|
Het is zeker geen waanbeeld dat bepaalde 'elementen' in de 'samenleving' depressies doen toenemen.
Bijvoorbeeld wanneer je al voor de tweede maal van een bepaalde 'sociale' instantie een brief ontvangt met daarin een zogenaamde 'openstaande' schuld die je moet betalen. In de brief wordt wel gemeld dat een afbetalingsplan kan afgesproken worden....
Hoe ironisch... ! Want... je hebt helemaal geen schuld... ! De desbetreffende rekening wérd al betaald en ja mét afbetalingsfaciliteiten.
In de brief waar niet eens een 'vraag' wordt gesteld maar een feit... staat nergens melding van wanneer die schuld dateert, slechts waarvan, de aankoop van een toestel via hun dienst....
Dus probeer je te gissen wanneer je dat tweedehandstoestel ook weer bij ze kocht... en aan de hand daarvan pluis je één voor één alle uitreksels van dat jaar na... tot je eindelijk vond wat je zocht... dat waarvan je zeker wist dat het betaald werd... het hele bedrag, de maanden dat die afbetaling gebeurden...!
Je verzond meteen een mail... maar ontving niet eens een bevestiging ervan.... terwijl je merkte dat ze die wel degelijk ontvingen.
Vandaag herhaal je dus de handeling, verzond je die mail voor een tweede keer met de vraag om bevestiging (of had je net zo grof moeten zijn als zij en ze bedanken op voorhand voor een correcte 'afhandeling'???)
Je ontving... een bericht... dat ze het zo vlug mogelijk zullen nakijken...
Hmmmm... daar nemen ze blijkbaar wél de tijd voor... waar die 'zogenaamde' schuld tevoorschijn toveren meteen kon...?
Ja... ik werd heus bang van al die bereidwilligheid van sociale instanties om voorschotten, om tweedehandstoestellen te kopen via hun dienst... enz...
want voor je het weet toveren ze weer een schuld van jaren tevoren tevoorschijn, waarvan je niet eens meer weet hoe je ze moet bewijzen... want soms staat er niet eens vermeld wààr die ZOGENAAMDE schuld zijn oorsprong vond. Het lijkt op een staaltje griezelige willekeur.... en ik ben daar ontzettend bang van geworden, omdat ik door een ernstige depressie al niet over zoveel energie beschik.
Toen ik die brief kreeg en wist welk titanenwerk dit weer van me zou eisen... begon ik te beven en te huilen.. Een halve dag zocht ik naar aanwijzingen... het bleek over meer dan 2 jaar geleden te gaan... !
Eerder kreeg ik zo'n schuld door mijn strot geboord waar ze niet eens van konden vermelden waar ze vandaan kwam. Het enige wat ik ze-ker wist is dat ik géén schuld had, geen enkele... want ik haat schulden... en betaal rekeningen liever een dag te vroeg dan een te laat.
Echter zoals ze dit aanpakken... hallucinant... en hierdoor durven we zelfs niet meer een voorschot te vragen voor studietoelagen... en proberen we het zo te redden... met het gevolg dat de druk toeneemt... de wanhoop ook....
Meer heb ik hierover niet te zeggen... dan dat ik het vreselijk vind dat mensen anno 2013 met zulke praktijken te maken krijgen...
Als instanties beweren dàt je een schuld bij ze hebt, dàt ze dan tenminste aantonen wààrvan... zodat je metéén de bewijzen kan vinden... maar méér nog... moeten zij hun boekhouding net zo zorgvuldig bijhouden als ik dat moet doen... zodat de enorme emotionele belasting voor mij althans draaglijker wordt.
|
