Eigenlijk vind ik het zonde - ijdelheid allicht - om het origineel uit het muziekforum zomaar te laten verwateren. Ik ben nu eenmaal verknocht aan artiesten die het ook zonder de huidige technische snufjes (Auto tune of een batterij elektronische foefjes e.d.) in het echt en op een podium kunnen waarmaken. Het is helaas weinigen gegeven. Ik ken maar weinig vrouwelijke artiesten die er op hun 54e nog zo naturel en patent uitzien zonder een resem chirurgische ingrepen.
Copy
"Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus komt op geregelde tijden de MCP (Male Chauvinist Pig) van onder zijn platte steen gekropen, al ben ik niet zo'n tettenhek als een bepaalde andere poster op dit muziekforum. Ook niet West-Vleuteraars zullen wel behrijpen over wie ik het heb. Passons...
Juice Newton (1952) had een al bij al bescheiden carrière, ondanks enkele uitstekende songs en albums, in het C&W genre. Onderstaande zal u ongetwijfeld bekend in de oren klinken, al zullen versies van Queen of Hearts van Dave Edmunds, die twee jaar eerder uitkwam, in onze contreien allicht meer gedraaid werden.
Anyway, Juice etaleert hier haar onmiskenbare rock chick-gehalte die bovendien live meer dan aardig overweg kan met een 12-string - nee, da's geen onderbroek - en een Danelectro. Ze kan bovendien ook nog zingen, kijk maar op 3:50, een ongekende luxe dezer dagen.
Angel of the morning werd geschreven door Hank de Vito, jarenlang steun en toeverlaat op pedal steel bij de fabuleuze Hot Band van Emmylou Harris in de gloriedagen met o.m. Glenn D. Hardin, Emory Gordy, Rodney Crowell en uiteraard gitarissimus Albert Lee.
