Mensen hebben altijd hun oordeel al klaar al weten ze niets van je beperkingen. Je wordt al gauw lui genoemd, als je niets meer kan ondernemen, als zelfs je huishouden stil ligt door constante pijn. Als je bewegingsvrijheid écht niet zo vrij is als ze denken.

Ook hulp vragen, daar stop je op den duur wel mee.... je moet maar creatief zijn in zélf oplossingen bedenken.... maar wat moet je dan als alles al tot het minimum herleid is.... en je kan - op slechte momenten - zelfs geen straat ver stappen, en al zeker niet mét boodschappen..... En ook al vrààg je hulp.... dan begrijpt blijkbaar niemand je woorden en de dringendheid.....

Ik ben het in elk geval allemaal beu op dit moment..... mensen die uit ervaring wéten... bij hen moet je de schijn niet ophouden... en zij begrijpen dat je niet meer gelooft in: "Het leven is mooi... als de zon schijnt!"