22.11.2008 13.50u - “Kanker-racist met een grote mond, je zal sterven door middel van een dodelijke schotwond.” Zo luidt de tekst van een rapnummer van de allochtone groep ‘The Cicatris’ dat deze dagen op het internet circuleert. Ook de rest van het nummer laat weinig aan de verbeelding over: “Bekend raken zal je zeker doen, met een kogel in je kop en je kan er niets aan doen/Het is tijd voor rellen, tijd voor revolutie, dood aan Filip Dewinter zijn de woorden van Cicatris/Ik heb me klaar gemaakt en ik zal niet wachten. Het duurt niet lang voordat we jou gaan pakken/Schoten in het donker, een mes in je rug (...) Heb je niks geleerd van Theo Van Gogh en Pim Fortuyn?”
In een reactie stelt Filip Dewinter geschokt te zijn. “Dit rapnummer is een regelrechte oproep tot moord,” zo klinkt het. “Deze diaboliserende teksten kunnen een gek aanzetten om de daad bij het woord te voegen.” Dewinter diende alvast klacht in wegens het oproepen tot geweld.
Toen Caro en ik “ De Krokefant “ binnenstapten, leek het of er een bom ontploft was, het is misschien wat overdreven gesteld, maar die indruk gaf het mij. Er was wat mis met de waterleiding, maar hulp was al ter plaatse.
De loodgieter van dienst had het euvel verholpen, maar alles moest nog op orde gebracht worden. Nathalie, die er een beetje verloren bij liep zette de loodgieter een koffie voor en nam onze bestelling op.
Omdat ik zelf een onhandige kluns ben, die nauwelijks een kram in de muur krijg, zei ik tegen de vakman : "En dat allemaal bij het begin van de dag."
Ach antwoordde hij “ dit is nog maar een kleintje hoor, we zijn wel één en ander gewoon, ze waren hier wel zo slim van onmiddellijk de hoofdkraan dicht te draaien.”
Dat zou ik ook gedaan hebben zei ik “ dat zijn dan 2 slimmeriken “ antwoordde hij. Naar waarheid voegde ik er aan toe dat het daar dan ook bij gebleven zou zijn, want dat mijn handen een beetje krokodil staan.
“ Ik heb het ook allemaal moeten leren hoor, ik heb mijn stiel bij mijn vader geleerd, op leercontract. Ik ben op mijn 14de begonnen, een paar jaar bij vader gewerkt, dan de zaak overgenomen, en nu werk ik voor een baas.”
Ik vroeg hem hoe het kwam dat hij niet meer zelfstandig was.
“ Mijn vader begon zijn zaak half de jaren 50 dicht bij Antwerpen, die reed toen rond met een triporteur, en werkte 6 dagen op de 7, ja soms ’s zondags ook nog. Bij hem kon je altijd terecht. Ik herinner mij dat hij na jaren zijn eerste autoke kocht, een R4 van Renault, waar de mannen van den BOB jaren mee rondreden. Ik weet nog dat hij een Vlaams Leeuwke op zijn auto had geplakt. De kinderen op school zeiden toen tegen mij dat mijn vader ne zwarte was, ik wist niet waarom ze dat zeiden, zij waarschijnlijk ook niet, later wist ik dat wel. De beschuldiging was volkomen onterecht want bij mijn grootvader kwamen de mannen van de witte brigade naar de radio luisteren in de oorlog.” Achteraf moest die dan weer verstopt worden.
Ik zei hem, je bent blijkbaar goed op de hoogte. Ja antwoordde hij “ ik heb het verhaal meermaals gehoord, vandaar. Maar ik heb ook een Leeuw op mijn auto plakken, ’t zit er in bij ons hé. “
“ Als ik 14 was ben ik dus op leercontract gegaan, 4 jaar, dan heb ik 10 maanden legerdienst gedaan, en ben zo in de zaak gekomen. Toch zag ik bij ons in de buurt dingen veranderen die eigenlijk niet veel goeds voorspelden. In de jaren‘ 80 heb ik de zaak overgenomen, en vader is tot zijn pensioen in de zaak blijven werken.”
