Verslagen van een reis door Midden- en Zuid-Amerika
17-02-2017
De laatste loodjes in Costa Rica
Na de verjaardag van An is het weer tijd om verder te trekken. Aan de kust wordt het stilaan te warm, dus terug het binnenland in.
Eerste halte: San José. We hebben netjes op voorhand tickets gekocht en toch maar weer een hotel gereserveerd (nu via een andere boekingsite!), dus we zitten gebeiteld. Eerst een korte rit naar Quepos, daar even wachten en dan de bus naar San José. Na een aangename rit belanden we in de hoofdstad. Even zoeken en we vinden ons hotel. Dat ziet er heel goed uit, maar... onze kamer blijkt weer niet gereserveerd. Er is blijkbaar iets heel erg mis met de boekingsites in Midden-Amerika!
Gelukkig is het personeel heel behulpzaam en na even rondbellen vinden zij voor ons een hotel aan dezelfde prijs, juist om de hoek.
In de aap gelogeerd. We krijgen een mooie kamer: airco, TV, badkamer met toilet en warm water. Er is een zitkamer, een keuken die we kunnen gebruiken, gratis koffie heel de dag ... en een receptie die alleen maar Spaans spreekt. Onze eerste taak is zorgen voor tickets naar Ecuador, wat ons vrij vlot lukt.
Maar de eerste nacht begint de ellende: we blijken in een of ander rendez-voushotel te zitten. Heel de nacht wordt er aangebeld, checken er mensen in, gaan er mensen weg ... kortom, een rustige nacht zit er voor ons niet in.
Terug naar Cano Negro. Vermits onze volgende bestemming (San Gerardo de Dota) niet met openbaar vervoer te bereiken schijnt te zijn en we bovendien geen betaalbaar logement vinden in die plaats, besluiten we terug te gaan naar de leukste plaats waar we deze reis al geweest zijn: Cano Negro.
Na veel zoeken op internet vinden we het telefoonnummer van Rosie, de vrouw die het reisbureautje runt in Cano Negro naast het restaurant waar we altijd ontbeten. We bellen haar (ze herinnert zich ons) en zij reserveert voor ons een kamer in 'Popon Joche', de plaats waar we ook vorige keer logeerden. Vlug terug naar de stad, tickets gekocht voor morgenvroeg en nog een laatste nacht in ons vrolijke hotel.
De bus vertrekt om half zes. 's Morgens dus. We nemen een taxi naar de bushalte, even wachten, instappen en vertrekken. Heel goede, luxueuze bus. Comfortabel. De busrit zal ons op vijf uur naar Los Chiles brengen (op de grens met Nicaragua), waar we een paar uur moeten wachten op vervoer naar Cano Negro.
Spijtig genoeg verloopt alles niet zoals gepland. In plaats van vijf uur zitten we tien uur in de bus. Onderweg zijn er namelijk twee zware ongevallen gebeurd (waarvan één met vier dodelijke slachtoffers) die het verkeer telkens meer dan twee uur laten stilstaan. Om een lang verhaal kort te maken: met een kwartiertje speling halen we de laatste bus (er zijn er maar twee) naar Cano Negro.
Onze kamer in Popon Joche staat klaar, de mensen weten nog wie we zijn, kortom, de ontvangst is allerhartelijkst. Vlug even eten en doodmoe in bed.
Cano Negro. De volgende morgen beginnen we om zes uur aan een vogelwandeling. We zien de "vaquero's" terug: veel mensen hier hebben grote 'finca's' (farms) en gebruiken paarden om het vee te drijven en om zich te verplaatsen.
Het is hier weer een overvloed: gewoon langs de weg naar de rivier zien we al toekans, chachalakka's, ..... Ondertussen is het water in de rivier geweldig gezakt, heel veel weiden en moerassen liggen nu droog, zodat we onze wandeling langs de rivier nog kunnen uitbreiden. Ook het vogelbestand is veranderd: de vogels die vorige keer verspreid waren over een heel groot oppervlak, zijn nu geconcentreerd rond de waterpartijen die nog overblijven. Goed voor ons! Helaas geldt dat ook voor de krokodillen. We moeten nu echt uitkijken om niet over een zonnende krokodil te struikelen.
