Brief nr 1:

                                               DE  KRACHT VAN DE BRON.

Dag beste X,

Blij met je lange mail. 

Bronkracht zeg je? Sta mij toe die metafoor wat verder uit te werkten.

Woorden zijn maar woorden. Ik wil geen leraar Tai Chi zijn, dat hoofdstuk ligt al lang achter mij. Eigenlijk wil ik enkel nog met rust gelaten worden en een vrij mens zijn. Maar zoals je schrijft wil jij absoluut leraar worden en is de bron een toepasselijke metafoor voor de leraar. Dat is juist, maar ik stel vast dat wij niet dezelfde definitie van een bron hanteren.Verwarring begint als wij niet van dezelfde definities vertrekken. En zelfs al geven wij dezelfde definities, dan nog is het makkelijker op de maan te landen dan twee mensen te vinden die elkaar volledig begrijpen. Op de maan landen is technisch mogelijk, dat is trouwens bewezen.

Dit terzijde, de bron dus.

Bronnen bekommeren zich niet om wat er met hun water gebeurt dat naar boven borrelt. Bronnen denken ook niet, anders zouden ze tot de vaststelling komen dat het nutteloos is om om water boven te halen omdat vieze en vuile mensen stroomafwaarts afval in haar water gooien of er een riool van trachten te maken.  Zelfs indien vieze mensen haar bronwater met een open riool verwarren, dan nog is het de taak van de bron om niet op te houden met uit de diepten water op te pompen. De essentiële taak van een zaaier is te zaaien en de essentie van de bron is het om bron te zijn en het te blijven. Dit is tevens ook haar enige sterke punt, een ander sterk punt heeft de bron niet.

Je zegt dat ik een bron ben en nu ja, dat vind ik zelf nogal overtrokken. Laten wij het daarom op een fonteintje houden dat water spuit als het daar goesting in heeft. Mestal is dit niet het geval. Toch zouden leraars eigenlijk bronnen kunnen zijn. Bronnen hebben geen verheven gedachten, zij denken niet. Zij meten zich ook niet met andere bronnen om het meeste of het zuiverste water te geven… Bronnen houden zich niet bezig met concurrentiestrijd of vergelijkende warentesten want uiteindelijk geven ze allemaal (behalve olie-of gasbronnen) min of meer hetzelfde water (H2O) maar precies dit H2O is dan wel een levensnoodzakelijke element voor alles wat leeft, voor alles wat wil leven of wil overleven.

Zelfs als wij onze beken, stromen of rivieren totaal vervuilen, dan nog blijven hun bronnen in principe zuiver. Toch moeten wij zorg dragen voor de kwaliteit van onze bronnen want als wij zomaar waterlopen blijven vervuilen dan zullen uiteindelijk ook hun bronnen vervuild of vergiftigd worden. Zo werkt dat nu eenmaal.

Wij hebben er bijgevolg alle belang bij om zo weinig mogelijk water te vervuilen willen wij zuivere bronnen en dus zuiver water tot ons nemen. Zo, zo is de cirkel dan rond.

Er zijn mensen die zich geroepen voelen om “een zuivere bron voor anderen te zijn omdat zij geweldig zuiver water van eerste kwaliteit menen te produceren”. Zulke gedachtegang is mij vreemd want ik wil geen bron zijn. Mijn water is af en toe van uitmuntende kwaliteit, maar helaas is het niet altijd van even zuivere kwaliteit. Zelfs al heb ik de bedoeling om zuiver water te produceren, daarom is het nog niet zuiver. Zuivere bedoelingen zonder realiteitszin zijn een vorm van (al dan niet gevaarlijke) hoogmoedswaanzin. Ik neem dan ook voor mijn rekening dat zeer veel, ja té veel zogenaamde volksontwikkelaars en verlichten zelf eigenlijk bronvervuilers zijn die zo grof en zo sluw zijn de rekening van hun vervuiling ook nog eens aan anderen te presenteren.      