Maar je werkt nu toch voor een baas vroeg ik.
“ Ja wij hadden een goede zaak, maar de buurt bleef veranderen, eerst sloot ik de winkel die bij onze zaak hoorde. Ik moest mij steeds verder en verder verplaatsen om mijn job te kunnen doen. Daar bovenop begonnen mijn nieuwe buren mij lelijk te bezien met mijn Leeuw op mijn wagen, mijn vrouw wou weg uit de buurt, en zakelijk zag ik het ook niet meer zitten.
Ik heb de zaak stopgezet, ben bij een baas gaan werken, en wij zijn verhuisd verder buiten de stad.”
Ik vroeg hem of dat kon wennen, eerst je eigen baas en dan voor een baas gaan werken.
“ Dat was geen probleem voor een baas werken. Waar ik het meeste last van gehad heb was de verloedering van buurt waar ik opgroeide, ik kom er nog omdat vader en moeder er nog wonen. Zij vinden het de moeite niet meer om te verhuizen. Ik denk toch dikwijls waar zijn ze in godsnaam mee bezig, mij bezien ze vies vanwege mijn Leeuwke op de wagen. Maar de nieuwkomers mogen zich ostentatief uiten. Ik werk nog een jaar of 5, en dan leg ik er den blok op. Maar ik vraag me af : hoe moet het voor onze kinderen en kleinkinderen verder? “
Met Vlaamse groet,
Walter
22-11-2008
Moraal, Deontologie, Principes, Trouw en Karel de Gucht. Woehaha
De Morgen, een onderdeel van de liberale krant Het Laatste Nieuws, snelt na vele dagen eindelijk minister De Gucht te hulp met een artikel onder de titel "Voorkennis".
Volgens de grote progressieve denker Yves Desmet is het helemaal niet zo erg, mochten De Gucht en zijn politierechter gebruik gemaakt hebben van enige kennis die anderen niet hadden, om de 2000 Fortis aandelen van moeder Schreurs te verkopen. "Waarover zijn we bezig ?" roept de vergevingsgezinde socialist-van-mijn-voeten uit ?
Die fatale vrijdag 3 oktober 2008 werd het dubbele volume van Fortis aandelen verhandeld in Brussel tegenover andere dagen. "Hadden al die mensen dan ook voorkennis ?" oreert Desmet in een povere poging Vermassen te evenaren. Alsof dàt een argument zou zijn. Het gaat niet over wat anderen al dan niet deden, het gaat uitsluitend over De Gucht en zijn vrouw. De minister en de politierechter. Niet Flor Foefelmans en zijn Trees van de Zwarte Markt in Tessenderlo.
Het gaat echter ook over Moraal, Deontologie, Principes en Trouw. Hooggestemde eigenschapen die de burgers mogen verwachten en eisen van mensen in die positie.
Met zijn praatgrage pronken met de eigen intelligentie, heeft de belaagde in de Kamercommissie wél onrechtstreeks toegegeven dat hij zijn politierechter gesproken heeft over het probleem Fortis door haar aan te raden niet te verkopen, maar zij heeft niet naar hem geluisterd ...
Triest, allemaal zeer triest. Wie geen moraal bezit uit zichzelf, kan er zich geen aanschaffen.
We nemen een stukje over uit het Humo-artikel van Jan Lippens :
De minister was de hele tijd perfect op de hoogte van de informatie waarover de redactie beschikte, simpelweg omdat wij hem die informatie altijd keurig en op tijd hadden voorgelegd. In totaal zijn er vijf gesprekken geweest met de minister. Eén op 16 oktober, drie op 17 oktober en nog één op 31 oktober. Wat opviel is dat de minister bij elk gesprek zijn repliek bijstelde.
