AUTEUR : Herman Brusselmans Vroeger was alles beter ?
..
Was vroeger alles beter?
Vroeger, toen ik klein was, was de sneeuw veel witter
Maar ook veel roder, als mijn vader mij bij min vijf buiten een bloedneus sloeg
Vroeger toen ik klein was, scheen de zon veel meer
Maar ook was ze veel heter als mijn vader mij, op het middaguur, buiten had vastgebonden aan een paal
Vroeger, toen hij jonger was, had mijn vader veel meer kwade dromen
maar ook meer mooie dromen
waarin hij, bij voorbeeld zag
dat zijn zoon, ooit, gedichtjes over hem zou schrijven ----------------------------------------------------- Uit: 'Meisjes hebben grotere borsten dan jongens 1997
Ik heb het zien gebeuren! (Ik stond in hetzelfde gebouw) Hij wurgde haar heel langzaam Met een stuk versleten touw... De schrik sloeg mij om het hart Ik kon die man nooit aan! En stel je toch eens voor... Dat hij mij nooit zou laten gaan! Ik moest zelfs even hoesten.. Hield toen mijn adem in... Je kon een speld horen vallen (Gillen heeft geen zin!) Maar toen hij eindelijk verdween, heb ik haar bekeken... stil ben ik naast haar gaan zitten minuten leken weken!!! Toen ben ik maar gevlogen, Gaf haar een laatste zoen... Ja wat verwacht je nou van mij... Alsof een vlieg nog meer kan doen!!!!!
De strijd is begonnen bijna door de afkick heen geen drank meer voor mij nu wordt ik einderlijk vrij Vrij om te kiezen geen gif meer in me lijf dagen zijn beter besteed het is goed dat ik ervoor streed strijden om vrij te zijn dat is altijd de moeite waard het is een gevecht maar vrij zijn is je goed recht gevoelens stormen door elkaar heen mijn lijf en gedachten worden weer langzaam de mijne het gif vernijnig verwoestend beest voor mij is het nu echt genoeg geweest
Twee slakken waren al sinds jaren op weg van Groningen naar Haren. Ten slotte kwam geheel ontdaan de oudste aan het eindpunt aan. Hij slikte en sprak diep bewogen: 'Mijn broer is uit de bocht gevlogen.'
AUTEUR : Dick Tillema Het was toch mijn kind, mijn kind
.
Het was toch een kind, mijn kind
ik voel me verscheurd, uiteengerukt, gebruikt het was toch Mijn kindje en Mijn buik en ik, ik was erbij, geen trots dat ik het zeg ik zei wat er ook gebeurt, dit ding moet weg
mijn vriend, hij zou niets weten ik hield me tijden voor hem in, gewoon vergeten en genoot van zijn genieten en zijn levenszin maar kapot was het wel, daar binnenin
geopereerd ben ik, als menselijk alternatief en waarom, waarom heb ik nu juist dit kind zo lief en huil ik om haar, kus ik nooit geverfde muren wat heb ik gedaan, die nonchalante uren
o, ik wil sterk zijn, ook als diep medelijden welt om mezelf, terwijl het voor hem zo heel heel anders geldt ik wil niet kwetsen maar wil ook niet lijden O God, kunt u mij uit deze boze droom bevrijden?
mijn kind, wat heb ik je toch aangedaan toe, wat nu als we even samen verder gaan een lichte droom van jij en ik, ach mag ik even om je daarna voor altijd aan God terug te geven
groen is het gras van buurman's gazon, groener zijn klimop met slingers. verslagen kijk ik naar mijn kale beton o, als ik daar eens aan tippen kon.. maar ik heb alleen groene vingers.
Kwispel is zopas ingeslapen, rustig zoals hij was. Gelieve ons te begrijpen dat er een tijd geen blogbezoek zal zijn. Het blog loopt nog door wat er al geprogrameerd staat. Maar verder vraag ik de rust te respecteren.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
