Ik vind het kapsel van de zijdehoentjes wel "cool" maar erg praktisch is het volgens mij niet. Vooral de dames hebben zo'n "Afro" kapsel. De gevolgen zijn er ook naar. Vorige week mistrapte Tak (de bruine) zich bij het afdalen van het trapje uit het nachthok en maakte een niet zo elegante entree. Gelukkig niets erg, snel wat pluimpjes terug goed leggen en het voorval was zo vergeten. Gelukkig dat haar beste vriendin, de jongste Berner, niet stond te kijken. De hond zou zich misschien een breuk gelachen hebben. Het zou een kleine afgang geweest zijn. Ook kleine kruimeltjes oppikken lukt niet zo goed als er constant wat dons voor je ogen hangt. Is er iemand die misschien een kapperssalon voor Zijdehoentjes weet zijn (brushen is niet nodig lijkt me !).
Ik weet het, het is één van de drukste periodes van het jaar in de tuin. Je kan natuurlijk als een gek zitten wroeten en woelen maar dan mis je heel wat.
Je zou ook af en toe eens op een stoel kunnen achterover leunen en naar de dingen rondom kijken. Of met een fototoestel op safari gaan in je eigen achtertuin. De eerste libel of een bepaalde vlinder vastleggen op de gevoelige (digitale) plaat. Misschien eens toekijken wat voor halsbrekende toeren een hommeltje moet uithalen om in een bepaalde bloem te geraken op zoek naar voedsel. Dat levert soms mooie toevalstreffers op.
Alle foto's die ik hier op de site zet zijn zelf gefotografeerd in de eigen tuin! Zo heb ik met het mooie weer vorige week de eerste vuurlibellen van het seizoen in Bernerhof vastgelegd. Bovendien was dit een soort die ik hier vorig jaar niet gezien had. Met de libellen van vorige zomer erbij kom ik op 15 verschillende soorten. Als je dan weet dat er in België en Nederland ongeveer 70 soorten voorkomen vind ik dit geen slecht resultaat. Biodiversiteit in je eigen tuin! Als dat geen bewijs is dat het nuttig is de gifspuit te laten staan weet ik het ook niet meer.
Dus volgend weekend niet vergeten te genieten. O ja, je zal waarschijnlijk een paraplu nodig hebben. Van achter glas met een drankje kan ook : santé, schol, proost, whatever!
Het Kikkerstrand is vandaag een stuk minder druk bezet dan de vorige dagen. Gisteren en eergisteren zaten de kikkers, soms zelfs in laagjes op mekaar, te genieten van het lentezonnetje. Het was daar dan ook een prima plekje voor mama's en papa's, lekker genietend, terwijl het nageslacht zich kon amuseren in het water. Geen haaien of andere roofvissen om zich zorgen over te maken. Het water moet weliswaar gedeeld worden met salamanders en padden maar daarmee zijn de relaties zeer hartelijk te noemen. Het blijft wel steeds opletten voor de 'Luftwaffe' in de vorm van een passerende reiger. Nu valt dat nogal mee met die reigers. De "Berner Sennen Brigade" maakt zoveel heisa dat geen enkele normale reiger het in z'n kop zou halen om hier te landen. Vandaag zitten de Berners binnen vanwege de regen. Niet dat ze bang zijn van water, maar om het binnenshuis voor iedereen bewoonbaar te houden zijn er een aantal regels uitgevaardigd. Eentje daarvan is : geen kletsnatte Berners die zich binnen komen uitschudden. Nu heeft de jongste deze regel onlangs aan haar pootjes gelapt. Maandagmiddag was de jonge dame, tijdens een overigens heel leuke tuinsafari, in de kleine moerasvijver gesukkeld. Ze is toen recht naar binnen gelopen om mij dit te melden, je wil niet weten hoe ze d'r uit zag! Ik heb er even mijn werk aan gehad (en niet alleen aan het terug toonbaar maken van de hond). Enfin, vandaag dus geen Berners buiten maar ook geen kikkers op het strand! Mooi geregeld toch?