In het eerste gesprek doet hij de informatie af als ordinair geroddel op het internet. In het tweede gesprek, een dag later, beklemtoont hij vooral dat hij zijn eigen Fortis-aandelen niet heeft verkocht en dat zijn vrouw geen aandelen heeft en ze dus evenmin kan hebben verkocht. Hij dringt erop aan daarover niets te publiceren. Minder dan een uur later belt hij zelf terug, met (ongevraagde) uitleg over het aantal aandelen dat hij bezit, de opties op Fortis-aandelen die hij kocht en de zogenaamde gestructureerde Fortis-producten die zijn zoon Jean-Jacques in portefeuille heeft. Hij beklemtoont nogmaals dat zijn echtgenote geen Fortis-aandelen bezit, 'en je kunt moeilijk iets verkopen dat je niet hebt'. Hij dringt opnieuw aan om niets te publiceren. De redactie besluit een korte reactie van de minister te publiceren. In een vierde gesprekje leggen we de minister voor wat we zullen afdrukken. Hij gaat akkoord met de tekst, die op 21 oktober wordt gepubliceerd. Daarmee lijkt voor Humo de kous af.
De politieke commentator van de Morgen gunt ons eveneens een inblik in zijn morele opvattingen en civiek fatsoen met zijn pro deo pleidooi :
Zelfs als je ervan uitgaat dat iedereen te koop is, dan nog zal zelfs de ergste tegenstander van het echtpaar De Gucht moeten toegeven dat een prijs van 8.000 euro voor hun integriteit wel erg laag is, tenminste voor een minister en een politierechter.
Het gerecht zou dan ook het best zeer snel tot een besluit komen. Al was het maar om de ranzige operatie politieke beschadiging, waarin Vlaams Belangvoorzitter Bruno Valkeniers en sp.a-fractieleider Peter Vanvelthoven elkaar zo innig gevonden hebben, te doen ophouden.
Iedereen is te koop en de politici die klacht neerleggen tegen De Gucht voeren een ranzige operatie uit. Met andere woorden, Valkeniers en Van Velthoven zijn in deze affaire de smeerlappen en De Gucht is het slachtoffer.
Zo kennen we ze weer, de linkse gewetenloze kerels zonder eer.
Ze zijn geland. Op het slechtst denkbare moment, dat wel.
Jawel, het is gebeurd, ze zijn geland. Met een flits en en knal, alsof het een kleine herhaling is van de Oerknal. Net nu de planeet in volle crisis verkeert, komen de dames en heren ET's "Hallo, Oewist met de mannekes ?" vragen.
Het kan natuurlijk ook gewoon een meteoriet zijn die neergesuisd is in Saskatchewan (Canada). Als er iets van over blijft en het wordt gevonden, dan kan men aan de slag om assumpties op te stellen, hoe ons zonnestelsel er 4 miljard jaar geleden aan toe was.
Biza & Buza, de wrakken van de democratie
En dan is er nog Patrick Dewael, de blauwe vliegenpikker die deze week in de Kamer een schaamteloos nummertje opvoerde, naar aanleiding van een vraag over de stelende eksters bij de Brusselse politie. U kent het verhaal, het is een zoveelste aflevering in de schandroman van een sjoemelpolitiecommissaris die na enkele maanden het vertrouwen van zijn agenten kwijt is en een burgemeester die op ontploffen staat van het overdadige zuipen en schransen.
Dewael wond zich vreselijk op tegen de kamerleden die de euvele moed hadden, hem Zijne Excellentie, nadere inlichtingen te vragen over deze affaire. Over affaires weet Dewael heel veel, maar over de deze nu net niet. Hij riep en tierde, dat hij de populisten in de politiek zat was. Populisten stellen altijd vervelende vragen en oefenen lastige kritiek uit op het systeem, het regime en de machtigen die de wet aan hun laars lappen. "Over al wat goed gaat, zwijgen jullie" brulde de moraalridder en er tekende zich een korrelige blos af op zijn geschonden gelaat. Geschonden gelaat, geschonden reputatie, aangeschoten wild, het is allemaal van toepassing op de man die eervol zijn ministercarrière aanvatte 20 jaar geleden en intussen een wrak van de democratie geworden is.
