Ik zweefde mee met de engelen die mij bij mijn handjes vasthielden...  Ik ging door wolken heen naar de zon ... opeens zag ik grote scharen engelen die om me heen kwamen staan aan een enorme gouden poort ... ik keek naar mijn begeleiders ... ze knikten me vriendelijk toe : “ga maar”   Nieuwsgierig, maar met een gevoel van weer thuiskomen ging ik door die open poort ...  de stilte en toch sfeervolle, gewichtloze rust nodigde me uit ...  ik herkende die gewichtloosheid, die specifieke muziek, die liefdevolle omarming die door me heen ging.  Ik zag mijn speelkameraadjes, riep ze en we dansten weg op de tonen van een onaards wijsje. Ik merkte op dat zij, net zoals ik, geen voetjes hadden.

Ik sprong samen met hen op een trampoline en lachte vrolijk om hun guitige bekketrekken.

Opeens was ik terug in de kerk.  Verbaasd keek ik naar moeke die heel streng keek en wreef over mijn wang die pijn deed.  Ik had een korte klap op mijn wang gekregen, die nazinderde en mijn gezichtje deed gloeien. 

11-03-2007, 23:42 geschreven door Ingrid

Ik was een klein hummeltje. Ik mocht mee naar de kerk !  Moeke kon niet anders dan mij meenemen. Ik werd goed verpakt in mijn duffelcoat.  Het was niet van belang eigenlijk waar ik zat in de kerk. Toen ik binnenkwam werd ik gefascineerd door de grootsheid van dat gebouw.  En zooo mooi ... al die kaarsen ... de geur ... ik had moeite alles te bevatten.  Met mijn mondje open keek ik rond tot moeke fleuisterde : "mondje dicht ! Niks zeggen hé, dit is het huis van God. Hier moet je stilletjes zijn."
Ik had er echt geen moeite mee om stilletjes te zijn.  Ik zat juist aan de preekstoel. Naast mij waren het prachtige, in hout  uitgesneden engelen. Ze glimlachten vrolijk en minzaam.  Ik volgde hun lijnen en het was of ze tegen mij babbelden.  Ik legde mijn vingertje tegen mijn lippen om aan te wijzen dat ze moesten zwijgen.  Maar neen, ze zwegen niet.  Ik hoorde de orgelmuziek, zo feestelijk en stemmig.  Ja ik keek graag in sprookjesboeken. Maar dit was anders...  ik kwam in een andere wereld.  Ik zag mezelf opeens zitten : grote donkere ogen die verbaasd keken in het hoofdje met de lange vlechtjes dat opzij gebogen was in aandachtig luisteren.

11-03-2007, 23:21 geschreven door Ingrid