Mensen zijn echter zo slim hun eigen bronnen te kiezen om daaruit het water te putten dat zij menen nodig te hebben maar dat zegt nog niets over de kwaliteit van de bron. Mensen kiezen ook vervuilde bronnen. Er zijn ook mensen die meer water putten dan ze eigenlijk nodig hebben en, dan zijn er ook nog die zomaar het water van de bron verspillen. Er zijn er die de kwaliteit van hun bron eigen bron niet genoeg waarderen of ze overwaarderen. De kwaliteit van je eigen bron juist inschatten is een kunst op zich, het is een blijk van intelligentie.

Maar daar heeft de bron in principe allemaal geen last van, zij geeft water voor iedereen zonder onderscheid of “aanzien des persoons”. 

Erger is het dat er mensen bestaan die anderen beletten om bronwater te putten omdat zij menen dat de bron er enkel voor hen zou zijn. Nogmaals, dat kan de bron in principe niets schelen…die geeft gewoon water voor iedereen.

Zelfs als mensen ( die beweren een bron voor anderen te zijn ) uit jaloersheid hun eigen bronnen vernielen of vergiftigen dan is dat jammer voor anderen maar dan nog blijven bronnen water geven.

Er zijn nu eenmaal mensen die elke bron waaruit anderen drinken doelbewust en volgens uitgewerkt plan vergiftigen. Zulke mensen zijn niet jaloers op wat anderen bezitten maar zij zijn jaloers op het feit dat anderen er zijn, op het feit dat anderen leven. Zij zijn niet jaloers op het water, maar wel op de bron zelf. Levensnijd heet dit, en daar is geen kruid tegen gewassen.  Deze meest sluwe en gevaarlijke “bronvergiftigers “ die vergiftigen de eigen bron waaruit zij drinken niet zelf.  Neen, en dat is het perverse: zij laten die vergiftigen door brave maar “onwetende” mensen die het eigenlijk allemaal goed bedoelen”. Die onwetende inzetbare bronvergiftigers zijn uiteraard “zelfmoordterroristen”.  Het zijn meestal idealisten met een “missie”, tenminste dat menen zij toch te zijn. Wel, als het kwaad bestaat dan moet het wel zoiets in die zin zijn… Deze idealisten zijn wel hoogmoedig en hoogmoed betekent dat onze moed te hoog is en ons begrip te laag voor de dingen die wij doen. Hoogmoed betekent dat “onze moed te hoog is” en niet in verhouding tot de dingen die wij  aankunnen. Onze moed is te hoog voor ons kunnen en begrijpen en moed zonder juiste inzichten kan een explosieve en fatale cocktail worden.

Helaas voor jou werd jij (wetens en willens) ingezet om een bron te vergiftigen. Men kende namelijk je zwakke kanten en je zere plekken. Jij was trouwens niet de enige die ingezet werd voor het zogenaamde “goede doel”… Dat was niet eens zo erg voor mij, ik ben handig genoeg en kan veel pareren en ben meestal wel enkele stappen verder,  maar het was vooral erg voor wie van mijn bron meende te kunnen drinken. Nu is de schade aangericht, ze is “geleden”.

En natuurlijk was het ook erg voor jou die niet begreep wat er gebeurde, jij zag de mechanismen niet omdat je verblind was door je “hoogmoed”.  Jij bent nu eenmaal een hoogmoedig mens.

Tot daar. Je hebt nu de intentie om energetisch iets onder ogen te zien. Goed zo.

De school bloeit omdat alle bronnen worden gekoesterd. Jij wenst mij succes, maar mijn persoonlijk succes is onbelangrijk; succes hebben is niet eens zo moeilijk en ik heb het succes dat ik wens te hebben. Onbelangrijk.  Belangrijker is wel dat elke gevorderde student nu zelf een natuurlijke bron geworden is en daar kan niemand tegenop. Natuurlijke bronnen worden niet door anderen geboord, ze zijn er of ze zijn er niet maar ik heb begrepen dat jij voor bron aan het leren bent…Zo?

Je “vergeeft” mij zeg je…Hoezo? Mij hoef je niets te vergeven, en ik hoef jou ook niets te vergeven, maar de vraag is of anderen jou  kunnen vergeven want tenslotte heb jij - hoe dan ook - een poging gedaan om hun bron te vergiftigen. Precies dat neemt men je kwalijk. Weet je, zo erg is dat allemaal ook weer niet. Wij hoeven ook niet te overdrijven

Dank voor je schrijven. 

Walter.