Le Soir meldde afgelopen week dat MR-Kamerlid Denis Ducarme een wetsvoorstel heeft ingediend over de oprichting van een “Centrum ter promotie van de taaldiversiteit”. Al doet de naam misschien anders vermoeden, deze instelling zou tot doel hebben om alle vormen van ‘taaldiscriminatie’ te bestrijden. Een soort Centrum voor Gelijke Kansen dus, maar dan enkel en alleen voor taalkwesties.
Aanleiding voor dit wetsvoorstel zijn de maatregelen genomen door bepaalde gemeenten in de Vlaamse Rand. De sociale wooncode van Vilvoorde, Zaventem en Zemst bijvoorbeeld, die vereist dat kandidaat-kopers van een sociale woning het Nederlands machtig zijn. Een ander voorbeeld was het speelpleinreglement van Liedekerke, dat bepaalt dat monitoren Nederlandsonkundige kinderen kunnen weigeren als de normale werking van het speelplein bemoeilijkt dreigt te worden.
Deze maatregelen zijn volstrekt legitiem. Het betreft hier immers Vlaamse gemeenten, die met gepaste acties de dreigende verfransing een halt willen toeroepen. Waartoe het Franstalige imperialisme kan leiden, zien we momenteel in de zes faciliteitengemeenten van de Vlaamse Rand, die de Franstaligen bij het Brussels Gewest willen annexeren. Dat de Franstaligen de bovengenoemde maatregelen als discriminatie aanzien, toont aan dat hun arrogante veroveringsdrang zich niet alleen beperkt tot de zes faciliteitengemeenten, maar dat ze ook al aanspraak willen maken op andere Vlaams-Brabantse gemeenten. Waar zal het eindigen?
@ Vlaams Belang
***
Aangezien Vlaams Belang dit artikel eindigt met de informatieve vraag "Waar zal het eindigen ? ", willen wij graag een poging tot antwoord leveren.
SPLITS HET LAND B.
Alstublief.
Kleine rebel
Foto Fox News
Nog eentje pro-McCain
McCain drijft spot met 'overwinningsspeech' Obama
zondag 26 oktober 2008 10:27
Volgens de Amerikaanse krant New York Times heeft de Democratische presidentskandidaat Barack Obama zijn aanvaardingsspeech al klaarliggen. Voor zijn Republikeinse concurrent John McCain is dit voer voor grappen.
‘Veel kiezers weten nog niet op wie ze gaan stemmen, maar Obama weet het wel,’ zei de Republikein zaterdag tegen een massa mensen in Mesilla in de staat New Mexico.
Verkeerde winnaar ‘Ik wil dat hij dat manuscript bewaard en doneert aan het Smithsonian Museum. Dan kan het naast de krant komen te liggen waarin stond dat Dewey had gewonnen van Truman.'
McCain refereert hier aan een incident uit 1948 waarbij een krant onder tijdsdruk alvast de oplage gedrukt had met de verkeerde winnaar, zo bleek de volgende ochtend.
Een woordvoerder van Obama zei in een reactie dat het laatste dat de Amerika kunnen gebruiken een kandidaat zoals John McCain is ‘die alleen de acceptatiespeech van George W. Bush opnieuw voorleest'.
Overigens ontkent Obama dat hij de speech al klaar heeft liggen.
Grootmoeder Obama, die na een bezoek aan zijn grootmoeder op Hawaï zaterdag zijn campagne hervatte, uitte kritiek op de ‘verfoeilijke tactieken' van zijn tegenstander.
Hij hekelde de tv-spotjes en mails van McCain die volgens Obama misleidend zijn. Volgens hem wordt de campagne steeds negatiever, hetgeen niet in het belang is van het land.
Peilingen De twee rivalen vechten nu om de gunst van de kiezers in de staten Nevada, New Mexico en Colorado. Deze staten waren met de laatste verkiezingen nog Republikeins, maar volgens sommige peilingen heeft de Democratische Obama een voorsprong.
Het gaat hem niet alleen om procenten maar om kiesmannen. Een kandidaat kan meer stemmen halen dan zijn tegenstander en niet verkozen zijn. En vanavond kijken we of de door ons allen zwaar betoelaagde Rode Staatszender weer wat te vertellen heeft over de Heilige Hoessein Obama.
