Een reis van Mexico-stad en omgeving doorheen Midden- en Zuid-Mexico naar Yucatán naar Cancún
30-12-2021
Cholula.
De grootste piramide van het land ( en bij uitbreiding de wereld) vind je hier, al zijn het overblijfselen en staat er nu een kerk op de top. Deze is gewijd aan de Maagd van de Remedies ( waarschijnlijk draaide zij voor ons overuren). Twee oprispende vulkanen maken het mooie plaatje geheel, met de eveneens ronkende namen Popocatepetl en Iztaccihuatl. Een gratis treintje brengt je geheel volgens Indische normen met de vele Mexicanen volgepropt terug. Een lekkere kippensoep later genoten we dan weer van het museum Amparo en het unieke dakterras. En ook nog effe onze boeken gewisseld in de eeuwenoude bib. En het weer, dat blijft maar schitteren, voorspellingsgewijs ook de volgende dagen. Heerlijk.
Na een busrit van 2,5 uur aangekomen in Peubla. Onze tocht in het noorden zit erop, we zijn aan de zuidelijke kant begonnen. Een eerste verkennende wandeling vandaag met bezoek aan de tweede grootste kathedraal van Mejico. Hier vertoeven we nog twee dagen om alle hoekjes en pleintjes te verkennen.
We zijn hier veel in " vervoering". Daarom wat meer uitleg over de busritten. De snelwegen zijn hier uitstekend. Buschauffeurs, piekfijn in het pak, houden zich aan de regels ( 90 km per uur). De bussen zijn luxueus, soms met alles erop en eraan. Er is een betaalsysteem voor snelweggebruikers zoals in Frankrijk. En bij wegenwerken brengen straatverkopers enige pret en verzet. En het landschap heeft wel wat te bieden. Een stad in rijden is wel gelijk aan verkeerschaos en drukte. Of bijvoorbeeld CDMX ( Ciudad Mexico, Mexico-Stad) uitrijden duurt precies 1 uur en dan verdwijnen de huisjes en zie je natuur.
Als wegens situationele omstandigheden plan A, B en C in het water vallen dan brengt een bedevaartsoord nog steeds een oplossing. Onze verschijning aldaar was dus plan D, Mexico stad laten we vandaag definitief achter ons, Peubla wordt het nieuwe doel.
Magdalena Carmen Frida Kahlo y Caldaron ( 1907 1954). Kunstenares. Haar blauwe ouderlijke huis is nu het museum van deze feministe. Getekend door ziekte en tegenspoed ( polio - busongeval). Duitse vader, mestiza-moeder. Magisch réalisme. En herontdekt door politieke activisten. Tot hier onze voormiddag. En daarna mocht het iets luchtiger in Xochimilco. Samen met vele Mexicanen het bootje in. Feestend varen, met muziek, eten, drank. En de steeds aanwezige zon, natuurlijk. Het leven was alweer draaglijk...
Aangekomen in Coyoacan, vroeger een dorpje, nu eigenlijk een onderdeel van Mexico City. Ja, dus terug op ons beginpunt, maar een heel andere kant van deze mega grootstad. Na een tocht van 4 uur in een super de luxe autocar en een vliegende taxirit ( enkel mogelijk op kerstdag) zijn we nu precies op de Dageraadplaats van Mexico-Stad. We huren een appartementje voor drie nachten. Levendig pleintje, muziek, verkleedpartijen, optredens, Mercado's, en eetkraampjes bij de vleet. Gezelligheid troef. En lekkere soep van de Azteken.
Nu U aan de kersttafel zit, hebben we het even over... het eten. Op reis gaan is steeds een eetfestijn, hier is het niet anders. Een fotoshoot uit onze vele keuzes. Ontbijt of lunch 3 a 4 euro. Avondmaal 6 a 10 euro.
Een groepsfoto mocht niet uitblijven, natuurlijk. Zeker niet bij een standbeeld van de man die zich verdiept in de muzieknoten van Cecilia Rosa. En ook deze stad heeft na onze bezoeken aan musea en kerken geen geheimen meer. Zelfs de Mercado de dulces stond op onze lijst, mogelijk voor de één of de andere oude snoeper... 26 graden vandaag, al kan de ochtend fris zijn. Leve de zon. Que viva Mexico.
De stad heeft duidelijk Spaanse allures. Onze busrit verliep via Leon en Irapuato, bijna zes uur tuffen. Bemerk in kerk de zwarte Christus. Weer veel pleintjes met gezellige plekjes. En de steeds overheersende kerstsfeer.
De tweede dag in deze stad verkenden we musea, kerken, markten, een oude hacienda en we namen de funicular naar de mirador. Sinds we in Mexico aankwamen telt onze stappenteller gemiddeld 19000 eenheden per dag. Je kan dus stellen dat onze dagen zinnig gevuld zijn, ten bewijze de volgende foto's.
De volgende schoonheid vonden we na een busrit van 1 uur 25.
Al willen we waarschuwen voor de zevende foto voor de gevoelige volgers.
