Toen kwam de verkiezing met een hevige verkiezingsstrijd. In het dorp werden in de cafés “meetingen” gehouden door de Katholieken; de enige partij. De Socialisten kwamen natuurlijk tegenbetogen maar die werden weggejaagd. Op zulke meetingen ging het zeer rumoerig aan toe en wij, jonge snaken, waren er steeds met ons bijltje bij. De Katholieke sprekers werden voortdurend onderbroken door uitroepen als: “Rood is troef! Rood of geen brood! Weg met de Pijpekoppen!” In onze onschuld riepen wij mee, zo hard we konden en werden dan door de veldwachter op straat gezet... voor enkele minuten. Ik heb nooit geweten of al dat geroep wat gebaat heeft, want ik heb altijd de Katholieken alleen aan de macht geweten.

Inmiddels had ik reeds de hoogste klas van de gemeenteschool achter de rug en moest daarom een andere school opzoeken. Wij moesten immers tot ons veertiende jaar naar school gaan en ik was nog geen 10 jaar.

Mijn oudste broer en ik moesten dat jaar onze plechtige communie doen en gedroegen ons als “ersatz-engeltjes”. We kregen een zwart kostuum en een zijden strik met zilveren franjes aan de arm en mochten ons overal gaan laten zien. We kregen centen,snoep en zo meer, behalve bij de rijke baron. Die gaf slechts een heiligen-prentje, dat wij buiten van colère kapot scheurden.

Daarna werden wij naar de broederschool in Ekeren gezonden, waar eigenlijk alleen kinderen van de betere stand schoolgingen. Onze ouders hebben zich krom gewerkt om de brutaal hoge rekeningen voor schoolgeld en de fantastisch hoge prijzen voor leerboeken te kunnen betalen.

Na er ongeveer twee jaar te hebben schoolgelopen, iedere morgen naar de kerk te hebben moeten gaan en nadat alle jongetjes last hadden gehad van een perverse broeder, bleven wij er weg.

De broeders zonden dan nog rap een gepeperde rekening een tweede maal, maar kregen het aan de stok met moeder die hen voor afzetters uitschold. Nooit hebben wij nog een voet in de kerk gezet.

Toen werden we naar de “École Moyenne” in de stad gestuurd, de economische afdeling van het Atheneum. Hier was het schoolgeld veel lager dan wat er in de christelijke broederschool geëist werd en bovendien moesten wij maar de helft betalen omdat vader spoorwegarbeider was. Wij kregen een treinabonnement 2° klasse en we reden alle dagen naar de stad. We verloren echter een gans schooljaar en daarbij kwam nog dat alle leervakken, behalve Nederlands en geschiedenis in de Franse taal werden gegeven. Ik heb er moeizaam twee studiejaren doorworsteld, mijn broer René slechts één en we waren toen 14 jaar. We mochten gaan werken...