Nooit zal Kerstmis zijn zoals voorheen Altijd verbonden met het verdriet,het te plotse heengaan Niet alleeen van die mens, die broer maar ook Van je herinneringen samen, aan je thuis, je jeugd Aan rond de tafel grapjes maken, die eenvoudige familie Van toen waar is ze nu? Wat zijn we arm tussen onze weelde We worden rond de oren geslagen met luxe zaken, Auto's, g.s.m., T.V.programma's ,niets dan vervangers Voor die warme hartelijkheid,vroeger tussen mensen Tussen familie Zo dikwijls heb ik geprobeerd mijn hand te reiken Als steun,als blijk van meevoelen Mijn grootste verdriet is nu waarom is ze niet aangenomen? Wat was de reden? Steeds bleef er die hoop... Maar broer,was broer niet meer Het bolster van verdriet en pijn was niet meer te doorbreken En dan op t'laatst een kaartje, een uitnodiging Om samen 1januari te vieren Hoe heerlijk,weer samen alles misschien terug Op de goede weg, ook de kinderen blij Weer zoals vroeger, toen bomma en bompa nog leefden Maar het wrede noodlot heeft anders beslist En toen we je terugzagen lag je daar,koud en kil Als een marmeren beeld,niets kon nog worden uitgesproken Geen antwoord op het waarom.... Rust zacht en nu hopelijk in vrede Mijn kleine broer bene Geschreven nadat mijn enige 6 jaar jongere broer op 50 jarige leeftijd plots was overleden,hij heeft zijn leven volledig toegewijdt aan zijn teerbeminde vrouwtje dat manisch depressief was en zij heeft niet lang kunnen verder leven zonder hem,2 jaar na datum heeft ze zich het leven benomen ......
