 .
WAAR DE ZON AAN OVERUREN DOET.
Hier wordt de vreugde bevestigd: weiden
stappen in een cavalerie van drogend hooi
en juichend zet ik mijn kinderen als jonge
ruiters in het zadel van mijn hals.
Een blije nederzetting is dit huis
en waar de zon aan overuren doet,
heeft men zich dagen verslapen.
Ik leer er begrijpen hoe verdraagzaam
het schaap met zijn zomerlip blaat.
De merel noem ik mooiprater
tegen het onweer in en met kleine
vreugden kan ik reageren op de
commentaar van de koerende duif.
Er zijn grotere dingen op komst,
In dit wijnjaar telt mijn vrouw
de maanden; wellicht behoort het kind
tot de bloedgroep van de vink,
die in de boom een toonladder schuift.
Aan de zwaluwen zijn mijn stallen verhuurd,
zij worden mijn liefste vertrekken:
de balken krijgen sieraden, in die
weelde kan ik tijdeloos verjaren.
Hier voer ik een stil bewind: als een
kamerheer ben ik in de vrede thuis.
|
.
.