De natuur explodeert momenteel. Na het lange koude voorjaar is het de laatste week aangenaam zacht met temperaturen rond en boven de 20°C. Dat zie je er elke dag aan, wat gisteren nog grijs en bruin was begint nu groene stipjes te vertonen. Zoals alles heeft dit ook wel enkele nadelen. Eén daarvan is de pollenproductie van o.a. de berk, ze komen allemaal tegelijkertijd dit jaar. Gevolg, ik loop hier heel de dag met tranende oogjes rond vanaf het moment dat ik 's morgens durf buitenkomen. We zullen ons maar troosten met de gedachte dat, als alle pollen tegelijk komen, het dan ook wel vlugger zal gedaan zijn zeker? Dat hoop ik althans! Het is wel prachtig om de tuin zo elke dag van uitzicht te zien veranderen. De berken in de tuin beginnen al een groen zweempje te krijgen van minuscule kleine blaadjes, de stermagnolia staat momenteel prachtig en de krentenboompjes zijn ook al bijna klaar om het tuinfeest verder te zetten.
Daarnet nog een artikeltje gelezen op de nieuwssite van de VRT. Dit doet me denken aan het verhaal van het Aziatisch Lieveheersbeestje dat ooit hier werd geïmporteerd.
Biologen in Zuid-Amerika maken zich zorgen om het gedrag van Belgische hommels. Die zijn door plaatselijke boeren geïmporteerd om hun gewassen te bestuiven. Maar onze hommels zijn zo bazig dat ze de plaatselijke hommels geen plaats gunnen.
Het probleem is begonnen in Chili, waar fruitboeren in de jaren '90 op grote schaal hommels begonnen te importeren om hun planten en bomen te bevruchten. Ons land was - en is - daarbij een belangrijke leverancier. Maar hommels zijn eigenzinnige diertjes. Ze blijven niet braaf bij de boer in de serres, maar zwermen uit in de natuur.
Kleine lichaamsbouw, groot voordeel
Onze hommels - bombus terestris of aardhommels - blijken in de Zuid-Amerikaanse natuur uitstekend te gedijen. Met hun kleine lichaamsbouw kunnen ze moeiteloos aan voedsel geraken, want hun tong past in elke bloem. De plaatselijke hommels - bombus dahlbomii - zijn groter en kunnen zich alleen maar aan grotere bloemen voeden, omdat hun tong niet in kleinere bloemen past
Omdat ze makkelijker aan voedsel geraken, zijn onze hommels bevoordeeld en dreigen ze de plaatselijke hommels te verdringen. Bovendien hebben ze uit Europa pollen van Europese planten meegebracht die nu als invasieve soorten de inheemse fauna bedreigen.
Verbod op import
In Argentinië, waar onze hommels intussen ook in de natuur voorkomen, heeft de regering zich altijd tegen de import van hommels verzet. In Chili proberen biologen de regering nu te overtuigen om het voorbeeld van hun oosterburen te volgen en de import van hommels voortaan te verbieden. Volgens hen is het de enige manier om de bombus dahlbomii van de ondergang te redden.
De fotootjes komen uit onze tuin waar aardhommeltjes wel thuishoren en bovendien graag geziene gasten zijn!
De natuur krijgt er terug zin in. Ik ook, maar bij mij gaat dat samen met het stijgen van de temperatuur. Dat stelt dus dit voorjaar nog niet veel voor. Na het afgelopen weekend dacht ik dat we eindelijk vertrokken waren voor wat echte lente, maar neen hoor, vandaag was het al terug merkelijk minder. Enfin, mijn lavendelstruikjes zijn toch geplant geraakt.Nog wat extra kalk om ze gelukkig te houden in mijn dennengrond en ze kunnen er voor gaan. Ik droom al van wuivende lavendelvelden zoals in de Provence (maar dan iets kleiner in oppervlak).
Een 10 tal dagen geleden stonden mijn bloeiende narcisjes ineens midden in de sneeuw met 's nachts temperaturen tot -6°. Ik dacht : dat komt nooit meer goed! Maar blijkbaar heb ik ze onderschat want ze staan nog steeds vrolijk te bloeien alsof er nooit iets aan de hand was.
Net nog een sijsje betrapt dat een badje aan het nemen was, waarschijnlijk om er op zijn Paasbest uit te zien met de feestdagen. Ondanks de lage temperatuur krijg ik er toch zin in !
Zo rond deze tijd van het jaar wordt het lastig elke dag nog iets nieuws in de tuin te ontdekken. We gaan dan ook, net zoals de tuin, in winterrust. Dat betekent niet dat ik niet meer met het fototoestel door de tuin ga wandelen. Het zal alleen niet meer elke dag zijn.
We plannen sowieso nog enkele artikeltjes rond de feestdagen en vanaf 1 maart staan we weer paraat. de mooiste winterfotootjes krijgen jullie dan sowieso te zien, met enige vertraging weliswaar.
Volgend weekend ga ik (eindelijk) mijn nieuwe tulpenbollen planten, de grond is nu voldoende afgekoeld zodat het risico dat de bollen zouden kunnen aangetast worden door schimmels sterk verminderd is.
Als je af en toe eens onder de rubriek tuinen/vijvers en groen kijkt naar de blogs met de meest actuele artikels zie je wel wanneer we uit onze "winterslaap" ontwaken.
Soms hoor je wel eens zeggen dat alles in de tuin een beetje saai en kleurloos wordt rond deze tijd van het jaar. Ik ben het daar niet helemaal mee eens. De fotootjes bewijzen het tegendeel. De Viburnum bloeit nog de hele winter door en de Mahonia houdt het ook nog wel even vol!
Vanavond is het Halloween. Tot de jaren 80 van de 20ste eeuw hadden weinigen hier er waarschijnlijk ooit van gehoord. Dat veranderde o.a. mede door de gelijknamige horrorfilm uit 1978. De commerce sprong hier gretig op om allerlei artikelen aan de man te brengen.
De naam "Halloween" is afgeleid van Hallow-e'en, oftewel All Hallows Eve (Allerheiligenavond), de avond voor Allerheiligen. Bij de Kelten begon het jaar op 1 november, dus 31 oktober was oudejaarsavond. De oogst was binnen, het zaaigoed voor het volgende jaar lag klaar en dus was er even tijd voor wat ontspanning, het Keltische Nieuwjaar of Samhain.
In Groot-Brittanië werd Halloween vooral door de Kelten gevierd, die geloofden dat op die dag de geesten van alle gestorvenen van het afgelopen jaar terugkwamen om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het komende jaar. De geesten die uit dode mensen zouden oprijzen, werden aangetrokken door voedsel voor hen neer te leggen voor de deuren. Om echter de boze geesten af te weren droegen de Kelten maskers.
In ieder geval ga ik er niet wakker van liggen. Misschien wel best losstaande bezems even binnenzetten, er kunnen misschien wel hooligans onder de geesten zitten die aan "broom-jacking" doen!
Gisterennamiddag heb ik de blaadjes, takjes, dennenappels, eikels en wat weet ik nog allemaal van het gazon gehaald. Want mijn tuinslaafje rijdt elke dag wel netjes het gazon af maar met bladeren en takken weet ie geen blijf. De makkelijkste manier, vind ik, is met de grasmachine erover en alles de opvangbak in. En kom me nu niet zeggen dat dit niet ecologisch is want dat is het wel! Met een accugrasmachine die terug wordt opgeladen met stroom van de zonnepanelen op het dak! Het gras ligt er weer (even) netjes bij tot de volgende lading blaadjes eraan komt.
De oude bosrandborder ziet er nog redelijk uit zo laat op het seizoen. Straks doen we voort en zondag doen we niks behalve genieten van het zonnetje. Dat hebben de honden gisteren namiddag ook reeds gedaan. Soms vraag ik me af wie hier de slimste is?
Veel weet ik er niet meer van, maar sommige dingen blijven voor altijd in een mens zijn geheugen hangen. Eén van de zaken was het tuintje van mijn grootouders eind jaren vijftig (dat klinkt ouder dan het is). Het was een stadstuintje, zo’n lange smalle “pijpenla” zoals onze noorderburen dat zeggen. Er stond een notenboom, wat gras en langs de zijkanten wat bloemen. Ik weet nog dat er oranje goudsbloemen stonden (Calendula officinalis). Die werden elk jaar terug gezaaid of zaaiden zichzelf uit als de winter niet te streng was. Dat dat de waardplanten waren van het gamma uiltje was hun een zorg. De enige uil was ik als ik met een slecht rapport naar huis kwam. En er stonden ook enkele Dahlia’s. Namen hadden die toen niet, je kocht de knollen op de wekelijkse markt in het voorjaar en je kon kiezen uit een kleurtje of twee drie. In het beste geval kon je misschien nog “pomponnen” te pakken krijgen en dat was het dan. Heel wat makkelijker om een keuze te maken dan tegenwoordig met de 738 variëteiten die je in elk tuincentrum kan vinden. En dan spreek ik nog niet over het internet. Wie zong er ook weer “wat leefden ze eenvoudig toen” over een dorpje in die vervlogen tijden. Was het Wim Sonneveld? Enfin, ik ben aan het afwijken. Feit is dat, toen ik deze morgen naar de kippen ging, ik langs de enkele dahlia’s kwam die ik rijk ben en daardoor onwillekeurig aan de tuin van ons bomma moest denken.