Na onze ochtendwandeling gaan we ontbijten en daar komt Christopher binnenvallen, op zoek naar ons. We kennen hem van ons vorige bezoek hier. Hij had van Rosie gehoord dat we terug zouden komen en hij was eerst naar Popon Joche gewandeld (een dik half uur vanuit zijn bungalow) en dan vandaar helemaal terug naar het restaurantje waar we vorige keer altijd samen aten en waar wij nu ook ontbijten. Niet slecht voor een man van ver in de zeventig! We spreken onmiddellijk af om morgen met hem en Claudia (een vogelmens uit San José) samen een boot te huren om de rivier af te varen.
's Anderdaags: prachtige boottocht op zoek naar de agamireiger, een heel mooie en uiterst schuwe vogel. Naast een hoop andere vogels zien we hem uiteindelijk.
In de namiddag tocht naar Medio Casa, op de grens met Nicaragua. Claudia beschikt over een auto, dus we geraken daar zonder problemen. We zien weer een hoop vogels (en krokodillen - de weiden zijn hier nu ook droog en daar liggen ze in te zonnen).
Rond zeven uur rijden we naar een plaats waar we kans maken om de 'great potou', een grote en vreemde nachtvogel waar te nemen. We zijn nog maar net ter plaatse of An (!) merkt als eerste de vogel op. Een schitterende waarneming, maar door het donker heel slechte foto's.
's Anderdaags heeft Christopher voor ons en voor Claudia een verrassingstrip gepland: afvaart van de rivier in zuidelijke richting, op zoek naar het geelbuikporseleinhoen. Om kort te zijn: we zien het! Na een schitterende tocht moeten we afscheid nemen van Claudia die terugkeert naar San José. Wij blijven hier nog een dagje en dan trekken wij ook verder.
Alajuela. Met spijt in het hart moeten we Cano Negro verlaten. Dit is zonder twijfel de beste plaats waar we in Costa Rica geweest zijn: ongerepte natuur, vriendelijke mensen, veel vogels, goedkoop en lekker eten (verse vis!) .... , maar we moeten verder.
Onze reis naar Ecuador is geboekt, we moeten enkel nog bevestigen. Om de laatste formaliteiten af te handelen en Ecuador wat meer in detail voor te bereiden, gaan we naar Alajuela. Het voordeel van deze stad is dat ze dicht bij de luchthaven ligt.
We vestigen ons in een basic hotel met ontbijt (inbegrepen in de prijs), TV, gratis vervoer naar de luchthaven en zeer grote badkamer met een plantenhoek. Er is een tuin om buiten te zitten, maar het hotel herbergt ook een paar vreemde gasten: een man die hier (in dit hotel) al veertien jaar woont en zo te ruiken in al die jaren geen bad heeft gezien en een Amerikaanse ex-militair die, terwijl wij hier zijn, door de politie wordt opgehaald. Gelukkig zitten er ook nog normale gasten. Hier brengen we de laatste dagen in Costa Rica door.
We gaan nog eens naar de luchthaven om op voorhand in te cheken, doen samen met Céline, een Canadees meisje, een uitstap naar 'ZooAve', een centrum waar men gevangen en gekwetste dieren opvangt en voorbereidt om terug in het wild te leven. Interessant.
Onze laatste activiteit is een bezoek aan het Museo Historico. Nog vlug onze laatste colones uitgeven aan twee massale ijskreemschotels en dan zit onze tijd in Costa Rica er op.
Morgen (18/2) nog eens vroeg opstaan (om vier uur komt onze taxi) en dan vertrekt om zes uur de vlucht San José - Panama City. Daar hebben we twee uur om over te stappen en dan vliegen we van Panama-City naar Guayaquil waar, als alles goed is, iemand (Guy uit Wommelgem?) ons opwacht om ons naar ons eerste verblijf in Ecuador te brengen.