John McCain : uw dagelijkse dosis anti-Obamania bij Angeltjes
Voor vele Europese media zijn de presidentsverkiezingen in de USA al beslecht. Zo gaat dat nu eenmaal met democraten : andere opvattingen dan de hunne, zijn van geen tel. We zullen afwachten wat de Amerikaanse kiezers zullen doen.
Standaard-journaliste in overdrive - Frank Thevissen
In promotieblad Flanders Today (uitgave Vlaamse Gemeenschap) wordt Vlaams Belang politica beklad
Betaalt de Vlaamse Regering beroepsjournalisten voor de karaktermoord op een politica? Beroepsjournaliste Anja Otte van De Standaard werd ingehuurd door Flanders Today, het door de Vlaamse Gemeenschap betaalde weekblad voor o.m. buitenlandse journalisten, om Marie-Rose Morel (Vl. B.) te bekladden. Verder dan de platste, en dan nog ongecontroleerde roddel kwam ze niet...
Hoe vertaal je viswijvenjournalistiek in het Engels? Ottentots?
Een jaar geleden werd Flanders Today boven de doopvont gehouden. Flanders Today is een Engelstalig weekblad dat op 20.000 exemplaren gratis wordt verdeeld onder een internationale krans van diplomaten, euroambtenaren en buitenlandse journalisten. Het blad rolt wekelijks van de Corelio-persen - de mediagroep die onder meer de kranten De Standaard en Het Nieuwsblad uitgeeft - en kwam er vorig jaar op initiatief van gewezen Vlaams minister voor Buitenlands Beleid, Geert Bourgeois (N-VA) die op die manier Vlaanderen wou promoten en daar een jaarbudget van 750.000 euro belastinggeld voor uittrok. Geraakt het blad na één jaar de pedalen kwijt?
Onafhankelijk
Voor Bourgeois moest het blad in eerste instantie als antidotum dienen tegen de giftige, voor buitenlanders veel toegankelijker Franstalige media die in hun kolommen van Vlaanderen en haar bewoners dikwijls een lichtzinnige karikatuur maken. Bovendien moest Flanders Today onze houterige en onbeholpen manier van zelfpromotie in het buitenland verhelpen door buitenlanders op een eigentijdse, zelfverzekerde, kwalitatieve en informatieve manier een andere blik op Vlaanderen te gunnen. Daarvoor steunt het op een adviesraad en een stuurgroep van de Vlaamse overheid die zich buigt over de redactie. Flanders Today moet onze deelstaat 'op aantrekkelijke wijze bekendmaken' en 'een positieve perceptie over Vlaanderen meegeven', zo staat het letterlijk in het bestek. Het epitheton 'independent newsweekly' prijkt derhalve nogal behoorlijk misplaatst onder de hoofding van dit integraal met overheidsgeld gefinancierde blad. Professioneel beschouwd heeft het blad dan ook weinig of niets met onafhankelijke journalistiek te maken, maar alles met overheidscommunicatie. Het is derhalve niet meer of minder dan een pr-instrument van de Vlaamse overheid. Zolang daarover niet dubbelzinnig wordt gedaan en de opdrachtgever zijn doelstelling niet verbergt, is daar overigens niets mis mee.
My Little Trout?
Op 8 oktober duikt in Flanders Today op pagina 5 een hilarische column op met als titel 'Morelle Forelleke'. Het blijkt een groezelige cocktail van roddel, anekdotiek en rancune waarin Anja Otte, beroepsjournaliste bij De Standaard, compleet door het lint gaat en virulent afrekent met Vlaams Belang-politica Marie-Rose Morel en haar partij. Otte maakt daarbij dankbaar gebruik van verwijzingen naar het boek 'Zwart op Wit' van Jurgen Verstrepen volgens de beproefde techniek 'Ik citeer slechts uit het boek van iemand anders'. Dat procédé leidt vervolgens tot dubbelzinnige lijnen van het type: "These days, however, headlines no longer focus on Morel's political instinct, but rather on her private life. Readers are presented with sordid details about her messy divorce, as rumors of an affair with Frank Vanhecke (which she vehemently denies) just will not go away." ("Vandaag spreken de krantenkoppen niet langer meer over de politieke motivatie van Morel, maar meer over haar privé-leven.
De lezers krijgen smeuïge details over haar mislukt huwelijk, en geruchten over een affaire met Frank Vanhecke (die zei halsstarrig ontkent) zijn niet meer weg te branden.") Niet moeilijk, want het zijn uitgerekend journalisten als Anja Otte die ervoor kiezen zulke aspecten uit te smeren. Wie de column van Otte integraal leest, weet trouwens meteen wat Pol Van Den Driessche (CD&V) op 16 oktober in de uitzending van Phara bedoelde toen die onomwonden verklaarde dat "de journalistiek op een schuifaf zit" en er vandaag in kwaliteitsbladen artikels verschijnen waarvoor een journalist enkele jaren geleden nog een C4 kreeg.
