Een reis van Mexico-stad en omgeving doorheen Midden- en Zuid-Mexico naar Yucatán naar Cancún
05-02-2022
Playa Del Carmen.
Twee maanden geleden bedreigde de drugswereld deze stranden nog en vielen er zelfs slachtoffers. Dus is stevige bewaking nu, gelukkig, nog ons deel. Verder was het zonnen, lezen en smikkelen. Of iets drinken.
Aangekomen in ons voorlaatste plekje, welkom bij Carmen en haar strand. Zij heeft wel heel veel vriendjes, echt een kustplaatsje. 28 graden en zon. Het leven is weer draaglijk, zei ooit mijn directeur. Juist.
Abierto ô cerrado ? Deze prangende vraag stelde zich reeds drie dagen. Zou de oude Maya-stad van 50 000 inwoners in de jaren 500-900 na Christus nu wel/niet te bezichtigen zijn, daar te midden de jungle op 40 km van Tulum? De foto's geven een( h) eerlijk antwoord. Maar net die eerlijkheid gebiedt om te zeggen dat Coba officieel gesloten was, maar de " locals" houden, gelukkig, de mooie ruïnes zelf open. Lang leve de Mexicanen van Coba.
Het werd een dagje fietsen naar cenotes en naar de kust via het dorp. We beloofden een zwempartij in deze glasheldere en natuurlijke cenotes. We bezochten Cristal en Escondido. We trachtten ook nog even " hangjongeren" te zijn in kleurrijke matten. En het pakje Belgisch friet was niet enkel nostalgie, bij thuiskomst wacht ons misschien een taks als we de frietketel gebruiken. De stedelijke sauzen trokken onze aandacht, maar mayonaise bleef onze keuze.
Ons fototoestel klikte overuren bij het zien van deze idyllische Maya-site. Gelegen met zicht op de Caribische zee scoort deze 13 eeuwse schoonheid toch wel hoog op onze lijst. En daarna lunchen met zicht, en tevens de zee eens uitproberen. Een ideale mix, deze dag.
Van Yucatan naar Quintana Roo. Van de Golf van Mexico naar de Caribbean sea. Van absolute rust naar massatoerisme ( of toeristen met massa). Van de bus naar de boot. Van contrasten gesproken. Maar we zijn nu nog maar zes uur van België verwijderd (in tijdsverschil).
Terug in Vallodolid om morgen Yucatan te verlaten. Ook deze cenote, Ik Kil bezocht, indrukwekkend mooi. De volgende zwemmen we, beloofd. Mooie kleding, zowel in museum als op straat. En wie geboren is op 17 maart mag natuurlijk Irish Pub St Patrick's niet links laten liggen. Voor je het weet mag je mee opdienen.
" Op een onbewoond ei-land..." zingen ze in het liedje. Wel, wij waren er, en helemaal alleen. En dan krijg je zo'n foto's. Een echte rustdag, dus. En dan terugvaren naar ons kleurrijk dorpje en hotel.
Men stelde ons een boottochtje voor en braaf als wij daar zijn, doen we dat dan. Het werd vissen op barracuda, zoeken naar El crocodelito in de Mangrove en vogelspotten op het Maya eiland. Onze vangst, vijf stuks, werd 's avonds dan ook klaargemaakt. Eerst 2 vissen om ceviche de pescado te maken, vis opgelegd in het zuur met tomaat en komkommer. De drie anderen belandden dan weer gegrild op ons bord. Lekker zo.
Aangekomen op het einde van de wereld. Toch zeker het einde van het schiereiland Yucatan. Hotel San Felipe de Jesus, met balkon op de zee. Kleurrijke houten huisjes, houtenwandelpad in de Mangrove, vogelspotten. Rust.
Mooi hotel in deze nieuwe verblijfplaats. En ook weer een nieuwe attractie. Je wordt op de noen bij de zoutwinning verwacht. Dan staat de zon in zulke positie dat alle water roos kleurt. Als de zon even wegduikt, verdwijnt ook het hele effect. Raar, maar waar. Bergen zout waren ook nog ons deel. En we tonen U een begraafplaats op z'n Mexicaans. We vertrekken morgen naar een plekje waar men nog internetvreemd zou zijn, zeggen ze. Mogelijk zijn we dan even 3 dagen minder fotogeniek op onze blog.
We stellen nog eens even onze voeding voor in volgorde van de dag. De ochtend stond heeft dikwijls fruit in de mond. De middag serveert een lekkere soep, sopa de Lima, met een bordje extra. De drank heeft dan weer de plezante naam Jamaica mee gekregen, een fruitwater. De Mexicaanse cocktail bij uitstek is Michelada ( een pint, limoen, tomatensap en een pittig kruidenmengsel en spicy zout op de rand) . Als avondmaal koos ik voor camarones. En dan volgt op het marktplein de zoete zonde : marquesitas. Een flinterdunne deeg wordt tot een galette gebakken, besmeurd met Nutella en verrijkt met een banaan. Mmmm.
Een overgangsdag in een echt Mexicaans dorpje, op weg naar de kust. Maar eerst de juiste foto's kiezen voor de blog, plezant hoor. Verder zie je zeker de abuela nog tortilla maken bij onze hap. En dus Tizimin, het Drie Koningen dorp. Nog een antwoord op de gestelde vraagjes. Zwemmen in de cenote was er wegens tijdsgebrek niet bij. En we mochten niet met de bal spelen in Chi Chen Itza. 😏😊👍
Op 50 km van Vallodolid bevindt zich " de" absolute topper van Mexico. Zonder virussen bijna goed voor 3 miljoen toeristen per jaar. Deze Maya-stad heeft alles om rustig te verpozen. Pre Columbiaanse site, 600- 800 na Christus. De namiddag bracht weer een tochtje met het stalen ros, langs de heuveltjes van, door de jungle, kortom voor echte mountainbikers. Er werd dan ook " genoten" van de xenote.
De ochtend leverde ontbijt met zicht en daarna de tour der archeologische sites met nog echte torpedo trappers en zalig tweewieleren. Iets wat we voortaan in elke grote reis moeten voorzien. Lunch op de markt, sopa de Lima ( kippensoep, groentjes, limoen). En dan alle faciliteiten van het hotel eens uittesten. Gelukt.
Welkom in het gele dorp met opvallend klooster dat in 93 al pauselijke aandacht en dito bezoek kreeg. Midden het dorpje ligt er ook nog een beklimbare piramide met de grappige naam Kinich Kak Moo. Mogelijk staat het tussenvoegsel voor de stijl waarop sommigen het heuveltje "afkruipen".
De ganse dag worden we aangesproken om toch wel iets te kopen. Zie hier de verkopers, even kleurrijk als talrijk. En, Progreso is ook een aanlegplaats voor cruise-schepen. Vandaag was de Carnival Breeze hier welkom, vertrokken in Galveston (USA) en varende naar San Miguel Cosumel ( Mex). De 5000 opvarenden zagen we niet, waarschijnlijk de bus op naar de toppers die we vorige week nog bezochten.
U merkte het waarschijnlijk ook reeds, we hadden reeds een strak en vermoeiend reisschema in Mejico. Dus, tijd voor absolute rust, kuieren, zelfs een strandstoel en boeiend boek, zowaar. Meer nog, voor het eerst in 5 weken effe tijd om de berichtjes, smartphone-gewijs, te lezen. 😉
