Vandaag heb ik te weinig tijd aan mijn innerlijke kind gegeven. Dat is dus een verwaarlozing van mijn innerlijk kind. Zo gemakkelijk gaat zo iets als je al zo lang nimmer met je innerlijke kind spreekt. Ik mag daar een goede gewoonte van maken. Niet verplicht en als plicht zien, maar als een mogen dat je nimmer verwaarloosd. Een mogen dat je ruimte geeft in je leven. Zeker ook voor je liefdevolle volwassene. Want ook die laatste heeft nog veel te leren. Vandaag heb ik boodschappen gedaan en niet echt geslaagd. Dat weerhield mij ook te praten met mijn innerlijk kind. Waarom? Omdat ik me schaamde in mezelf te lopen praten. Daarom deed ik dat niet. Allemaal gemaaktheid dus. Sinds als jong kind heb ik me dat aangeleerd, nu mag ik me dat weer afleren. Yvon het wordt tijd dat je meer tijd geeft aan je innerlijke kind en je liefdevolle volwassene. Dat is geen plicht maar een mogen. Je mag zo vaak met je innerlijke kind praten als je wilt, maar zeker één keer per dag is een heilig mogen. Je hoeft niet hardop te praten, zodat anderen dat horen en je kunt het ook visualiseren. Doe dat meis! Veel succes!