Patrick Dewael heeft van zijn kabinet een bizar oord van wuft vermaak, intriges en machtsmisbruik gemaakt. Hij is omringd door dames en heren die weten wat hen te wachten staat bij deze pilaar van de belgische corruptie en wat er voor hen te rapen valt. Dat gebeurt dan ook, tot ze tegen de lamp lopen en Dewael meesleuren. Op dat moment offert hij ze een voor een op, en klampt hij zich vast aan zijn ministerszetel als een drenkeling aan een vlot.
De VLD heeft nu twee topministers, die van binnenlandse en die van buitenlandse zaken die alle moreel gezag zijn kwijtgespeeld om de publieke opinie te trotseren. Zij roepen beiden dan ook om ter luidst, dat de populisten de schuld zijn van alles.
Hopelijk ook van de spoedige ondergang van die twee wrakken van de democratie.
Savat.
De voorleesoeweek
Onze immer glimlachende prinses Mathilde treedt op met onze immer fabulerende ex-premier Verhofstadt en met de kleine belgische zanger met het grote repertoire, Helmut Lotti gedurende de Voorleesoeweek.
Deze drie lievelingen van de Vlaamse publieke opinie lezen voor een goed doel sprookjes voor en dat verdient altijd een pluim.
U kan fragmenten beluisteren als u dit bruggetje overwandelt : niet blijven hangen aan de lippen van Mathilde.
Martine Aubry, de nieuwe bazin van de Franse Graai & Grabbel
Tegen veler verwachtingen in, heeft Ségolène Royal een nederlaag geleden als voorzitter van de Franse Graai & Grabbelpartij ter linkerzijde. De burgemeesterin van Rijsel ging met de erepalm aan de haal : wel bekome het haar. Om de zittende president een voetje te lichten, zal mevrouw Aubry (een links-links tante) veel praatjes moeten verkopen, want de heer Sarkozy is op dat vlak niet te kloppen. Nog even afscheid nemen per foto van de vrouw die het nooit haalt, die zelfs haar lutte finale verloor.
Rechts de verliezer Ségolène Royal - Links een imitator van Louis de Funès
Terwijl onze jongens en meisjes hun leven wagen in Afghanistan en elders ...
... is de Politieke Supergeneraal Pieter De Crembo op zwier in Amerika
Een avondje uit in New York krijgt voor minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V) een parlementair staartje. Oppositielid Wouter De Vriendt (Groen!) wil weten of de zending naar de VS wel voldoende nut had.
De Antwerpse Nathalie Lubbe Bakker keek maandagavond raar op. In het New Yorkse B.Café, waar ze bijklust als studente aan de filmschool, kreeg ze niemand minder dan Pieter De Crem over de vloer. 'Ik geloofde mijn ogen niet, maar De Crem komt daar stiepelzat binnen gestrompeld', schrijft ze op haar weblog. De minister was in een vrolijke bui en bralde luidkeels over Adamo, de Strangers 'en andere Vlaamse folklore'. 'Door het restaurant liep hij te lallen over de lichtjes van de Schelde - maar dan zong hij over de lichtjes van Defensie. Ook andere Vlaamse folklores werden getransformeerd door de minister himself in behoorlijk vulgaire liedjes, waar hijzelf het hardst om liep te lachen.' De dame reageert dat ze 'diep, diep, diep beschaamd' was om zich nog Belg te noemen.
Tot daar de folklore. Maar de Vlaamse dienster-studente schrijft ook dat een lid van De Crems delegatie, Vincent Mertens de Wilmars, haar toevertrouwde dat de geplande diplomatieke ontmoetingen van De Crem bij de VN waren geannuleerd. Wat ze dan in New York kwamen doen, vroeg ze. Het antwoord: 'Het is momenteel zo stil in Brussel, er gebeurt niks, dus konden we evengoed naar New York gaan.'
Dat laatste schoot Kamerlid Wouter De Vriendt (Groen!) in het verkeerde keelgat. 'Dat De Crem buiten zijn werkuren een pint gaat drinken, gun ik hem. Al is het niet goed voor het imago van Defensie als dat verslag op internet tot in de details blijkt te kloppen', zegt De Vriendt. 'Maar als het inderdaad zo is dat De Crem in de VS geen nuttige contacten heeft, is dat wél heel erg. Daarover wil ik hem aan de tand voelen.'
Vanuit de VS, waar De Crem zijn reis nog altijd verderzet, laat admiraal Marc Ectors weten dat de missie wel degelijk vruchtbaar is verlopen. 'Woensdag waren we bij minister van Defensie Robert Gates', zegt de topmilitair. 'We hadden met hem een goed gesprek. Vandaag (gisteren dus, nvdr.) zijn we in San Diego voor contacten met de marine.' Toch erkent Ectors dat de voor vorige maandag voorziene vergadering in New York werd afgeblazen. 'Die is verschoven naar volgende maandag.' Maar het verslag op het internet is aangedikt, zegt de admiraal. 'De woorden van ambassadeur Mertens zijn uit hun context gerukt', aldus Ectors. 'U moet aan dat verslag niet te zwaar tillen.'
Wij zouden dergelijke commentaar niet durven leveren
Hier is uw Platenruiter terug, beste vrienden !
Hier is uw pluitendraver, beste verwende vrienden van Angeltjes met zijn bagage vol liedjes en muziekjes die u nooit wilde beluisteren en die hier geheel en alleen voor u worden uitgezonden op dit fantastisch behoorlijk rechtse blog voor populisten en ander gewaardeerd volk.
Deze week dragen wij, na veel over en weer gemekker met de collega's van de Frut van Koekestad die niet het geluk kennen een ruitenplater te bezitten, deze prachtige aria op aan de mama en de papa van Neleke. Geluid open aub en hou de kindjes even in de keuken met een grote koek.
Uit de meeslepende opera "Das Wunder der Heliane" van Erich Wolfgang Korngold zingt Renee Fleming met haar fenomenale stem : Ich ging zu ihm. Korngold was 30 toen hij dit meesterwerk componeerde, terwijl het vooral met "Die Tote Stadt" (Bruges la Morte) zal zijn dat hij bekend blijft tot op heden. Een symfonische orkestbezetting met meer dan 100 musici en veel extra instrumenten die de speciale Korngold-sound leveren. Er zijn weinig dramatische sopranen die dit aankunnen ; een geweldige stembeheersing en een interpretatie van Renee Fleming de je rillingen bezorgt. De Engelse ondertitels zijn een handige hulp, want van de Duitse tekst valt niet veel te begrijpen. U merkt het, dit is grote klasse. Maar uw druivenplater begrijpt ook, dat lang niet iedereen dit zal smaken. De gustibuset coloribusnon est disputandum. (De gust heeft zijn gekleurde bus gemist en de non is een lastige madame)
Uw immer toegewijde Platenruiter.
PS : Voor de vrienden die er vanuit gaan dat wij stiekeme aanhangers zijn van het derde rijk : Korngold was een Oostenrijks-Hongaarse Jood wiens muziek gecatalogiseerd werd door de fijnbesnorde nazi's als "Entartete Musik" en hij is Duitsland ontvlucht naar Amerika. Het thema van das Wunder der Heliane behelst het leven in een dictatuur, niet direct iets dat de snorremansen graag op de scène zagen. Alhoewel de muziek van Korngold duidelijk heel wat Wagnerianse invloeden telt.
PS na de PS : wie zingt zoals mevrouw Renee Fleming moet nooit meer in de keuken staan om te koken.