’t Is weer zo ver, vandaag gaan in een aantal tuincentra de kerstshows al van start. En ik die dacht dat het tot Kerstmis nog dik 2 maanden is, blijkbaar lekker niet dus! Waarschijnlijk is het belangrijk om als allereerste een nieuwe soort kerstbal in een iets ander kleurtje dan vorig jaar aan de grote massa te kunnen voorstellen. Ik wandel zelf ook wel eens door zo’n kerstshow, maar geen twee en een halve maand op voorhand.
Tien dagen geleden zat ik nog aan de BBQ, dus mijn hoofd staat nog niet echt naar Kerstmis. En voor Kerststukjes is het helemaal nog veel te vroeg. Als je dan toch al met Kerstmis wil bezig zijn : kijk eens rond voor Amaryllisbollen, om deze tegen de Kerstdagen in bloei te trekken is het nu wel stilaan het moment. En ja, ik weet het, je moet tegenwoordig Hippeastrum zeggen tegen een Amaryllis maar ik ben nog van de oude stempel. Ik blijf ze dus koppig Amaryllis noemen. We zingen toch ook nog steeds over “O dennenboom” terwijl iedereen weet dat de kerstboom een spar is !
Deze week was ik op zolder wat aan het rommelen, ik kwam de doos met kerstballen en slingers tegen maar ik heb ze terug netjes achteruit geschoven. De boom komt er niet in vooraleer Sinterklaas het land terug uit is (komt die brave man nu eigenlijk uit Spanje, Catalonië of Turkije?). Ik kwam ook nog een doos tegen met pluche paaskuikentjes en aanverwanten. Ik zal ze maar niet te ver wegzetten zeker! Je moet overal op tijd bij zijn tegenwoordig!
Voor wie er nog aan twijfelt, er is een nieuw seizoen op komst. Toen ik deze morgen de gordijnen opentrok was het redelijk nevelig. Daarbovenuit kwam een schuchter zonnetje piepen. Het zal ongetwijfeld een mooie dag worden ondanks een frisse start. Vier graden, dat was al dat de thermometer deze morgen aanwees in de Kempen. Het kwik zal een serieus spurtje moeten maken richting 20° en liefst nog iets meer tegen straks. De vogeltjes zijn terug en blijkbaar druk bezig de planning voor de volgende maanden aan het opmaken. Er klinkt terug vrolijk gekwebbel en getjilp uit de struiken, nog niet zo lang geleden was het redelijk stil in vogelland. De kikkers houden af en toe nog een kleine repetitie, waarschijnlijk reeds een oefensessie voor het concert van volgend jaar. Als het 's avonds begint te schemeren draaien de vleermuizen ook nog hun rondjes rond de vijver. Nog eens lekker wat insecten bijeenscharrelen, nu die er nog in overvloed zijn. De natuur maakt zich klaar voor de veranderingen die op til zijn. En ik? Ik kijk rond en observeer, en vergeet niet om te genieten. Morgen de BBQ nog eens aansteken!
Deze morgen toen ik naar de kippetjes ging om de deur van hun nachthokje te openen keek ik "en passant" even naar de thermometer op het terras. Het ding stond op 6 (zes komma nul graden). Vind ik wel vrij frisjes voor half september. Ik weet niet of jullie je vorig jaar nog herinneren, toen was het rond deze tijd nog 30°C. OK, niet om 8 uur 's morgens natuurlijk maar de kans dat we vandaag nog 30° halen lijkt me ongeveer even groot als het winnen van de lotto en Euromillions tegelijk dit weekend.Zou Trump dan toch gelijk hebben? Natuurlijk niet ! Dit is nou net wat we de volgende jaren waarschijnlijk meer en meer zullen meemaken. Meer en meer extreme weersituaties, koude en warmteperiodes, lange droogteperiodes en als het dan eens regent dan zullen we het geweten hebben. En dan zijn we hier nog goed af. Ik mag er niet aan denken wat er met de bloempotten op het terras zou gebeuren moest er hier een windje opsteken van 300km/h zoals een week geleden in het Caraïbisch gebied. Kunnen we hier zelf ook iets aan doen om dit tegen te gaan? Het antwoord is ja. Door niet heel de tuin te asfalteren, een boompje laten staan dat anders plaats moet maken voor een verwarmd zwembad. Ik geef toe, echt veel zal het op zich niet helpen maar alle kleine beetjes helpen! Als we allemaal iets doen zal het toch best wel verschil maken. Moest het dan toch nog 30° worden dit jaar kan ik tenminste in de schaduw van dat boompje gaan zitten!
