Vannacht heb ik dus alleen en heel goed geslapen in mijn albergue met 15 bedden. Omdat ik vandaag wat verder wou gaan dan meestal ben ik om kwart na 6 al vertrokken in de schemer van de opkomende zon. Het was weer fris, maar dat kennen we al. Het eerste stuk was weer in de buurt van een autostrade, maar dan kwam ik weer tussen de velden terecht en werd het weer leuk.
Weer wat verder zag ik beneden een meer iod liggen, daar moet je met een brug over. Als ik net over de brug was kwam de eerste verassing van de dag, ik moest via een heel smal paadje eerst op en neer langs het water en later tegen de berg omhoog over een zeer ruw en rotsig pad. Soms was het pad niet duidelijk te volgen omdat het allemaal rotsen waren. Gelukkig stond er hier en daar toch een gele pijl. Het was even een helse klim, maar daar hou ik wel van. Boven gekomen zag ik een jonge vrouw staan die foto's aan't maken was. Ze bleek van Leuven te zijn en noemt Marijke. Ik ben dan verder gestapt tot het te warm werd in de zon en ik even stopte om zonnecrème op te doen. Marijke haalde mij dan in omdat haar tempo ook vrij hoog lag zijn we samen tot Tabara gestapt. Zij is naar de albergue daar verder gegaan, ik heb in een bar een koffie en een tortilla genomen, en ben weer verder gestapt.
Net buiten Tabara lag verassing nummer 2 op mij te wachten, een trapslang van wel 1m lang. Die wou snel ontsnappen, maar deze keer wou ik wel een foto eerst, en dus heb de slang met een van mijn stokken terug op de weg geduwd tot ik een foto kon maken. Het is een niet giftige slang, maar dat wist ik nog niet.
Dan ben ik weer verder gestapt tot in albergue Alameda in Villanueva de las Peras. Volgens mijn berekening zou dat voor vandaag 40km moeten geweest zijn, maar volgens de app op mijn gsm heb ik er 45 gestapt. Morgen wat minder.
Contrasten, of, anders kan ook. Waar ik gisteren nog in een overvolle albergue municipal in de stad Zamora zat, zo zit ik nu (voorlopig toch nog) helemaal alleen in een kleine albergue in een piepklein dorp met de naam Riego del Camino. Geen restaurants of supermercado's, enkel bar Pepe met een roepende bazin en een halfdove (zo lijkt het toch) man die daar maar zit. Gelukkig heeft de eigenares van de albergue, Dorita, gezorgd dat ik vanavond een maaltijd kan hebben in bar Pepe.
De dag begon overigens zoals veelal met een klein ontbijt in de albergue van Zamora en mijn vertrek om 7h. In het traject zat helaas weer een stuk naast een autostrade, maar gelukkig wel op een degelijk aangelegd pad. Voor het overige wandelde ik weer door glooiende velden met granen en akkers die pas omgeploegd waren. Onderweg kwam ik weer enkele mensen tegen die waarschijnlijk pas in Zamora vertrokken waren, of die van een andere Camino op de deze zijn gekomen. In Zamora komen enkele camino's samen op de Via de la Plata. Voor mij was het trouwens de laatste dag op die Via. Morgen ga ik verder op de Camino de Sanabres. Dat is een rechtstreekse weg naar Santiago. De Via de la Plata loopt verder Noordwaarts om daar op de Camino Frances uit te komen, en die laatste wil ik vermijden wegens te druk.
Vandaag heb ik zo'n 34 km afgelegd. Het zal morgen ook zoiets worden denk ik.
Gisteravond was 1 van de hoogtepunten van deze camino. Ik had niet alleen een tweepersoonskamer voor mij alleen, maar het avondmaal was formidabel. Ik zit hier blijkbaar in een wijnstreek, en de eigenaar van de albergue is een wijnliefhebber. Bij het eten werd er uitstekende witte en rode wijn van de streek geschonken. Lekker. Het eten was ook een voltreffer. Eerst een sopa marina of zoiets. Er zaten in ieder geval zeevruchten en rijst in. Daarna kippeboutjes a volonté met een salade. Als dat niet lekker is voor een arme pelgrim. Mijn disgenoten had ik nog nooit gezien, een Fransman, een Duitse, en een koppeltje uit Oostenrijk. Kostelijke conversaties gegarandeerd.
Vanmorgen zonder hoofdpijn vertrokken om 7h, na een klein ontbijt. Licht glooiend parcours met akkers vol graan en hier en daar een wijngaard. Het werd deze keer al om 10h vrij warm. Omstreeks 13h stond ik aan de albergue in Zamora, en die gaat pas om 14h open. Wachten dus....
Eens de albergue municipal openging kreeg ik te maken met enkele heel vriendelijke hospitalieros die snel alles in orde brachten en een bedje aanwezen. Het is hier donativo, dwz ieder geeft wat hij wil. Na de obligate douche en het wassen van mijn kledij ben ik het stadje gaan verkennen. Een mooi stadje met een kathedraal en hier en daar vergezichten over het landschap, want we zitten hier op een hoogte.
Seffens ga ik in het stadje eten, en dan zorgen dat ik voor 22h binnen ben, want dan sluiten die vriendelijke mensen de deur. Morgen moet iedereen ook vóór 8h buiten zijn, na het ontbijt. Ik hoop dan al een eindje onderweg te zijn naar mijn volgende halte.
Gisteren waren we met een deel van de bende dus samengekomen aan de kathedraal en zijn we samen iets gaan drinken, en daarna, met nog enkele mensen ook iets gaan eten. Heel leuke boel. Voor sommigen was het gisteren de laatste dag, hun verlof is op. Volgend jaar zetten zij de tocht verder vanuit Salamanca.
Droog weer, niet warm, eerder fris en een licht glooiend landschap. Wat moet een wandelaar meer hebben om wat kms te doen. Echt plat kun je het niet noemen, maar de hoogteverschillen zijn klein en dus gingen die 35km vlot. Jammer dat een groot stuk van het traject langs een autostrade loopt, zodat je eigenlijk maar aan 1 kant van het landschap kunt genieten. Veel graan hier en ook ander groen op de akkers, en dat geeft mooie kleurcombinaties.
Ik zit nu in albergue turistico Torre de Sabre in het dorp El Cubo. Iets duurder, maar wel heel mooi en van alles voorzien. Ik zal weer goed slapen. Ook avondeten en ontbijt krijg ik hier.
In den helft. 500km gestapt, nog zoiets en we zijn er weeral.
Vanmorgen was het fris, bewolkt maar droog toen ik vertrok. Het bleef wel koel maar stilaan kwam de zon er toch weer door. Na een tijdje had ik 1 van de Franse vrouwen ingehaald, Martina. De vrouw die haar huis verkocht heeft en alleen nog wil reizen. Eind van het jaar gaat ze voor 6 maanden naar Zuid Amerika. Hoewel niet groot, ze kan ook stevig doorstappen want we hebben uiteindelijk samen Salamanca bereikt. Een tocht van 23km. Het landschap is nu helemaal anders, glooiend, met vooral graanvelden, veel minder bomen.
Eens in Salamanca ben ik naar de jeugdherberg gegaan waar ik gereserveerd had. Martina ging een hotelletje of zo zoeken. Gisteren is met de bende van de laatste dagen afgesproken om tegen 7h vanavond bijeen te komen aan de kathedraal om samen nog iets te eten of te drinken. 't zijn vooral Fransen en mogelijk enkele Duitsers en 1 Belg, ikke.
Salamanca is mooi. Ik heb de kathedraal bezocht en de Plaza Mayor. Echt de moeite.
Morgen is het een bijna vlak parcours, dus ga ik proberen wat meer kms te doen.
Vandaag was het etappe van 28km met bijna niks bewoning onderweg. Er was wel een 'bergpiek' te beklimmen tot 1100m. Vrij steil met momenten, maar wel heel mooi. Boven aangekomen was er een mooi uitzicht, en er staat een kruis en een beeld met pelgrim. Daarna is het snel afdalen via een rotsweggetje, zoals meestal. Dan volgde weer een lang vlak stuk alvorens ik het dorpje San Pedro de Rozados bereikte. In de laatste kilometers heb ik nog een slang gezien van 1meter lang en duim dik. Heel mooi, maar te snel weg tussen het gras om er een foto van te kunnen nemen.
