't Is weer voorbij... moederdag! Al begin ik elk jaar weer te twijfelen of ik wel moeder bén! Omdat die dag al jaren voorbij gaat zonder dat fijne gevoel van jaren geleden toen de kinderen nog klein waren...
Ik heb mezelf wel getrakteerd op één van mijn lievelingsgerechtjes... tomaat-garnaal. Mijn jongste zoon wenste me wel "Gelukkige moederdag!", maar pas na een hint, want "hij dacht er effe niet meer aan"! En pas om half zeven 's avonds kreeg ik een privébericht op facebook van een andere zoon, niét via msn of sms zoals gewoonlijk. Van de andere drie.... geen woord!
Mijn jongste zoon heeft wel wat problemen met "instanties", na een jaar schoolverlater krijgt hij nog altijd geen wachtuitkering, maar ook geen kinderbijslag, leefloon krijgt hij ook niet omdat hij nog thuis woont en mijn inkomen te hoog is!!! Dus ook geen "centen voor studenten" (hij wil terug gaan studeren, TKO, om zijn diploma secundair onderwijs alsnog te halen), dus inschrijvingsgeld, vervoer en al wat er bij komt kijken, moet van ons armoedeloontje betaald worden.
Zijn vader, Afrikaan in Afrika, had eerst beloofd elke maand een soort van onderhoudsgeld te storten, zodat hij zeker terug kon gaan studeren..... mààr gisteren kreeg mijn jongste zoon het aanbod van zijn vader dààr te komen wonen en studeren (diploma in één jaar). Hij stelt het natuurlijk heel mooi voor: zoon krijgt huis én toelage. Groot dilemma nu: zoon houdt van Afrika en het leven daar, hij heeft tenslotte Afrikaanse roots.... maar hij heeft hier een "leven", vrienden en vriendin, én zijn "thuis"! Ik wil hem niet beïnvloeden, het is een mooie kans die hij krijgt, maar wàt zou ik hem missen...!!! Ik ga hem dus voorstellen op twee paarden te wedden: ga één jaar... en houdt zéker je Belgische nationaliteit! Wat daarna komt kan je dàn nog zien!
|