Gisteren waren een zus en man 50 jaar getrouwd ,ze lijkt jammer genoeg niet meer van deze wereld,soms zie je op haar gezicht een glimp van herkenning,praten lukt niet meer,maar broers en zusters waren daar,een moest verstek geven ,door een ingreep aan de ogen, morgen komen is het de beurt aan kinderen en kleinkinderen;Het was de levenslustige van de familie;ze word 70 tig.Vandaag had ik de begrafenis van een nicht,ik besef dat zoo je lang leeft ,veel mensen ziet heengaan.Soms pink je een traan weg ;en ook soms besef je dat uw tijd dichterbij komt.Het geen dwanggedachte;ookgeen gevoel van angst.Ik heb immers reeds eens voor de poort gestaan.Stille voortdoen is mijn leus en zoolang ik me voor iemand nuttig voel !leef ik graag.En hoop van iedereen hetzelfde.Noel
