Daar de dorpen soms veraf gelegen zijn , blijven vele kinderen op school slapen. Ze dienen dan wel hun eigen ' matras' mee te brengen. Hier de slaapzaal....
Dolma leerden we kennen, daar we in Deskit een schooltje sponseren. Zo hoorden we van het busongeval 5 jaar geleden intussen. Met 25 personen onderweg van Deskit naar Leh, reed de bus in een ravijn. Er waren 3 overlevenden, waaronder de toen 19-jarige Dolma. Nu 5 jaar later, kan ze met een 'steunplaat ' aan beide benen,rechtop staan met de steun van een looprekje. Intussen doet ze administratief werk in het plaatselijke ziekenhuis en heeft ze daar een leefruimte. Ze zorgt ook voor het nu 10 jarig dochtertje van haar zus, die bij het ongeval omkwam. De vader is opnieuw gehuwd en kijkt naar het kindje niet om. ( het is ook maar een meisje !!!)
We schrijven reeds een tijdje naar haar vanuit België en maakten van de gelegenheid gebruik om haar op te zoeken. De dagen samen gaven onze reis een enorme meerwaarde !!
In dit klooster is de oom van Dolma monnik. We hadden dan ook de gelegenheid de verblijven van de monniken te bezoeken . Men gaf er ons thee en gebak ! Daar Dolma niet kan stappen , draagt haar oom haar op zijn rug.
In Panamic zijn er warmwaterbronnen. Deze worden nu echter gebruikt door de militairen die er hun was doen!!! Het is ook de meest noordelijke plaats waar we mogen komen ( en dan nog met een ' permit '.). Hier woont de moeder van Dolma. We namen Dolma mee in de jeep en bezochten haar moeder, die ze al 9 maanden niet meer gezien heeft.
Wegeniswerken gebeuren nog handmatig. De overtollige steentjes worden er met de blote hand uitgehaald !! Deze 'baanwerkers ' komen hoofdzakelijk uit Nepal en de provincie Bihar, de armste van India.
Woensdag 23 augustus. Vertrek om 9u voor een tocht van 6u over de hoogst gelegen motorberijdbare pas ter wereld. Het is warm en mooi onderweg.Canyons, valleien, kleurrijke bergen... De weg is op sommige plaatsen echt zeer slecht en smal.
Dolma leerden we kennen, daar we in Deskit een schooltje sponseren.
