Radio is een medium dat mij dezer dagen almaar minder boeit (de treurbuis trouwens ook al niet) omdat het verworden is tot een soort achtergrondbehang – de huisvrouwen hebben hun familieradio Radio 2 – en Radio 1 wordt hoe langer hoe minder. Nu ja met nauwelijks meer dan 7% procent van de luisteraars moet je je niet dik maken.

Ik heb helemaal geen behoefte aan StuBru-gejengel of dat ellendige rapgedoe van godbetert Zwangere Guy of Bozart van de vroege ochtend tot de late avond, wel integendeel. Toen ik het op een dag kotsbeu was en een vriendelijk briefje schreef en ook nog antwoord kreeg van zowaar nethoofd (al zal dat wel een secretaresse geweest zijn belast met dergelijke opdracht om ontevreden luisteraars te paaien) Els VDS waarin ze stelde dat Radio 1 koos voor – letterlijk- frisse en moderne popmuziek wist ik het wel: de dictatuur van alleen maar popmuziek tussen de reclame en de nieuwsbulletins door.

Ach ja, waar is de tijd van “Het Vermoeden” met de onvolprezen Betty Mellaerts “Het einde van de wereld” op zondagavond; “Piazza” op zaterdagmiddag en dan Fred Brouwers; Herman Henderickx in Houston, Urbaan De Becker, Johan Janssens, Wim Jansen, Guy Poppe en uiteraard Jef Lambrecht. Wat een prachtige stemmen toch allemaal en vooral: wat een vakmensen! Allemaal weg en hetgeen er voor in de plaats is gekomen, pffft...gewogen en veel te licht bevonden.