De albergue noemt Mutatio Elena en is heel goed. Er zijn wel weinig slaapplaatsen in dit dorpje, maar dat had ik al eerder uitgeplozen, en dus had ik gereserveerd. Morgen naar Salamanca, en dan zijn we halfweg.
Gisteren geen WiFi, geen netwerk, dus nu wat bijwerken.
De trip van Calzada de Bejar naar Fuenterroble de Salvatierra is weer goed verlopen. S'morgens was het best koud, maar ook dat levert soms mooie beelden op als de zon opkomt. Het eerste deel was vrij plat en ging over een degelijke aardenweg. Daarna ging het weer eens omhoog via een smal rotsweggetje. Vermits de afstand niet zo groot was, was ik al om 11h in Fuenterroble. De albergue Parroquial is op zijn minst eigenaardig te noemen. Er liepen daar 3 hospitalieros rond waarvan 1 nogal excentriek die Alfonso noemt en deze heeft mij geholpen.
Het gebouw is groot en heeft meerdere bijgebouwen. Alles is aangekleed en gedecoreerd met Camino memorabilien.De slaapvertrekken zien er wel aftands uit en volgens enkele medestappers waren de lakens niet ververst. Ik slaap in mijn eigen slaapzak, dus geen probleem. Een Canadees koppel wou hier niet blijven want ze zijn bang van bedwantsen. Ik moet daar ook niet van hebben, maar ik heb er ook geen sporen van gezien. Het spook van de bedbugs komt soms nog wel eens boven.
S'avonds was er wel een gemeenschappelijke maaltijd bestaande uit rijst, kip en een salade. Allemaal niet mis voor donativo.
Vanmorgen vóór het vertrek nog eens een ontbijt genomen in de albergue. Eenvoudig, maar voldoende. Daarna, rond 7h, vertrokken voor een kleine etappe van 23km. De eerste 10km waren helaas weer eens naast een autoweg, maar daarna werd het interessanter. Eerst was er een pittige klim over grote stenen, weg van de autobaan, en daarna een lichtere helling over de top van een heuvel. En heel die tijd wandelen in het groen, heerlijk. Het is hier heel duidelijk dat ik op de overgang zit van de Extremadura met zijn heuvels en glooiingen vol gras en olijfbomen naar de bergstreek met grote granieten rotsblokken, bergriviertjes en struikgewas tussen de bomen. Terwijl ik bergaf wandel zie ik plots een stenen muur met een poort die open staat. Op een pleintje zie ik beweging, en dan zie ik ook tegen de muur een bordje met de titel 'café'. Ik ga binnen en het blijkt inderdaad een pas geopend café te zijn. Het gaat om een oude stal die door een stel Duitsers is omgetoverd tot een huis en een overdekt terras. Ik heb daar een tas koffie gedronken, en ondertussen vernam ik dat ze daar ook enkele slaapplaatsen willen inrichten voor pelgrims. Mooi initiatief, want er zijn in deze streek te weinig albergues.
5km verder gestapt en ik zag in het dorpje Calzada de Bejar de albergue Alba y Soraya waar ik zal overnachten. Het is een eenvoudige albergue in een piepklein dorpje waar zelfs geen restaurant is. Gelukkig kan ik in de albergue eten.
Morgen ga ik weer een kleine etappe doen, want daarna volgt een echte bergetappe.
In de albergue van gisteren was de WiFi zeer zwak waardoor mijn schrijfsel verloren is gegaan, daarom probeer ik het nu opnieuw over gisteren en vandaag.
Om te beginnen, eergisteren had ik een hele goede nachtrust, de Duitser Olaf en ik waren de enige gasten. Iets voor 7 was ik al op weg. Even buiten het dorp ging de weg steil omhoog via een rotsig paadje, best pittige beklimming. Eens boven kwam ik in een bos terecht met vooral dennen. Enkele km verder begon de weg terug te dalen en werd het landschap terug opener met grasvelden en verspreide olijfbomen. Hier en daar stonden ook wat koeien of schapen te grazen. Heel mooi om in te wandelen allemaal. Ik heb in totaal een pelgrim of 7 ingehaald, waaronder Noren, Nederlanders en ook een ouder koppel Japanners.
Na 28km kwam ik in Galisteo aan, het was iets na twaalven. Galisteo is een mooi dorpje met nog een volledige middeleeuwse omwalling. Ik heb daar een stuk tortilla gegeten en een koffie gedronken en dan ben ik verder gestapt, richting Carcaboso, zo'n 11km verder. Deze keer moest ik gewoon de asfalten weg volgen. Toen ik enkele kms gestapt had passeerde ik voorbij een druk café. Plots hoorde ik mijn naam roepen. Marc, een Spanjaard die ik al eerder had leren kennen, en Edgard zaten daar en waren pintjes aan't drinken. Ik heb een fanta gedronken en ben verder gegaan. Braaf he. Zij gingen direct achterna komen zeiden ze. Ik ben dan aangekomen in albergue Seniora Elena. Een beetje verouderde albergue, maar proper en van alles voorzien dat nodig is. Ik sliep op een kamer met 2 andere mensen, en er was voor zo 1 kamer aparte wc en douche. Marc en Edgard zijn naar een andere albergue gegaan, maar ik weet niet wanneer ze daar aangekomen zijn.
Voor de volgende etappe was er niet veel keuze. Van Carcaboso naar Aldeanueva del Camino is het 38 km, en er is niks tussenin, geen dorpje, zelfs geen boerderijen. Vanmorgen was het eerst ook weer omhoog maar niet zo pittig. Eens boven zag ik weer de ondertussen vertrouwde velden en bomen, maar het was toch een heel mooie en aangename wandeling. Alleen heeft vandaag mijn rug weer wat opgespeeld. Onderweg heeft Edgard mij weer ingehaald en voorbijgestoken. Ik kan hem niet volgen en doe daar ook geen moeite voor.
Nu zit ik in albergue/hostel La Casa de mi Abuela. Ook weer mooi en proper, met tot nu 5 mensen in 1 kamer.
De albergue van gisteravond moet één van de slechtste van de Camino zijn. De stapelbedden staan te dicht bijeen, wc's en douches zijn niet in een aparte ruimte, maar in de kamers zelf. De ervaring werd er niet beter op als ik zag dat een groepje luidruchtige Spanjaarden in mijn kamer lagen. Deze mensen , met gele T-shirt, hebben geen respect voor anderen. 3 of 4 van hen waren dan ook nog fameuze snurkers. Mijn oordopjes kwamen weer van pas. Als klap op de vuurpijl kon ik om half zeven niet vertrekken omdat de deur vast was. Iemand van een groepje fietsers had de sleutel en zij niks tot zij wilden vertrekken, zo tegen 7h.
Toen ik eindelijk vertrokken was duurde het niet lang of ik kon weer genieten van de rust en de schoonheid van de natuur. Het was nog frisjes in 't begin maar niet zoals gisteren. De zon was weer snel van de partij, perfect wandelweer dus. De weg was in het begin breed en vlak, maar dan kwam de afdaling naar een groot meer. De weg werd een pad dat soms steil omlaag gaat en bezaaid is met stenen en rotsen. Dat gaat zo een hele tijd tot ik op de autoweg uitkom die moet gevolgd worden tot 2 grote bruggen overgestoken zijn. Vanaf dan gaat het steil omhoog via alweer een smal rotsig pad. Van de ene heuvel naar de andere gaat het zo verder tot ik in het dorpje kom waar ik nu ben, Canaveral.
De albergue is meer een hostel en dus iets duurder (15€), maar alles is kraaknet en mooi. Het is nu bijna 5h, en ik zit hier alleen met 1 Duitser. Hopelijk geen gele snurkkanaries vannacht.