In journalistiek opzicht baart Anja Otte met dit stuk trouwens een corpulente draak. Je moet als buitenlander al compleet ingewijd zijn in de privé-achterklap en onontwarbare intriges achter de schermen van bekende mediafiguren, om enig hout te snijden uit dit tenenkrullende stuk journalistiek. Of wat dacht u van getormenteerde, ‘onverantwoord interessante' zinnen als: "In those days, Vlaams Belang party president Frank Vanhecke lovingly called her Morelleke Forelleke, a pet name that is hard to translate (my little trout?)". ("Destijds noemde partijvoorzitter van Vlaams Belang Frank Vanhecke haar vertederend Morelleke Forelleke, een koosnaampje dat nauwelijks te vertalen is").
Jawel, het staat er authentiek: zwart op wit! Er is geen buitenlander te bedenken die hier aan uit kan, laat staan er een boodschap aan heeft. Of neem deze: "Morel has announced she will sue Verstrepen, which just reinforces the impression that she is forever on the defensive. No wonder she sympathises with Sarah Palin!". ("Morel kondigde een klacht tegen Verstrepen aan, waarmee ze alleen maar de indruk versterkte dat ze steeds in verdediging speelt. Niet te verwonderen dat ze met Sarah Palin sympathiseert!")
Politiek instinct
Zou de journaliste trouwens de euvele moed hebben om bijvoorbeeld de affaire Dewael, mét inbegrip van de talrijke privé-uitspattingen die in het wandelgangen van de Wetstraat opgeld maken, ook tot lering en vermaak van buitenlandse opinieleiders aan de klok te hangen in Flanders Today?Wellicht niet. Het is immers stukken veiliger om voor de tralies van het ‘cordon médiatique' tegen het Vlaams Belang te staan tieren.
750.000 euro is evenwel bijzonder prijzig om hysterische journalisten een schrijfforum aan te bieden, waarop zij therapeutische journalistiek kunnen bedrijven. Paradoxaal genoeg past het weekblad dezelfde praktijken toe die de opdrachtgevers initieel precies wilden bestrijden. Nu de bevoegdheden van Bourgeois zijn overgeheveld naar Vlaams minister-president Kris Peeters, moet dit blad dan ook maar eens grondig worden uitgekamd en geëvalueerd. Als Flanders Today op deze manier wordt gebruikt om op kosten van de belastingbetaler de vuile was in het buitenland te laten wapperen om Vlaanderen te promoten, dan schiet het blad zijn doel grandioos voorbij en kan het maar beter zo snel mogelijk worden dicht geplooid. Trouwens, als Marie-Rose Morel niet wordt beoordeeld op haar 'political instinct', dan is dat vooral een gevolg van een halsstarrige journalistieke attitude die weigert de politica op haar politiek soortelijk gewicht te evalueren. Hoe vertaal je trouwens 'viswijvenjournalistiek' in het Engels?
Marokkanenproblemen oplossen ? Vergeet het maar - Jelle Pijpers
Jelle L.S. Pijpers
helpt onze geheugens opfrissen over de ware toedracht van de islamisering van Europa.
Nederlandse bestuurders zijn zo naïef te denken dat, terwijl in steeds meer Europese steden een 'moleculaire burgeroorlog' woedt, zij de Nederlandse 'intifada' wel onder controle kunnen krijgen. Is men de EAD vergeten?
Dat veel allochtonenproblemen deel zijn van een groter geheel waar met name Nederlandse politici nauwelijks invloed (meer) op kunnen uitoefenen is o.a. door de Egyptisch-Britse schrijfster Gisèle Littman (ps. Bat Ye’or) sinds 2002 in diverse boeken en artikelen duidelijk gemaakt.
Na de oliecrisis van 1973 werd een Euro-Arabisch bondgenootschap bezegeld: de Europeanen sloten lucratieve handelsovereenkomsten af in ruil waarvoor ze partij kozen voor de Arabieren in het Midden-Oostenconflict. In dit bondgenootschap streefden de Arabieren twee hoofddoelen na: economische en industriële gelijkwaardigheid met het Westen door de overdracht van moderne technologieën én het vestigen van een islamitische bevolkingsgroep op Europese bodem die alle rechten van de gastlanden zou genieten.
Door middel van deze immigranten, die politiek en cultureel aan het land van herkomst verbonden zouden blijven, zouden de Arabieren een politiek, cultureel en godsdienstig Arabisch-islamitisch stempel op Europa kunnen drukken. Door een beroep te doen op het multi-culturalisme bereidden zij de opkomst voor van een Europese islam die principieel tegen integratie gekant is.
Al vóór 1970 was uit de Franse buitenlandse politiek het idee naar voren gekomen voor een officiële dialoog met de Arabische wereld. Dankzij president Georges Pompidou en zijn BZ-minister Jobert kon dat voorstel in 1973 geconcretiseerd worden: de Euro-Arabische Dialoog (EAD / DEA) zag het levenslicht.
Vanaf de jaren zeventig wordt het immigratiebeleid ondergeschikt gemaakt aan de doelstellingen van deze Dialoog: het samensmelten van beide zijden van het Middellandse-Zeegebied door middel van een gemeenschappelijke cultuur. Daarom plande de EAD de vestiging van homogene etnische gemeenschappen binnen het sociale weefsel van Europa. Binnen enkele decennia telden deze gemeenschappen miljoenen individuen, die niet gekomen waren om te integreren.
In het kader van deze ‘samensmelting’ van de landen rond de Middellandse Zee zijn Sarkozy’s recente initiatieven voor een Mediterrane Unie te plaatsen. Het is een logische volgende stap in de verdergaande islamisering van Europa.
De Arabische en islamitische cultuur is Europa niet binnengedrongen als gevolg van de min of meer toevallige komst van grote groepen moslims uit Afrika, het Midden-Oosten en Azië. Het is ons niet zomaar overkomen. Nee, het is vooral het gevolg geweest van besluiten op basis van een doelbewuste keuze van Europese politici.
Er waren twee omstandigheden waardoor deze immigranten gestimuleerd werden hun tradities in stand te houden. In de eerste plaats zijn er de islamitische leiders die graag de controle houden over hun burgers om politieke druk te kunnen uitoefenen en de islam in de ontvangende landen te kunnen verbreiden.
De tweede omstandigheid die massaal geïmmigreerde moslims hun eigen vijandige sociale en religieuze structuren deed overplanten naar hun nieuwe omgeving was gelegen in de diverse akkoorden tussen de Euro-Arabische Dialoog en de E(E)G.
Al vanaf de eerste vergadering werd er bij iedere sessie van de EAD voor resoluties gestemd waarin de Arabische immigratie in Europa werd gesteund. Deze maatregelen van binnenlands Europees beleid en het gemeenschappelijke Euro-Arabische beleid aangaande het Midden-Oosten vormden een geheel dat bij alle vergaderingen bevestigd werd.
DE UITBREIDING VAN DE EUROPESE MARKTEN IN DE ARABISCHE WERELD GING DUS GELIJK OP MET DE KOMST VAN MILJOENEN ISLAMITISCHE IMMIGRANTEN, voor wie de Europese ontvangende landen in de godsdienstige, culturele en sociale behoeften zouden voorzien, zoals door de hoogste autoriteiten was verzekerd.
U merkt het wel, al 35 jaar wordt op een niveau aanzienlijk hoger dan dat van Nederlandse politici beslist over de hoofdlijnen van de islamitische immigratie in Europa. Mevrouw Littman (“Eurabia”) en Bruce Bawer hebben er uitgebreid over geschreven. Juist, over die door Europese politici doelbewust nagestreefde islamisering. En daar maken ‘intifada’s’ deel van uit.
ELLENDE DUS in Gouda, Amsterdam, Ede, Rotterdam, Eindhoven, Den Haag, Dordrecht, Utrecht, Nijmegen, Antwerpen, Brussel, Lille, etc., etc., etc. De rust zal niet meer terugkeren. Gezien de achtergronden is er voor de zich verder uitbreidende ‘intifada’ niet zomaar een oplossing. Zeker geen plaatselijke. En uiteindelijk, laten we realistisch zijn, ook geen vreedzame.
Dit bijzonder handige modelletje zal van volgende week af geïnstalleerd worden in de kantoren van Fortis : geld ophalen bij de bank wordt een stukje avontuur beleven.
Links heeft de democratie om zeep geholpen - door Duns Ouray
Duns Ouray vindt dat rechts onterecht onder vuur ligt van links. De nieuwsmakers zijn dan ook zó links geworden, dat rechts er goed aan doet links de les te lezen.
‘Rechts staat er in de kredietcrisis naakt bij’, zo begint Peter Giesen zijn artikel in het Betoog, 18 oktober. Immers, ‘de rommel van het bedrijfsleven moet worden opgeruimd door de vermaledijde overheid’. Hieruit concludeert hij dat zijn ‘linkse elite’ een grotere invloed op de samenleving en de economie moet eisen. Want links heeft een waardevolle traditie van ‘solidariteit, matiging en compassie’ te bieden. Giesen ziet ‘tandenknarsend’ toe hoe de werkelijke macht bij rechts ligt, dat het bedrijfsleven heeft ‘heilig verklaard’.
Nu, ik heb goed nieuws voor Peter Giesen en zijn gebit: Nederland is een eenpartijstaat. Die partij, de PvdA, heeft een aantal dependances: CDA, VVD, D66, et cetera. De Partij wint altijd de verkiezingen.
Alle dependances van de PvdA zijn voor de verzorgingsstaat, herverdeling van inkomen, het afschaffen van de soevereiniteit ten faveure van internationale samenwerking, milieuzorg, pacifisme. Alle partijen passen binnen het sociaal-democratische paradigma.
Als rechts werkelijk aan de macht is, dan hoor ik graag van Peter Giesen waar die rechtse elite dan zit. Want ik zie alleen maar linkse talking heads op tv, linkse columnisten in de kranten, linkse ambtenaren en linkse politici.
Publieke omroep
Natuurlijk krijgt ‘de linkse elite de schuld van alle problemen’. Ten eerste heeft links met de verzorgingsstaat de democratie om zeep geholpen. De Nederlanders die voor hun inkomen afhankelijk zijn van de staat – meer dan de helft – zullen altijd links stemmen. Verder houdt links met belastinggeld de publieke omroep, de kranten en opiniebladen op de been. Waarom? Om andersdenkenden uit het debat te verdringen.
Ook het onderwijs wordt door links misbruikt voor politieke propaganda. Links heeft Nederland zodoende gereduceerd tot een geleide democratie.
Meer dan de helft van de Nederlanders leunt voor zijn inkomen op de staat
Er is geen partij, geen omroep en geen krant die niet het sociaal-democratische paradigma aanhangt. Ik kan Giesen dan ook niet verwijten dat hij een verkeerde voorstelling geeft van rechts. Hij kan immers niet beter weten.
Neem die subprime-crisis. Rechts heeft niet het bedrijfsleven heilig verklaard, maar de vrije markt. Waarom? Omdat de vrije markt in het belang van de burgers is. Het bedrijfsleven heeft een bloedhekel aan de vrije markt. Bedrijven zitten niet op concurrentie te wachten. Zij hebben een natuurlijke voorkeur voor samenwerking met de overheid, voor een linkse politiek.
Giesen veronderstelt dat de ‘rommel’ van de subprime-crisis veroorzaakt is door ‘het bedrijfsleven’. Niet waar. Die ‘rommel’ is veroorzaakt door de Amerikaanse Community Reinvestment Act, een stukje linkse wetgeving van Jimmy Carter. Die wet dwingt banken leningen te verstrekken aan mensen die niet kredietwaardig zijn.
Voor die zogeheten subprime mortgages bestond maar weinig animo. Wie wil er geld lenen aan mensen die dat niet kunnen terugbetalen? Daarom zorgde president Clinton ervoor dat Fannie Mae en Freddie Mac deze subprime mortgages gingen opkopen. In 1999, toen je Bush er nog niet de schuld van kon geven, voorspelde de New York Times over Fannie Mae: ‘De door de overheid gesubsidieerde corporatie kan bij een economische neergang in de problemen komen, en daarmee redding door de overheid afdwingen.’
Dus links, en niet rechts, heeft de schuld van de subprime-crisis.
Allerarmsten
Giesen zegt dat ‘in de VS het aantal allerarmsten tussen 2000 en 2005 met 26 procent toenam’. Wat hij niet vermeldt, is dat tussen 2001 en 2005 ook het budget voor armoedebestrijding met 39 procent toenam. Het is ironisch dat Bush hierbij gemotiveerd werd door ‘solidariteit en compassie’. Precies die linkse deugden die Giesen als recept voor de toekomst ziet.
Maar blijkens deze cijfers resulteert meer ‘solidariteit en compassie’, dus meer verzorgingsstaat, in meer armoede. Een verschijnsel dat we ook in Nederland kennen.
De politieke commentateur van de Morgen schrijft in zijn artikel "Paniek" het volgende :
"Aandeelhouders en fondsen kieperen ondertussen hun aandelen buiten in een markt waar geen kopers meer zijn."
Het moge opgemerkt worden, dat dit onzin is. Alles wat verkocht wordt op de beurs heeft steeds een tegenpartij, een koper. In de gegeven omstandigheden en tegen de absurd lage prijzen zijn er twee soorten kopers : zij die speculeren op de dagelijkse schommelingen en vlugge winsten beogen van een aantal procenten en langetermijn beleggers die hopen, dat eens de crisis bedwongen (en dat kan over 5 of 10 of 20 jaar zijn) de huidige waardes maal 10 of meer zullen gaan.
Voor het overige zijn wij van oordeel dat niemand met onze bemerking rekening moet houden, behalve de commentateur van de Morgen, want die schrijft er soms nog meer op los dan wij. Hij is dan ook professioneel.
Ray
Proficiat GB, de sharia is een feit !
Eindelijk is het zover, volgens de Daily Mail van 25 oktober : Jack Straw, de verantwoordelijke Britse justitieminister heeft zijn zegen gegeven dat sharia-rechtbanken erkend worden om recht te spreken (voor moslims, in afwachting dat ook het normale Britse plebs in aanmerking komt) over huwelijksproblemen. Scheidingen, toewijzing van kinderen, statiegeld, financiële regelingen, heel de rimram die ingrijpend kan zijn en beslissend over het verdere leven van mensen, wordt toevertrouwd aan een stelletje ongekwalificeerde oude korangekken. Terug naar de vroege Middeleeuwen.
Het is een onbegrijpelijke zaak dat het eens zo democratische Groot-Brittannië toestaat dat binnen zijn territorium een tweede staat in het leven geroepen wordt met een aparte behandeling van de burgers. Dit is slechts het begin. Want eens de zaak gestart is in één Europees land, zal de rest weldra volgen. En na de sharia volgt de rest.
De moslima's zullen dik tevreden zijn over deze beslissing van de Britse regering, waar zij de eerste slachtoffers van zijn. Niet dat ik mij erg bekommer om die vrouwen, want er zitten verdraaid fanatieke braakballen bij. Het gaat om het principe.En waar zijn de feministen, de lesbo's, de groene boomhangers, de rode tolero's, de kwakzalvers van centra voor gelijkheid en verraad ?
Benieuwd ook of de parochianen van de linkse kerk in hun respectieve kwaliteitsparochiegazetten deze heuglijke gebeurtenis zullen vernemen. En is nog een kleine aanvulling : de beslissingen van de sharia-gekken zullen een rubberen stempel meekrijgen van de officiële rechtbank. Dan is het officieel.
De commentaren op dit artikel in de Daily Mail zijn duidelijk.
Ray
Binnenkort ook op Trafalgar Square. Toegang gratis voor Mannen
In reactie op de onthullingen van het Vlaams Belang over het vakbondsgesjoemel, heeft het ACLVB verklaard dat haar uitbetalingsinstelling verlies maakt, maar dat dit normaal is want ‘er zijn minder werklozen, maar onze vaste kosten blijven hetzelfde.’
Uit de documenten die onze partij gisteren publiek maakte, blijkt echter zwart op wit dat die vaste kosten helemaal niet hetzelfde blijven, zoals ACLVB beweert: de personeelskosten en de daarmee verbonden kosten stijgen immers met 20%. Voor die onverklaarbare stijging geeft het ACLVB geen enkele verklaring. De liberale vakbond liegt dus; jammer dat geen enkele journalist een vraag stelt over de stijging van de kosten.
Bovendien wordt ook een andere vraag niet beantwoord: als de vakbond dan toch beweert ‘verlies’ te lijden door de uitbetaling van werkloosheidssteun, dan zal de vakbond dus wel akkoord gaan met het Vlaams Belang-voorstel om die uitbetaling voortaan door de overheid te laten gebeuren? Het antwoord daarop is hoogstwaarschijnlijk ‘nee’, net omdat de vakbonden via deze overheidstaak meer dan 130 miljoen euro per jaar ontvangen en dat geld misbruiken om de eigen werking te betalen.
