte dag en nacht, zo lang het zomer was, Wijl buurvrouw mier bedrijvig op en neer kroop door 't gras. 'Ik vrolijk je wat op,' zei hij. 'Kom luister naar mijn lied.' Zij schudde nijdig met haar kop: ' Een mier die luiert niet!' Toen na een tijd de vrieswind kwam, hield onze krekel op. Geen larfje of geen sprietje meer; droef schudde hij zijn kop. Doorkoud en hongerig kroop hij naar 't warme mierennest. 'Ach, juffrouw mier, geef alsjeblieft wat eten voor de rest Van de barre winter. Ik betaal met rente terug, Nog voor augustus, krekelwoord, en zweren doe 'k niet vlug!' ' Je weet dat ik aan niemand leen,' Zei buurvrouw mier toen heel gemeen. 'Wat deed je toen de zon nog straalde En ik mijn voorraad binnenhaalde ?' ' Ik zong voor jou, ' zei zacht de krekel. 'daaraan heb ik als mier een hekel! Toen zong je en nu ben je arm. Dus dans nu maar, dan krijg je 't warm!'
Wie leeft van kunst gaat door voor gek. Vaak lijdt hij honger en gebrek.
Je ziet in Zuid-Europa op elk strand Met sieraden omhangen negers lopen die bezig zijn de kustlijn af te stropen Op jacht naar een geïnt'resserde klant.
Dan klappen zij hun uitstalkoffers open, Ze vissen bonte lappen uit een mand En spreiden trots hun boeltje op het zand Alsof zij ziel en zaligheid verkopen.
Ooit togen Witte paters naar hun land Met kralen, spiegeltjes en benen knopen In ruil waarvoor men zich wat graag liet dopen,
Maar nu komen de zwartjes van hun kant Met al die snuiterijen uit de tropen En doen ze hier aan ons weer van de hand.
Gisteren kreeg ik een ons wekelijks telefoontje van een nichtje van mij, die met recht en rede een dieet heeft gevolgd met goed resultaat. Maar... haar man heeft altijd graatmager geweest , heb hem nooit anders gekend en is een goede eter. Daarom met haar dieet en zijn te smalle lijn , had ze voor haar het dieet voedsel klaar gemaakt en voor hem goede vette soep, waar de vetogen je toelachen brrrrrr. Ook voor hem speciaal goede boter heel veel om het kort te maken alle vettig voedsel met de goede bedoeling van haar kant was voor hem en voor haar het dieet. Ze doen dat nu al langer dan een jaar. Besluit van de dokter kwestie haar man, hij moet op zijn voeding letten want zijn cholestrol staat werkelijk in het rood. Zij begrijpt er niks van , hoe kan dat nu hij weegt 46 kg. Als ik haar het een en ander had uitgelegd dat hij altijd al mager is geweest , maar niet gezond at, dat ze eindelijk moest stoppen met voor beide aparte menu's te maken , laat hem maar met u mee diëten zijn cholestrol zal er goed bij varen. Moeilijk te begrijpen voor haar maar ze gaat het toch toepassen. Nu ja dat is wel allemaal goed en wel dat vermageren, voor haar nieuwe kleding, ze voelt er zich goed bij behalve dat vel , dat gekwabbel van dat vel aan haar armen en hals en buik !!! Ja maar vraag ik voorzichtig , je hebt vanaf je beginnen te diëten bent toch een crème gebruik voor je vel ? Jaja maar zeg zo'n potje vettige crème kost veel. Ik zeg vettige crème , je moet een voedende dag crème nemen voor je vel. Ja dat doe ik maar zo'n klein potje kost veel. Mijn man had de conversatie zowat gevolgd en zegt koopt ze dat dan in een emmers van 10 kg of zo. Neen , zegt ze een klein onnozel potje bij de schoonheidsspecialiste waar ze nog maar eenmaal was binnen geweest. Daarop zeg ik ben je dan veranderd van merk of wat ,oei oei wat had ik nu gezegd, ze doet daar al één jaar mee met dat potje. Even stilte langs onze kant. Hallo zegt ze ben je er nog , ja maar dat ene kleine potje is nu toch leeg , neen goed gij ,nog zeker meer dan een vierde zit erin. Ik zeg kijk je gaat naar en andere winkel je koopt daar voor de prijs dat je gegeven hebt zeker 10 potjes en je strijk dat goed overal open, dat je hals en gelaat wit zijn je armen en je buik en laat dan die crème er zachtjes in je vel gaan je mag er zelfs wat lichtjes bij masseren en je kwabbel vel zal stilaan verdwijnen. Ja sorry hoor, telt ook maar één jaar en doe dit dagelijk .
Euh.. vergeet eerst je eerste potje nu maar niet leeg te maken het zal deugd doen aan je velletje. Dag nichtje, tot ons volgend telefoontje, ja kusje ook voor je man Daaaag
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
