Een ouder echtpaar nodigde de buren uit om te komen eten. Telkens als de oude man zijn vrouw iets vroeg, begint hij met 'schat','lieveling', 'duifje', enzovoorts. De buren waren onder de indruk, want het echtpaar was al bijna 60 jaar getrouwd. Toen de vrouw even naar de keuken was, zei de buurman tegen de man : "Ik vind het zo mooi dat u uw vrouw, na al die jaren dat u getrouwd bent, nog steeds koosnaampjes geeft". De oude man boog zijn hoofd.en zegt "’tja wat kan ik doen ,’t is uit noodzaak , ze weet niet dat ik al tien jaar niet meer op haar naam kan komen!!!"

Vandaag haalde ik samen met mijn vriendin herinneringen boven aan onze kindertijd . we zijn immers al vrienden van de lagere school en brachten als tieners , alle zondagen samen door ! We waren toen met zeven , en in die tijd was er een liedje : zeven jonge meisjes zaten op een rij ? ik weet niet eens meer hoe het was , maar toen zongen we het wel ! we noemden het héél origineel “ ons clubje “ wat hadden we veel plezier . elke zondag namiddag waren we samen , telkens in een ander huis , om te dansen ! want in onze tienertijd was er alleen bal met de kermis en met 11 november en met carnaval. ( 11 november = toen werden fondsen opgehaald door middel van een bal om een herdenkings-monument te zetten in het dorp . het toenmalige gemeente bestuur vond het niet nodig eer te bewijzen aan de gesneuvelden ! ) Ik dwaal weer af ons clubje . Ja we waren met zeven en eentje moest de platendraaier verzorgen , we wisselden af , zodat we ieder om beurt konden leren dansen ! wat hebben we een zorgeloze tijd gehad ! Zo gingen we met carnaval samen een pakje huren of soms maakten we het ook zelf , ook op zondag ! Maar rond ons achtiende begon alles te verwateren , iedereen ging verder studeren en had andere dingen te doen . we zagen elkaar bijna niet meer , ikzelf was maar ééns in de maand thuis En later elk had een ander leven , trouwde en eentje ging naar Parijs wonen . We zijn elkaar echter nooit helemaal uit het oog verloren .twee van de zeven zijn al overleden , de Parijse woont nu in de Dordogne ,drie verloren reeds hun partner en eentje is héél slechtziende , maar nog steeds gelukkig met haar liefde ! Wat een etentje toch weer niet op brengt , zoveel herinneringen ..... en het etentje ...heel lekker en GEZELLIG !

ik was op zoek naar een paasprentje en zag deze geschilderde eieren ...in een flits zag ik ze weer liggen en hangen aan een kraampje in Praag !
jaren geleden was ik er voor het eerst , rond deze tijd ... ik was met een klein gezelschap vrienden en had in één dag moeten beslissen of ik wel of niet mee zou gaan .
daardoor was ik een beetje uit mijn doen zeker , want met de "Praagse lente "in mijn hoofd was ik vertrokken zonder warme kleren en zonder regenjasje !
de praagse lente sloeg natuurlijk niet op het weer , maar op de opstand , dat heb ik me pas gerealiseerd toen ik de hele week , doorweekt en bibberig en door en door koud was , want het regende zeven van de tien dagen ! maar Praag kende ik zowat van buiten en van binnen , want met sandalen , die doornat waren , heb ik in iedere taverne , waar zo'n handdroog -blazer staat , mijn schoenen proberen te drogen !
wat een verhaal , en dat allemaal door die eieren ! ik moet er ergens nog liggen hebben ... kan ze nog wel in een schaal leggen , wat denk je ?
later heb ik Praag nog een paar keer bezocht in de zomer , met prachtig weer en daar heb ik dan dubbel van genoten !
Praag is zo'n heerlijke mooie stad , met theaters en markten en musea en ....gewoon op straat kijken ... een beetje "mijn Brugge" , maar dan in 't groot !

een van de vele vormen van eenzaamheid is een herinnering hebben en er niet kunnen over praten .