Mario de Koninck : middel tegen Piraten (tamelijk AAaRGH)
Voedselbankbedeling aangevallendoor Marokkaans Tuig & Co
Al wie feiten uit de maatschappij signaleert en er tegen protesteert, dat ze gepleegd worden door hangjongeren die prat gaan op hun tweede nationaliteit en hun onverbiddelijke godsdienst, wordt onveranderlijk gedoodverfd als een racist.
Als er iets is dat doorgedrongen is in de publieke opinie is het het begrip "racisme". Ik heb mensen horen klagen, zuchten, vloeken op de verloedering van onze maatschappij door toedoen van Tuig & Co, voorafgegaan door de mededeling "Maar ik ben geen racist, hoor".
Links gelukt er langs geen kanten in om de meeste vreemdelingen zich te laten integreren, niettegenstaande peperdure projecten en geldverkwistingen alom, maar links heeft wél bereikt dat de doorsnee-Vlaming die niets op heeft met de politiek, beseft dat het uitbrengen van kritiek op Tuig & Co hem rangschikt bij de verderfelijke soort van de racisten.
Wij kunnen enkel vaststellen in de menigvuldige contacten die we hebben met de meest diverse mensen, dat zeer velen de buik vol hebben van de arrogantie, de onverschilligheid en het a-sociale gedrag van vooral moslims. Da's een jammere vaststelling, ze wordt niet beluisterd door de machthebbers, ze is er niet minder waar om.
Nu gaat het al zo ver, dat de voedselbanken aangevallen worden door Tuig & Co en dat de sukkelaars die daar heen willen, geïntimeerd worden en afdruipen.
Deze onmenselijkheid aanklagen, levert racistische punten op, maar zoals u weet : het zijn de mensen met de meeste punten, die bij de eersten eindigen. U leest hierna het verhaal uit Spitsnieuws :
Werknemers van de voedselbank IJsselstein blijken te zijn belaagd en geïntimideerd door Marokkaanse hangjongeren.
Afgelopen weekend werden ze bestolen, getreiterd, en bekogeld met etenswaar. Ook werd een fles drank tegen de bestelbus geslingerd door jongens van circa 18 jaar, schrijft De Telegraaf.
Vrijwilliger Bertus Hoenselaar kan er niet bij dat juist voedsel voor de armsten werd weggegrist. "Het is diep triest". Er is geen aangifte gedaan "We willen niet drie uur bij de politie zitten, we kunnen onze tijd beter gebruiken."
Hoenselaar: "Sommige klanten komen al niet meer uit angst voor die gasten. Er is niet voor niets bewaking ingesteld."
De gemeente zegt 'bekend' te zijn met de problemen, maar de politie wil 'er niet op ingaan'
Ray
Mario de Koninck (AAaRGH) zou dit niet durven bedenken
We hebben nog nieuws voor onze premier, en als hij zo goed blijft voortdoen weldra dernier : de vriend Barroso, voorzitter van de Euronazistische-Commissie, naast wie hij gisteren stond te staan achter een blauwe katheder, heeft een dringend plan om de Europese economie uit het slop te halen.
Laten we eerst even gezellig de economische toestand bespreken, dat is altijd boeiend en ge kunt er zo lekker bij doorgeeuwen.
Men is het er vrijwel over eens : het taboewoord "recessie" wordt niet langer geschuwd. Er is sprake van recessie (of terugval) indien de economie gedurende twee opeenvolgende kwartalen terugzakt. Dit fenomeen schijnt zich nu voor te doen over het ganse EU-grondgebied. Behalve in Roemenië en Bulgarije, want die landen hebben nog geen meetbare economie, dus dat was een goede beslissing om hen er bij te nemen voor slechte tijden.*
Wil men de productie draaiende houden, dan moeten er bestellingen geplaatst worden en die komen vooral los als er geld bij de banken kan geleend worden. Deze eenvoudige voorstelling van het economisch stelsel wordt aangevuld met de noden van de consumenten én het vertrouwen van diezelfde gebruikers in het stelsel : dat is de emotionele factor, die men probeert uit te drukken in de vertrouwensindex, the consumer confidence.