@ VB
Kentucky Fried Chicken Halal
In afwachting dat Hoessein president wordt, heeft KFC zich al aangepast
Brutale bus-chauffeur jaagt klein ejongen de stuipen op het lijf in Berlijn
Een 14-jarige draaideurcrimineel is opgepakt nadat hij een buschauffeur voor de lol keihard op zijn gezicht had geslagen. De actie is door een bewakingscamera vastgelegd.
Duitsland is geschokt door de beelden van tiener Abdullah die 's nachts in de bus in Berlijn vol uithaalt op het gezicht van de weerloze chauffeur. De 47-jarige brildragende bestuurder kreeg glassplinters in zijn oog.
Maar het meest brutale is nog dat vriendje Yussef de actie lachend met zijn gsm filmde. De twee verdwenen direct in de nacht, maar dankzij camerabeelden konden de twee gepakt worden. Toen bleek dat Abdullah nog maar twaalf uur eerder voor de jeugdrechter had gestaan.
@ Spitsnieuws
Fré maakt zich zorgen over Ethias
't Is voor het goede doel
Vrijdag, vaste marktdag - door Walter
Caro is gelukkig weer al een stuk beter en de gezondheidstoestand liet haar toe mee naar de markt te gaan.
Aan de vaste viskraam waar wij onze vis kopen zei de uitbater, haha madammeke is terug genezen zie ik. Ja zei Caro, maar nog geen 100 % hoor. Dan moet ge een goe stukske vis eten en dan ben je er zo weer boven op. Die remedie had ik verleden week niet gehoord in “ De Krokefant “ waar we na onze inkopen naar afzakten. De nieuwe dienster Nathalie was er, en zij nam onze bestelling op. 1 warme choco en 1 thee. Ja als Caro zich niet goed voelt is ze aan de thee. Voor een koffieleut als Caro betekent het bijna zoveel als vreemdgaan.
Toen we al een tijdje in “ De Krokefant “ zaten, kwam er een dame en een heer binnen. Ze verkochten stiften, rekenmachientjes, postkaarten voor een goed doel. Naast ons zat een man die op brutale wijze het aanbod afsloeg. Caro en ik kochten ook niets, maar wij wimpelden het koppel iets vriendelijker af. Toen ze “ De Krokefant ” verlieten zei de man naast ons,ik koop niets meer wat ik niet gevraagd heb. En hij vervolgde : enige tijd geleden stond er plots een gezette en op het eerste zicht sympathieke man voor onze deur. Hij deed zich voor als een goede bekende en begon een gezellig babbeltje over onze woning. Nee een kandidaat koper was hij niet, en daarom vroeg ik hem de ware reden van zijn komst. Terstond veranderde zijn gelaatsuitdrukking, en bijna op fluistertoon vroeg hij of we wisten wat een kakuzzi was. Hij profiteerde onmiddellijk van onze onwetendheid door te vragen of hij even binnen mocht om het ons te tonen. Deels door onze aangeboren beleefdheid en ook wat uit nieuwsgierigheid stemden wij daarin toe.
Hierop liep de man naar zijn 4x4 en haalde er een blijkbaar vrij zware doos uit. Vervolgens kwam hij er mee binnen en pootte de zware doos op onze tafel. Toen hij het deksel van de doos lichtte, zagen wij tot onze stomme verbazing een arsenaal gereedschap.
Schroevendraaiers, nijptangen, engelse sleutels, genoeg om 10 doe - het - zelvers gelukkig te maken. “Hetgeen je hier ziet kost 600 € in de winkel “ zei de man “ maar jij kunt het hebben voor 400 € “ Ik zei dat ik niet geïnteresseerd was omdat ik al genoeg gereedschap had. Nu gooide hij het over een andere boeg . Hij liep even terug naar buiten en kwam met een nog grotere doos aanzeulen “ kijk “ zei hij “ en dit is voor moeder de vrouw “. Het ganse gamma van kookpotten werd nu uitgestald, van klein tot groot, blinkend en verleidelijk “ oké, zei de man, je mag alles hebben aan 400 € “. Toen we bleven weigeren deed hij er nog 200 € af, zonder gevolg evenwel. We hielden voet bij stuk. Eindelijk zag hij dat zijn Hollandse haring niet braadde, en hij speelde zijn ultieme troef uit.
