Zappend tussen de herhalingen op de stakende zenders, word ik als door een bliksem getroffen als een volwassen man wenend vaststelt: “mijn oma leeft nog? “
35 jaar geleden werd hem als kind zijn familie ontzegd.
Het bleef een knagend, onbestemd gemis.
Tot échte liefde zijn pad kruist en het ontbrekende gezocht wordt… met de hulp van VTM…
En dan …
Heeft u het niet gezien, ga dan zeker naar 'ooit gemist'…
Dat uitgerekend deze 8ste vandaag, zoveel méér betekent voor al waarin we zijn blijven geloven en hopen, voelt als ‘a touch of Rose’.
Bij de omhelzing van de oude oma, stroomt liefde als gloeiende lava door mijn ganse lichaam.
Nooit meer zal kinderen hetzelfde aangedaan kunnen worden, zowaar ik oma Morel heet… in the name of Rose…