Het hele stelsel loopt al maanden mank en regeringen kunnen ingrijpen op verschillende manieren. Bijvoorbeeld door zelf een aantal opdrachten te verlenen : werken laten uitvoeren en wellicht massa's computers bestellen om de verroeste exemplaren uit de ministriële kelders te vervangen.
De regering kan de loonkost drukken door de bijdragen die betaald worden op de lonen te verminderen en daardoor stijgen de nettolonen, zodat er meer kan gekocht worden. De keerzijde is, dat de inkomsten voor de RSZ-componenten verminderen(werkloosheid, gezondheidszorg, pensioenen, kinderbijslagen). De federale regering zal uit de staatskas rechtstreeks de RSZ moeten bijspringen. De staatskas, dat zijn wij, die deze bodemloze put volstorten met onze gulle belastingsgaven.
De regering kan waarborgen toestaan aan de bedrijven, zodat deze hun investeringsdossiers kunnen realiseren met bankkredieten. De bank zegt makkelijker oké als de staat garant staat voor de terugbetaling van een krediet.
De regering kan eveneen snellere afschrijvingen toelaten voor de bedrijven, wat een boekhoudtechniek is ten laste van het bedrijfsresultaat, zodat er minder belastingen moeten betaald worden en de bedrijven wat makkelijker kunnen leven.
Op de lange duur wordt het voor de staat wel heel prangend : uitgaven verhogen, inkomsten missen, borgen verlenen voor de bedrijven en dat alles op een moment dat we leven met een staatsschuld van meer dan 300 MILJARD euri en een begrotingsprognose met ettelijke miljarden tekort.
Als de recessie lang aanhoudt, zullen ongetwijfeld meer mensen hun werk verliezen, wat leidt tot hogere werkloosheidsuitkeringen én minder bestedingsmogelijkheden van de particulieren.
Gelukkig hebben wij een premier die beslagen is in deze economische en financiële ingewikkelde materie. Werd hij gisteren door Mijnheer Barroso himself, niet afgekeurd om zijn financieel beleid ? En niet afkeuren, is goedkeuren.
Om terug te komen op hét plan van de Euronazistische Commissie : details zullen pas bekend worden volgende week woensdag maar het gaat om een grote Reddingsoperatie voor de gehele Europese economie. Zoiets werkt alleen maar mét geld en daarvoor zullen de lidstaten aangesproken worden met een extra afdracht ten belope van 1% op het bruto nationaal inkomen. Voor het land B betekent dit een supplementaire uitgave van circa 4 miljard.
Veel moed, kennis, kunde en creativiteit toegewenst aan deze regering. "Het is veur de meinsche, da'k het doe". Het zal nodig zijn, Nonkel.
Ray
* Dit is een misplaatste opmerking, want Roemenië en Bulgarije beschikken over uitstekende en stevige economieën. Anders hadden ze niet kunnen toetreden.
De racisten van Inter Milan
Een supporter van het Turkse Fenerbahçe heeft bij de UEFA en de FIFA een klacht ingediend tegen Inter Milaan. In de match tussen de twee ploegen in september 2007 droegen de spelers van Inter immers niet hun gebruikelijke blauw-zwarte kleuren (ongeveer zoals bij ons Club Brugge), maar een witte uitrusting met een groot rood kruis. Zoals de Engelse vlag (niet de Britse) maar de Turkse advocaat Baris Kaska zag hierin een verwijzing naar de kruisvaarders. Kaska vond dit dus een belediging van de islam en wenst dat de 3-0 nederlaag van Fenerbahçe wordt omgezet in een 5-0 zege wegens forfaitwinst.
Frank Geerkens, ambassadeur haven Antwerpen ... Allee gaai
Tja, mensen, er zijn van die momenten dat je denkt : " Ze doen het ervoor, ze lokken ons uit ..."