Hij haalde een kaartje uit zijn brieventas en hield het ons voor. “ Dit is mijn lidkaart van een casino, ik heb gisteren zwaar gegokt en alles verloren “ zei hij “ In ruil voor een volle tank benzine mogen jullie alles hebben. Ik moet absoluut vanavond terug in Friesland zijn. Wiens hart zou niet smelten bij het aanhoren van zoveel menselijk leed “ Bij mij smolt er wel degelijk iets, namelijk mijn laatste greintje geduld. Ik maakte aanstalten om zelf zijn koopwaar naar buiten te dragen. Ziende dat het spel nu definitief uit was, reed hij een paar ogenblikken later weg, zonder nog boe of bah te zeggen. met het beetje benzine dat hem nog restte wellicht op zoek naar een volgend gewilliger slachtoffer.
Ik had aandachtig geluisterd naar zijn belevenis en zei dat ik nog nooit van een kakuzzi gehoord had als merk voor gereedschap.
Hij zie me, dat de naam even vlug verzonnen was maar het verhaal echt, en dat hij daarom nooit meer iets zou kopen wat hem ongevraagd aangeboden werd.
Ik zei dat hij goed gehandeld had, hij knikte naar zijn vrouw en zei, ziede wel Wiske, goe dat we die hebben afgewimpeld.
Bij het naar buiten gaan, zagen we een meisje van een jaar of 5 dat zat te kleuren met haar pas verworven nieuwe stiften.
Hopelijk was de opbrengst voor een goed doel.
Met Vlaamse groet,
Walter
25-10-2008
Angeltjes tegen Obamania
Vim de Wilder en de Rode Tang proberen bij elk nieuwsbericht een live gesprek te voeren met de 0000-reporter in Amerika, de Man met het Droeve Gelaat. Dat de voorkeur van de linkse 0000-redactie zich bevindt bij het Obama-team, is meer dan duidelijk. Zelfs de meest gelaten kijkers zuchten als het zoveelste loflied opklinkt op de man van de beloftes.
Als tegengewicht een kort filmpje over de andere kant, de Republikeinen, waar ervaring, loyaliteit en eerlijke bezorgdheid schril afsteken tegen de vedettenverering van een onervaren mooiprater.
Toedeloe, VRT !
Brussels Capital of Europe ?
De heren (en dames ?) van Belgium Today vertellen in perfect Engels wat wij eergisteren uitgebreid beschreven. Thank you, very much gentlemen.
Dewael : Niet je afkomst telt, maar je toekomst
De Biza-minister Dewael, die in de regering van Leterme eindelijk verlost is van de molensteen van de immigratie om zijn nek (in handen van ministerin Turtelbaum) heeft zich vandaag nog even op glad ijs begeven in Hasselt.
Hij sprak voor een liberale vereniging over het thema "Niet je afkomst telt, maar je toekomst" en we vernemen met belangstelling dat dit jaar alleen reeds 200.000 vreemdelingen op de arbeidsmarkt zijn verschenen. "Kiekeboe, hier zijn wij"
Hoe het met de werkelijke tewerkstelling zit, werd helaas niet verteld. Gekoppeld aan de statistieken van de Centrale Bank van Europa die deze week werden gepubliceerd zou 30% niet aan een job geraken, wat wil zeggen dat als we dit percentage van vorige jaren aanhouden, we er 60.000 werkloze vreemdelingen gratis hebben bijgekregen. Afhankelijk van hun statuut en nationaliteit komen zij terecht voor een vergoeding bij het OMWC of bij de werkloosheid. "Het zijn zotten die wàarreke"
Dewael pleit voor een georganiseerde immigratie, waarbij werk, taal en wettelijkheid de norm zouden zijn. Wat er inmidddels met de ruim 100.000 illegalen of meer (wie weet het ?) in dit land moet gebeuren, durft Dewael niet zeggen. Daar wordt over gevochten in de regering. De Walen eisen een generale pardon (die ze anders willen noemen) en Turtelbaum wenst een systeem met punten in te voeren dat in de praktijk zal neerkomen op nog meer dossiers voor de Raad van State en juridisch getouwtrek van pro-deo advocaten die door de staat vergoed worden om tegen diezelfde staat te ageren. "Geeft hem beuze, Gerard".
Of Patrick Dewael gelooft in zijn sprookje van de economische, georganiseerde immigratie, betwijfelen we. De man heeft te veel ervaring met het migrantenvraagstuk. Waarom hij per se vasthoudt aan deze visie, kan enkel maar verklaard worden door de angst niet langer te behoren tot de Politiek Correcte Kaste. "Ne me quitte pas"
