Ik ben niet meer alleen. Na een tien jaar weduwschap heb ik een jaartje geleden terug de liefde gevonden. Een klein wonder gezien mijn pensioengerechtigde leeftijd. Hij woont nu al een tijdje bij mij. Heel gezellig hoor maar waar ik maar niet aan gewoon geraak zijn de tientallen afstandsbedieningen die nu in mijn huis rondslingeren. Die horen bij evenzoveel video- en geluidsinstallaties. Je zou nu toch zeggen één TV of desnoods één voor elk en dan één goede geluidsinstallatie zou toch moeten volstaan. Niet voor hem want die dingen zijn allemaal voor iets anders belangrijk. Het is mij al enkele keren uitgelegd maar ik kan daar toch het nut niet van inzien.

Ik gun hem zijn speeltjes hoor, want al die “rommel” weegt niet op tegen de vriendschap en de liefde die ik buiten alle verwachting nog mag ondervinden. Maar soms raak ik toch redelijk gefrustreerd wanneer ik radeloos naar de juiste afstandsbediening loop te zoeken als ik ook eens een toestel wil bedienen. En ja, we hebben ook van die universele afstandsbedieningen, wel twee! Maar toch zijn blijkbaar ook die anderen nog onmisbaar.