Echte liefde is een geschenk. Het is

gegeven uit vrije wil, met genoegen en
 
onvoorwaardelijk.

.

Zoveel

Zoveel liefde en
Zoveel pijn
Zoveel moeite om bij elkaar te zijn
Zoveel twijfels
Zoveel pech
Zoveel te zeggen maar
Zo ver weg
Zoveel haat terwijl je wel van me houdt
Zoveel warmte en toch ijskoud

Het gevoel dat je hebt als je verliefd

bent, vergeet je nooit meer.

.




Wie zie je het liefst, de poes of mij 

'Wie zie je het liefst, de poes
of mij?' vraagt ze.

En zoent me, niet om mij,
maar om haar lippen te proberen.

Als ik haar optil, slaat ze haar armen
om me heen omdat ze anders valt.

Als ik haar neerzet loopt ze weg
en ik haar na.

Nader is een comparatief die nooit
eindigt, zoals vader.

Het hart voelt de dingen die onze

ogen niet kunnen zien en een kus

zegt de woorden die we zelf niet

durven uit te spreken.

.

web

is het gevoel dat ik heb
wel echt?
ik beland in een web
van een bitter tweegevecht

zo graag zou ik willen
dat je bij me kwam
om mijn pijn te stillen
en gewoon de moeite nam

luisteren naar mijn gevoel
zien hoe ik lijd
begrijpen wat ik bedoel
maar ik ben je kwijt

alleen liet je me vliegen
alles was nep
nu hang ik te wiegen
gevangen in het web

We zijn van zulk materiaal

Als waarvan dromen

zijn gemaakt,

    En ons klein leventje

Wordt afgerond met een slaap.


William  Shakespeare

.
laat je mij dan gaan?

als ik de pijn
niet meer kan dragen
en mijn ogen
het jou vragen...
laat je mij dan gaan?

als mijn lichaam
van mijn geest verliest
en mijn verstand
voor slapen kiest...
laat je mij dan gaan?

als mijn handen
niets meer schrijven
en de stiltes
langer blijven...
laat je mij dan gaan?

als de tijd
mij tegenstaat
en ik alles
lopen laat...
laat je mij dan gaan?

als ik nu
van man tot vrouw
zeg hoeveel
ik van je hou...
laat je mij dan gaan?

Ontspan je geest en

laat je gevoelens tot

leven komen.

.


Werkzoekende

m’n vrouw vertrok en een illusie lichter
moest ik dan toch geloven aan een baan
een dame keek mij wenkbrauwfronsend aan
en sprak met droeve klank: u bent dus dichter

vervolgens vroeg zij streng en veel gerichter
of ik wellicht ook écht werk had gedaan
met onverbloemde trots zei ik spontaan:
ik ben ook filosoof en vredestichter

ze zuchtte en ze zweeg een hele poos
maar pakte toen wat voorbedrukte bladen
gegaap liet mijn gedachten simpel raden:
het is al laat, straks wordt de barman boos

ze stopte de papieren in een lade
waarop in klare taal stond: HOPELOOS

Kalmte betekent niet dat je je jezelf moet

afsluiten van het leven, het betekent dat

je een echter, dieper inzicht krijgt in de

problemen van het leven.

.
.


OUD WORDEN

 Waar ik bang voor ben

 is niet

 de tijd dat ik kwijlen ga

mijn benen al bij bewegen

 breken, dat ik gezichten even

 snel verwissel als de dagen

 

 en mijn stoel een schuilplaats

 is tegen de boze wereld buiten.

 

 Het is niet voor de tijd

dat mijn vrienden alleen

 op oude foto’s lachen

 de telefoon steeds rinkelt

 voor rouw en berichten

 over gladde natte straten

en afbrokkelende botten

 

 het is voor de tijd

dat niemand meer

 mijn voornaam weet

 

 waar ik bang voor ben.

 

Het interesseert me niet wat voor

werk je doet, het gaat erom hoe je je

gedraagt terwijl je aan het werk bent.

.


Postbus 51

Als toppunt van het burgermansfatsoen
volg ik de Postbus 51 lessen,
creëer met harde hand bij lege flessen
apartheid tussen bruin en wit en groen

Ook vul ik met een achteloos gemak
de chemobox met lege batterijen
en ledig ik na afloop van het vrijen
condooms in de daarvoor bestemde bak

Maar wie, o wie zal na mijn overlijden
de ziel van het doorrookte lichaam scheiden?

Probeer er niet uit te zien als een

beroemdheid van het witte doek.

Probeer er uit te zien als jezelf.

.


NATUURLIJK

Wat niet eenvoudig gezegd

kan worden is verward gedacht.



Antoon Vloemans

.


Impasse

De man was moe, hij zag het leven niet meer zitten,
hij zag zichzelf alleen maar zitten op zijn stoel.
Hij had geen kracht meer om z'n tuintje om te spitten
en kreeg een grenzeloos, vereenzaamd, leeg gevoel.

Toen heeft hij heel lang aan zijn kamerraam gezeten,
alsof hij wachtte op een teken, een geluid
van buitenaf dat hem weer nieuwe kracht zou geven,
maar tevergeefs keek hij er elke dag naar uit. 

Zo heeft hij héél lang aan dat stille raam gezeten,
de tuin werd groen en toen weer grijs en toen weer groen,
totdat hij godzijdank tenslotte heeft begrepen
dat er geen teken kwam... dat hij het zelf moest doen.

Liefde en muziek zijn de twee

vleugels van de ziel.


Hector Berlioz

.


Opa

...Ze komt naar je toe...
en pakt je vast..., heel zacht...
Met grote ogen kijkt ze je aan,
haar hele gezichtje lacht...

Dan spontaan, een dikke kus..
De blauwe oogjes stralen..
En ze kijkt weer, niet begrijpend, naar mij...
..waar moet ik de moed vandaan halen...

..Ik vecht tegen de tranen,
als ze 'lieve opa' zegt...
Waarna ze je foto,...heel voorzichtig,
...weer terug op tafel legt...