Herinneringen aan toen. Een blog met leuke herinneringen, foto's en enkele leuke anekdotes uit een jaartje legerdienst in 1964 bij de 1ste cie ATK. Ook een fotoreeks van onze ontmoeting in 2011 komt aan bod. Gemakkelijkshalve staan vanaf nu de recentste fotos bovenaan. nieuwe gegevens steeds welkom.
08-10-2010
Brugge 2010
46 Jaar later, Mijn 1ste afspraakje, (haha) een leuk weerzien in hartje Brugge waar tussen pot en pint talrijke anekdotes werden boven gehaald samen met Debie. De namen van alle collegas van toen kwamen geleidelijk terug, zodat onze babbel steeds langer en leuker werd. A propos, na bijna een halve eeuw zien wij er nog goed bewaard uit, of niet ??? ... en nog bloednuchter ook.
Deze fotos tonen duidelijk hoe wij ons vaderland verdedigden, tussen de rustpauzes in natuurlijk. Van Zaelen is duidelijk in zijn nopjes en droomt wellicht van een zwoele meid die op hem wacht.
Naar aanleiding van dit blog kwam een verrassende reactie uit onverwachte hoek van een oud collega van toen, die me met veel enthousiasme contacteerde en me algauw enkele leuke fotos ter beschikking stelde om dit blog nog verder uit te breiden. Waarvoor hartelijk bedankt Roger.
Op onderstaande foto ziet men hoe vlug men bij het leger carrière maakt, nog maar net binnen en Roger heeft al een chauffeur met bewaker incluis.
Ondanks een leuk jaar was op 28 mei 1965 ons meetlint op. Met een grote mond, de poort definitief dicht getrokken, een laatste keer met de DVT richting "Thuis". Hoe meer we Belgie naderden, hoe luider klonk het gezang;" en we zijn van de klas en we drinken 14 dagen, terwijl die arme schachtjes aan t patattenjassen zijn, vergeten wij den troep en zijn droeve dagen, en roepen allemaal..." Ik dronk geen 14 dagen, want 2 dagen later stond ik terug op de werkvloer en dacht met weemoed terug aan onze achtergebleven "bleukes" met hun nylonkousen.
Nylon kousen in het leger ... een goeie uitvinding. Iedere soldaat droeg ze wel eens (in zijn bagage) Meegekregen van ons lief, om steeds aan hen te denken (dachten zij). Al goed en wel, maar we vonden ze vooral uitstekend geschikt om geweerlopen te kuisen, beter dan die wollen sokken. (poetslapjes van het leger)
Het befaamde kamp "Vogelsang". Elke militair heeft hier wel leuke en minder leuke momenten beleefd. Velen lieten hier iets achter, bloed, zweet en tranen. Nu wordt het kamp nog vaak bezocht, een toeristische uitstap met wat nostalgie. Heimwee misschien? Rond het thema Vogelsang bestaan enkele mooie blogs op het seniorennet.
De militaire woningen van de onder- en officieren en hun gezin, binnen wandelafstand van de kazerne, Foto onder : "Hotel ATK" waar eveneens het hoofdkwartier was ondergebracht.
Naast ons blok van de 1ste cie atk was er een parkje waar de mascotte van het 2de artillerie was ondergebracht, de witte geitenbok Modest. Door een of andere reden was modest gaan lopen en kwam bij ons het paradeplein opgestapt, juist toen we met een paar mannen naar de kantine trokken. Juist! Tijd voor een stunt. Modest, die ons waarschijnlijk wel kende, (kreeg elke dag lekkers toegestopt in zijn domein) die vond dat hij ons moest volgen, dus ging hij mee de trappen op naar de kantine tot groot jolijt van iedereen. Wij allemaal een pintje, ook modest, die vond dat hoogst lekker want dronk alles op. Hilariteit alom. En die bleef maar drinken. Voor 't eerst een zatte geit gezien Al bij al, toen we 's morgens om 6 uur appél aan bed hadden liep de Modest al mekkeren door de gang van het 4de verdiep. Ja, en een beetje sergant kan dat zeker zo niet laten. Kon er zeker niet mee lachen. Daar kwam een onderzoek bij te pas alsof de bende van Nijvel al was uitgevonden. Natuurlijk waren wij allemaal onschuldig. Wij zouden zoiets nooit doen.: Wel had de kuisploeg die morgen wel wat extras op te rapen in de gangen. Uren en dagen later zagen we Modest weemoedig naar ons kijken in zijn vernieuwd domein. Je zag zo dat hij ons miste. (klik geit)
De eerste compagnie ATK anti tank bestond in totaal uit 80 man waarvan 42 dienstplichtigen. Ons opperhoofd Majoor Bertrand was de hoogste in graad. Daarna kap.Claes en de lt. Jacomen en Tancré. Een paar adjudanten waaronder ene Dujardin en Thyrion (ex Korea ) Chefs en serganten. Chef Drillieux (den dril, gehaat en geliefd ) is me wel het meest bijgebleven, een keiharde lawaaimaker, een bulderende stem, een boom van een vent maar een goed militair. Bij de officieren, vooral goede herinneringen aan Lt. Jacomen (den Jap) , een echte militair, die later zijn carriere verder zette bij de NAVO in Evere, maar ja, met een klasgenoot en kameraad als Willy Claes..... In die tijd was HET antitank wapen de ENTAC raket, een telegeleid tuig van Franse makelij en woog ong. 30 kg. Ging in theorie dwars door 60cm staal en/of 150cm beton. Kon afgevuurd worden uit een helikopter, een jeep of zomaar van op de grond, en had een bereik tot 2 km. Daarbij waren de bazooka en de energa maar klein bier, alhoewel...
Na de natte ogen en kropindekeelshow, verzameling in het Noordstation van Brussel, waar we op de oriënt-express, de beroemde dvt, naar Duitsland werden gezet, een 7 uren durende rit met veel rook en stank richting Siegen. Op de trein kregen we dan bonnetjes voor broodjes en/of hardgekookte eieren voor onderweg. Siegen, here i come! ( Foto van DVT klik boven in kader.)
Na een spannende week en enkele bezoeken aan ' het magazijn' in een mooi uniform gestoken en een leeuwtje op een veel te grote muts mochten we ons eerste weekend naar huis, vrij trots en stoer, als namaak anciens deden we thuis ons licht overdreven verhaal over het soldatenleven, niet vergetende dat we de volgende maandagmorgen voor 6 weken naar Duitsland moesten. Maar het werden er 9. Gelukkig hadden we een goed salaris om te overleven. (10fr/dag)
om te overleven. (10fr/dag)