Het Gemeentelijke Havenbedrijf van Antwerpen heeft zich de luxe veroorloofd een heuse Ambassadeur aan te stellen. De redenering zal geweest zijn : "De grote concurrent, Rotterdam, heeft een Marokkaan, dan nemen wij een Ambassadeur en laat de bevolking tevreden zijn dat het geen allochtoon is." Er is trouwens al een Toon bij de haven, Toon Colpaert, gewestelijk havencommissaris.
Eén zaak is goed bekeken van het Havenbedrijf : de officiële reizen die burgemeester Slaapmans onderneemt, zijn niet bepaald voorbeelden van onderbouwde promotiecampagnes voor de haven. De Neus kan daar wel iets over zeggen, zoals "Joa, en ba ongs oan 't Scheldt kunde met nen booit oanlegge en as ge chance hèt weurt heum gelost of gelaaie, moar ge kunt gemakkelaker neur Rotterdam, doer doeng ze dat ook".
Verder is er de Havenschepen (Marc van Peel, een degelijk whiskykenner en genetische tjeef), de Voorzitter van het havenbedrijf zelf, Eddy Bruyninckx, een gewezen kabinetschef van o.m. Gaston Geens en een professionele tjeef, en er is de Havenkapitein, dè uitgelezen functie om de haven te vertegenwoordigen, de man die tot in de puntjes op de hoogte is en die zelden publiek optreedt.
Waarom uitgerekend in deze periode waarin elk openbaar bestuur zich best bescheiden profileert, de Antwerpenaars weer eens moeten uitpakken met hun arrogante dikke nek-mentaliteit, is een bewijs van de wereldvreemdheid van deze Seigneurs. En het wordt gezegd door iemand van 't stad.
En wie is uitgekozen ? Frank Geerkens,een Gents diplomaat en vrijwel zeker een tjeef. Hier is hij :
BIOGRAFISCHE GEGEVENS
Geboren in Gent op 13 september 1960
Beroep: diplomaat
Studies:
Lagere en middelbare studies aan het Sint-Jozefscollege in Hasselt
Universitaire studies aan UFSIA (kandidatuur Rechten, 1978-1980) en KU Leuven (licentie Rechten, 1980-1983, en bijzonder diploma audio-visuele communicatie, 1983-1984)
Loopbaan:
-ambassadeattaché in Kinshasa (1987-1990)
-ambassaderaad in Washington (1990-1994)
-hoofd van de coördinatie Europese Politieke Samenwerking (“Europees correspondent”) op het Ministerie van Buitenlandse Zaken in Brussel (1994-1997)
-diplomatiek adviseur van Eerste Minister Jean-Luc Dehaene (1997-1999)
-bijzonder adviseur van Vice-Eerste Minister en Minister van Buitenlandse Zaken Louis Michel (1999)
-ambassaderaad op de Permanente Vertegenwoordiging van België bij de Europese Unie (1999-2000)
-Consul-generaal van België in Los Angeles (2000-2004)
-Managing Director van de Derde Internationale Conferentie over het Federalisme (in Brussel van 3 tot 5 maart 2005)
- Hoofd van de Task Force voor het Belgisch OVSE-Voorzitterschap 2006, op de FOD Buitenlandse Zaken
We kunnen gerust beweren dat de haven van Antwerpen in handen is van de tjeven. Binnenkort zal 't Scheld gevuld worden met wijwater en bij het binnenvaren van de Heilige Frans van Cauwelaertsluis (de grootoom van de grote Rik van het kwaliteitsmagazine Knack) moeten de fooien niet meer met een peilstok overhandigd worden aan de sluismeester, maar rechtstreeks in de offerblok, waarop Rik van Cauwelaert, als erfgenaam van de sluis, telkens het kyrie eleison zal aanheffen.
"Ik mag van Mijnheer Barroso staatsgaranties geven aan mijn eigen banken Fortis en Dexia" aldus een glunderende premier Leterme. "Met andere woorden : Europa steunt mijn financieel beleid"
Nu nog steun van zijn eigen regering, van de Vlaamse partijen en van "de mensen" en we zijn vertrokken, hé Nonkel.
