Lachend sta ik meestal op een foto Lachend... om het onderhuidse verdriet niet te tonen Een verdriet dat me zelden verlaat Mijn kind is ziek En dan vraag ik me af, waarom Ik wil het zelf dragen, ik ben oud Waarom treft het een jonge mens Aan het begin van alles Wat doet het pijn, wat knaagt het Als moeder ga je er soms aan kapot Je speelt toneel, je zet je leukste masker op Want droeve mensen schuwt men dikwijls Gelukkig kan ik mijn verdriet Soms in woorden omzetten Dat helpt een beetje En verder steunen, raad geven,proberen helpen Meer kan je niet doen En je wou zo veel méér......
