te gast bij Wim Helsen ~ Griet Op de Beeck
met het gedicht Een Meisje van Toon Tellegen

Eerst een fout rechtzetten.
Canvas -en misschien ook de programmaboekjes- kondigen voor aflevering 5
iemand anders aan dan Griet Op de Beeck en Canvas houdt dat vol tot in het onnozele :
1/ de foto onder de video is niet Op de Beeck én
2/ de tekst naast de video is niét de tekst die zij gekozen heeft (klik aldaar LEES MEER)

48hrs later: het is verbeterd, de juiste foto staat er nu, en de juiste tekst.
Dit issem:

           Een meisje

          Ze wacht.
          Nee, denkt ze, ik wacht niet,
          ik dans.

         Ze danst,
         ze danst met lange, ranke passen,
         langzaam en aandachtig,
         ze houdt haar ogen dicht,

         ze danst door deuren en door ramen
         en door lange lankmoedige dagen-
         hout, glas en uren vallen in splinters rond haar neer-

         en telkens als ze niet meer kan
         en bijna, bijna valt,
         denk ze: Ik?
         ik val niet, ik dans.

           Toon Tellegen
             Uit: Kruis en munt, 2000

    

Op de Beeck in gesprek met Helsen: https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/6/winteruur-s6a5/ , 11min22
de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje aanklikken.
De video blijft beschikbaar tot 31-12-2025. En dat is geen fout : er staat wel degelijk tot 2025 !

Over Toon Tellegen : https://nl.wikipedia.org/wiki/Toon_Tellegen ,
Over zijn bundel, Kruis en Munt :

Over Griet Op de Beeck : https://npofocus.nl/artikel/7726/wie-is-griet-op-de-beeck , https://nl.wikipedia.org/wiki/Griet_Op_de_Beeck ,

Over haar tweede boek dat nu verfilmd is :
Kom hier dat ik u kus is een roman over Mona, als kind, als vierentwintigjarige, en als vijfendertigjarige.
Een verhaal over waarom we worden wie we zijn, geschreven met humor, scherpte en veel schaamteloze eerlijkheid.
Over ouders en kinderen. Over kapotte mensen en hoe zij ongewild anderen ook kapotmaken. Over waar verantwoordelijkheid eindigt en schuld begint.
Over geheimen en eenzaamheid. Over ziekte en zwijgen. Over de gevaren van sterk zijn. Over vergeten en niet kunnen vergeten. Over jezelf durven redden.
En natuurlijk ook nog over de liefde. Omdat dat alles is wat we hebben, of toch bijna.
'Kom hier dat ik u kus is als een film waar je samen uit komt, je bent nog een poosje sprakeloos, je wilt de film vooral niet gaan verpesten door er allerlei meningen op los te laten, je kijkt elkaar alleen maar even aan, je knijpt in elkaars hand. "Goed hè?" zeg je.' - Herman Koch
'Griet Op de Beeck schrijft boeken die een effect op je organen beogen: longen slaan een beurt over, maag in de knoop, hart springt op. Haar personages zijn geloofwaardig dichtbij.' - De Standaard
'Kom hier dat ik u kus, dat onheilspellend, hartverscheurend verhaal over ons, mensen, en welke grote prutsers wij zijn. Griet heeft een prutsboek geschreven, maar 't is 't schoonste prutsboek dat ik ooit gelezen heb.' - Pascale Platel