Geen hond gelooft dat het Verenigd Koninkrijk nog langer dan een minuut in de Europese Unie zal blijven na 31 oktober. Al zeker niet na drie jaar vruchteloos palaveren met de Brusselse bureaucraten die nog steeds schijnen te denken dat Europa een wereldmacht is.
Dat onze fantastische eenheidsmunt intussen bijna veertig procent van zijn waarde verloren heeft of dat we met dertien miljoen werklozen zitten schijnt hun niet in het minst te deren, integendeel. Dat je moet betalen om je eigen geld op een spaarrekening te zetten een kleine bijkomstigheid inherent aan het grotere geheel van het manna dat ons te wachten staat en dat de gebraden kippen ons eerstdaags om de oren zullen vliegen.
In de vaderlandse pers is het met een vergrootglas zoeken naar een opinie die een keer wat gaat dieper zoeken naar de beweegredenen van de Britten. Ik ben ze nog niet tegengekomen, ze moeten hun broodheren niet tegen de politiek correcte schenen schoppen of er komt hommeles van. Ze liggen nochtans voor het grijpen en slechts een paar muisklikken verwijderd, kijk maar:
