Op een keer in Griekenland ,niet ver van Athene verbleven we in Club Med Athenia, in Nea Makri en één van mijn mooiste herinneringen aan dat verblijf was bij een wandeling aan het strand komen we in de buurt van Marathon in een kleine taverna,onder de druivelaars en er was daar juist een groep oudere Grieken aanwezig om een hapje te eten, om die mensen te amuseren zit daar een bouzoeki speler en van die muziek hou ik heel ergveel,ze kunnen daar alles in kwijt,vrolijkheid en verdriet...op zeker moment komt er uit die groep bezoekers iemand die die liedjes kende en spontaan zong die mee,ja men zag natuurlijk dat wij toeristen waren en ja ja ondergetekende moest hapjes komen proeven en mijn man moest ouzo drinken en vriendschap klinken yamas...omdat ze ons zo spontaan betrokken in hun pret hebben we de week daarna hen getrakteerd met een fles ouzo en dat was ten zeerste geapprecieerd.Wonderbaar Griekenland met zijn fijne mensen en schitterende kultuur...
Wie me kent en ontmoet denkt waarschijnlijk, wat een geestdriftig oppervlakkig mens, maar niets is minder waar, onder al dat enthousiasme schuilt een gevoelig iemand, die zich zelfs soms verbergt achter lach en vrolijkheid... gewoon om de harde dagdagelijkse werkelijkheid de baas te kunnen en niet kapot te gaan aan deze keiharde wereld waar weinig liefde en respekt voor elkaar te vinden is. En toch door zelf vreugde te schenken ontmoet je op je weg dikwijls mensen die dit weten te apprecieeren,nog maar pas kreeg ik van een fijn mens een leraar van onze academie een ongelooflijk mooie tekst vol bemoediging ,dat doet toch deugd als je zoiets mag ontvangen en ik weet dat hij soms mijn blogjes bezoekt, dus hiermee alvast van harte dank !!!!
Ik herinner me als de dag van gisteren de eerste dag naar de academie,met een klein hartje want mijn hele leven heb ik ernaar verlangt om te kunnen gaan tekenen en schilderen. En ja hoor het mocht nog op latere leeftijd aan al dat nieuws beginnen en zo fier als een gieter ik daar naartoe..; Ja, ik was daar zonder materiaal want ik wist niet wat we nodig hadden iemand leende me een potlood en een blad tekenpapier en ik moest als een soort testje een stilleven tekenen van vormen,kegels en blokken je kent dat wel..; heel rustig heb ik daaraan gewerkt de hele namiddag door en toen het klaar was was ik apentrots toen de leraar me zei,zeg me niet dat je nog nooit academie volgde !!!!Ik liep naast mijn schoenen van trots en contentement en heb later voor hem niets meer goeds kunnen doen zot hé !!!!
Een klein bedankje voor de lieve kommentaartjes die ik van jullie krijg, ach het zijn misschien maar caramellenversjes die niet veel voorstellen maar zoals jullie opmerken ,ze komen recht uit mijn hart... Geen inpikken van andere en dan gekende teksten dat is volgens mij nogal gemakkelijk en goedkoop,door academie te volgen ben ik me ervan bewust geworden hoe belangrijk eigen werk is, geen copie maar zaken die je zelf maakt en ontwerpt,niet gemakkelijk uiteraard maar de voldoening is dubbel zo groot. Ik zal me eens terug aan het werk zetten want door wat gezondheidsproblemen ben ik achterop geraakt...
Je was te zacht, te teer Om dit leven vol hardheid En boosheid aan te kunnen En toen diegene die je probeerde Te behoeden voor veel kwaad Van buitenaf Een scherm vormde Ten koste van zijn eigen leven... Zo groots kan liefde zijn, Hij is je voorgegaan En als er zoals ik hoop Een God mag zijn Laat deze twee dan Terug verenigd zijn, twéé in één Zo krijgen ze beiden De laatste welverdiende rust In de eeuwigheid......bene 2003
geschreven na zelfdoding van manisch depressief schoonzusje 2 jaar na het overlijden van haar man , mijn broer......