Guanajuato is een stadje in het dal geklemd. Landschappelijk was dit dus ook de mooiste busrit.
Na een wirwar van tunneltjes bereik je hartje stad.
Universiteitsstad, dus een jeugdig publiek.
Knap teatro Juarez, de gebruikelijke stralende kerken, en uitzicht aan het museum over de gehele stad.
Alleen " lijk-t" het museum redelijk raar. Ik liet het liever links liggen, een museum vol mummies, te ingewikkeld...
De echte verklaring is dat men hier ooit een grafkelder opentrok omdat de nabestaanden weigerden nog verder te betalen, en men ontdekte... voldoende om een volledig museum te vullen . Rijen dik schuiven Mexicanen hier aan voor dit " spektakel".
Dan liever luisteren naar één van de vele muziekbands in de stad die het beste brengen voor de aanwezige geliefden.
San Miguel de Allende is een toppertje in Mexico. Heeft de naam te danken aan twee personen. Een monnik, Juan de San Miguel en een vrijheidsstrijder, Ignatio Allende. Hij vocht tegen de" Spanjolen ". 100 jaar geleden was de stad een spookstad, wegens griep pandemie ( klinkt bekend, hé). De stad heeft vele barokke /neoklassieke koloniale structuren. En natuurlijk allerhande marktjes. En een botanische tuin. Verder zie je ook nog de lavendaria, de openbare wasplaats. En natuurlijk de alles overheersende kerk, la Parroquia se San Miguel Arcangel. Heerlijk plekje om te toeven.
Een dag met regendruppeltjes bracht ons in het poppen- en speelgoedmuseum. Een zonnig verslag van deze Mexicaanse topper wordt dus tot morgen uitgesteld.
Tweede schoolreisje van de week. Op 40 km ofte 1 uur bus van Queretaro ligt Bernal. Het is een koloniaal dorp met een geweldige rots, een monoliet ( de tweede grootste ter wereld), genaamd La Pena. Tijd voor een klimwedstrijd, hé Egan. De mooiste van het groepje was eerst boven, aan U om te beslissen wie goud haalde. En dan terugkeren om de laatste Queretaro foto's te klikken.
Op 217 km ofte 4 uur rijplezier van Mexico City vind je deze grootstad. De stadskern waar we logeren lijkt een pittoresk dorpje met schattige pleintjes en, zo bewijzen de foto's, al even schattige inwoners. Kleurrijke huisjes versieren de straatjes. En bij nacht en ontij strijkt Mexican Tomorrowland er neer want er mag voor de Navidad vervroegd toch al eens stevig decibelgewijs gefeest worden zekers, Feliz.
Laatste dag in the city. Met de metro naar Chapultepec, een groot park met vijvers, musea en attracties. Het grote nationale antropologische museum vertelt hier de geschiedenis van heel Mexico en hun voorouders. In het park ligt ook de zoo, hier een gratis meenemertje, en zie je folkloristische attracties. Het poesje is een caracal. Weer een aangenaam uitje.
Voor we vertrokken kregen we dikwijls de vraag : hoe is het met corona in Mexico?
We proberen in enkele simpele regels uit te leggen wat we reeds zagen of ervaarden.
1. 99 procent van de mensen dragen een mondmasker op straat of openbaar gebied, dus wij vanzelfsprekend ook.
2. Musea, mooie winkels of de betere restaurants controleren steeds je koorts. Dikwijls moet je door een voetbadje, en dan word je gevraagd Christus-gewijs te staan zodat men je wezen met spuitbus kan behandelen, wel op de kleinste spuitstand.
3. In drukke winkelstraten staan meerdere mensen met megafoon om de 1,5 meter regel te eisen. Ook zij ontsmetten handen indien gewenst. Volgende oversteekplaats, same story.
4. In de metro staat meer politie dan in heel Brussel.
Wachtend op je toestel moet je op stippen staan. Eens de trein aangekomen, vervallen alle regels en is het soms volgepropt rijden. Deze trein missen en de volgende 1 of 2 minuten later nemen is dan aangewezen.
De foto's hieronder zijn gewoon een impressie van onze laatste dag stad, Mexico Stad. Te beginnen met een biertje, geen Corona maar Victoria. En wat museum foto's of wat we zagen vandaag op straat.
We bezochten de oeroude pyramidenstad Teotihuacan, met de Zonnepyramide en de Maanpyramide en andere, gelegen aan de centrale "Weg der Doden". Het was eigenlijk onze eerste schoolreis : met de metro, een gammel busje en een autocar bereikten we na 2 uur rijden deze site op 40 km van Mexico Stad. Als je heel de site rondwandelt( nummer 3 is die van de Gevederde Slang), dan heb je 10 km op je stappenteller. En heel wat trapjes, al mag je de hoogste 2 niet meer opwandelen. Bouwjaar : ongeveer 2000 jaar geleden, in de pre Columbiaanse periode. Teotihuacan : plaats waar de goden zijn geboren. En de gebouwen werden later nog wel eens " verhuurd" aan de Azteken. 😉En de rotstekening suggereert de katachtige van het continent.
