Ik ga veel voetbalsupporters nu tegen de haren strijken, maar het is mijn mening, en anderen mogen en kunnen een andere hebben. De stad Antwerpen heeft dus een grote som geld gestort op de rekening van "den antwarp" Ja ik weet dat deze is opgesplitst in twee of meer delen, waarvan een VZW en een NV, maar dat zijn tenslotte allemaal trukken van de foor om legaal belastingen te ontduiken. Mijn mening nu is, dat als de voetbal zo'n grote som geld krijgt, alle andere sporttakken dat ook moeten krijgen. ten slotte vind ik het nogal straf, dat dit gebeurt met mijn en uw centen, waarover de heren beschikken naar goeddunken of naargelang hun eigenste interesse gaat. Al in de lagere school heb ik geleerd, dat men met andermans geld moet omspringen als een goede huisvader!
Als ge dan ik betracht neemt, dat al deze grooote clubs miljoenen hebben om spelers te kopen, is dat toch van het goede te veel.
Wat nu helemaal de deur dicht doet, is dat de vroegere baas (zijn naam schiet me niet te binnen en zijn functie ook niet, omdat er tientallen grootverdieners hun broek daar verslijten) direct zijn achterstallig loon(??) opeist, dat ook in de honderduizenden loopt.
Ik ken baseballclubs en korfbalclubs en nog tientalle andere die het moeten rooien met vrijwilligers omdat de centen ontbreken. daar al eens aan gedacht meneer de schepen?
Maar ook reserveonderofficieren waren geen watjes, en we deden wat alle jonge gasten deden, we deden de muur.( diegenen die nog dienstplicht hebben gedaan die kennen dat)
maar ook wij mochten niet in burger buiten en moesten om middernacht binnen zijn. Gewone piotten moesten om 22 uur aan hun bed staan dus daar hadden we een klein voordeel. Officieren echter (dus ook reserveofficieren) mochten wel in burger, en mijn peletonscommandant was zo een KRO. Ik en nog een KROO hadden ons dus een burger kostuum geleend bij KRO's en weg waren wij. Toen we 's nachts aan de kazerne kwamen, moesten we niet over de draad klimmen, want de hele kazerne reed buiten. Dus gewoon langs de grote poort naar binnen, en niemand reageerde, alleman stress natuurlijk. Ik vlug naar mijn kamer en mijn tanksuit over mijn burgerkledij met het gedacht, een alarmoefening duurt enkele uren en 't is voorbij. Mijn chauffeur (van mijn M41) had al inde mot dat zijne commandant aan'tpinteliere was en uit voorzorgsmaatregel nam hij mijn persoonlijk wapen (een pistool) mee uit de wapenkamer. want bij controle zou snel blijken dat ik er niet was. Na een paniekerig gezoek mijnentwege vond ikmijn voertuig gelukkig nog in de kazerne. En zo was alles nog goed afgelopen,. het had mijn 3 strepen kunnen kosten. Maar wie niet waagt, niet wint
Op de Bist rechtover de KBC begint het fietspad dat evenwijdig loopt met de rand van de straat. Dit fietspad neemt ter hoogte van het districthuis een 90° bocht naar links richting Doornstraat. Op dit kruispunt (van het fietspad met de rijbaan) staat een verkeersbord B17, dat stelt, dat de fietsers voorrang moeten verlenen aan het verkeer dat van rechts komt. Maar de wegbeheerder heeftde oversteekrood geschilderd, zodat menig fietser de indruk heeft voorrang te hebben op alle autoverkeer.
Ik ben zelfs de mening toegedaan, dat 80% van de fietsers het verkeersreglement nauwelijks kent. Onder druk van sommige politici heeft de wetgever de voorrang voor fietsers zo aangepast, dat het redicuul wordt.
Maar het reglement zegt duidelijk, dat een fietspad is aangeduid door twee onderbroken witte lijnen, zo ver van elkaar, dat een auto en niet kan op rijden, of aangeduid met het verkeersbord D7, een voorrang die ophoud aan elk kruispunt. Hier op de Bist heeft de wegbeheerder dus nog eens extra op gewezen door het bord B17, maar ik durf te weddendat vele fietsers dat anders zien.
1 juli 1959: een dag zoals een andere maar voor ons bijna 19 jarigen onze eerste kennismaking met het leger. Ik moest naar Stockheim bij Arlon voor een opleiding reserve onderofficier bij pantser verkenningstroepen. Nu zouden ze dat elite-eenheid noemen, toen was dat gewoon troepsoldaat. De opleiding was zeer hard, en de jonge mannen van toen waren ook geen helden, maar alledaagse jonge mannen, van universitairen tot kasseileggers (en dat is niet onrespectvol bedoeld) Maar de conditie was iets beter dan nu, en 16 km lopen in 2 uur met volle uitrusting was de doelstelling.
En de leiding zorgde ervoor dat de meesten (98%) dat ook presteerden.
2 januari 1960 dan als kersverse wachtmeester naar Kassel in de BSD(Belgische Strijdkrachten in Duitsland). Als commandant van een Walker Buldog (M41). De mensen van nu moeten zich dat eens voorstellen, een pantserwagen van enkele millioenen frank, volgestouwd met echte munitien zijnde, voor de kenners .30, .50 en 76mm obussen. Daar was dus een 19 jarige snotneus verantwoordelijk voor. En wij vonden dat niet speciaal. Dat was zo,punt.
Er doen zich zo enorm veel zaken voor rondom ons, waar we onze mening nergens kwijtkunnen.
Anekdotes uit ons leven kunnen soms herkenbaar zijn voor dezen die erbij waren, en deze blog misschien onder ogen krijgen. Zij kunnen dan hun eigen mening hierover kwijt. Het zullen voornamelijk zaken zijn, die ik als beroepsmilitair heb meegemaakt.
Maar ook later na mijn afscheid van het leger, als bewakingsagent , en toen ik reeds op pensioen was en als bode bij de rechtbank terecht ben gekomen.
En dan had ik graag een foto bijgevoegd, maar dat lukt niet zo simpel, misschien kan de verantwoordelijke van seniorennet mij hier helpen. Met dank