Dat katten 7 levens hebben is algemeen bekend. Dat dit ook voor buxus geldt is, voor mij alleszins, nieuw.
Na de ziekte vorig jaar, de late nachtvorst dit voorjaar en dan de buxusmot deze zomer dacht ik dat het "over and out" was voor de buxus. Blijkbaar zijn het toch taaie plantjes want ze beginnen nu terug nieuwe blaadjes te produceren! Dat wil niet zeggen dat alle problemen nu van de baan zijn. De buxusmotten zijn er nog wel degelijk, ze leggen nu hun laatste collectie eitjes van waaruit de rupsjes zullen uitkomen. Deze rupsjes zullen zich inkapselen in een cocon en zo de winter doorkomen. In het voorjaar begint de vreetpartij dan terug opnieuw. Tenzij de cyclus ergens onderbroken wordt! Als je ecologisch wil blijven is dat iets lastiger dan de gifspuit bovenhalen. Ik ga binnen een week of twee trachten ze er uit te spuiten met de hogedruk lans! De buxus zelf zal dit ook niet leuk vinden maar het is nu of nooit. Ik vrees dat de buxusmot ondertussen een blijvertje is geworden waar we elk jaar rekening moeten mee gaan houden.
Geef me een definitie van onkruid. Vraag het aan 10 mensen en je krijgt 10 verschillende antwoorden. Sommigen beschouwen alles wat ze niet zelf doelbewust hebben aangeplant als onkruid. Wel, ik heb ooit Houttuynia cordata aangeplant (en nog veel geld voor betaald ook), ik ben al 20 jaar bezig om het terug weg te krijgen! Bij mij valt dit dus onder de categorie “sterk woekerend onkruid”. Idem met Zenegroen (Ajuga), prachtig, met blauwe bloemetjes in de voorjaarsborder. Minder prachtig als ze met honderden tegelijk in het gazon verschijnen. Weg dus met deze definitie van onkruid. Wat te doen dan met Vingerhoedskruid (Digitalis)? Prachtig toch! Ok, ze zaaien zichzelf redelijk vlotjes uit maar op de plaatsen waar ze niet gewenst zijn trek ik ze uit, ze wortelen zeer oppervlakkig, dus dat is geen probleem. Ik vind ze prachtig, de hommeltjes ten andere ook. Mooi om te zien wat voor capriolen ze moeten uithalen om in de bloempjes te raken. Nog zo eentje dat regelmatig spontaan overal opduikt is Robertskruid. Dit is een inheems familielid van onze tuingeraniums. Ik vind ze best mooi met hun kleine roze bloemetjes, op de meeste plekken mogen ze gewoon blijven staan. Zoek zelf maar eens een bloemetje dat het zowel in de zon als in de schaduw goed doet, bloeit van juni tot september, niet omwaait, niet wordt opgevreten door slakken, dat je geen extra water moet geven en bovendien nog gratis is. Als ze zoiets adverteren in het tuincentrum staan er kilometerlange files op de weg daarheen. Zelfs brandnetels krijgen van mij een plekje achter de compostbak. Wist je dat de onderzijde van een brandnetelblad niet prikt? In Marshwood, een dorpje in Engeland, wordt jaarlijks een wedstrijd "brandnetel eten" gehouden. Hierbij worden de bladeren met de vingers tot een prop gevouwen, met de niet stekende onderzijde aan de buitenkant, waarna de prop wordt ingeslikt. Het maagzuur in de maag neutraliseert de brandharen. Nu heb ik Engelsen altijd al een merkwaardig volkje gevonden, dit versterkt mijn vermoeden. Ook in onze contreien worden brandnetels o.a. gebruikt in soepjes en thee. Je kan er ook brandnetelgier mee maken, prima bemester en gratis, niet net naast het terras doen want er zit een reukje aan! Bovendien hebben veel vlinders brandnetels nodig om te overleven. Van de dagpauwoog, de kleine vos, de atalanta, de gehakkelde aurelia en nog een rits anderen kunnen de rupsen niet leven zonder brandnetels. Geen brandnetels, geen vlinders !
Wat is dan wel onkruid? Voor mij persoonlijk springt er eentje uit : de wilde braam! Dat spul groeit meters per week, slingert zich overal tussen en is niet kapot te krijgen. Of je nu handschoenen aandoet of niet, gegarandeerd zitten er 2 dagen later nog doorntjes in je handen en armen. Braambessen zijn wel best lekker maar meestal zijn de vogels me voor. En ik ga ook niet voor fakir spelen om een simpele braambes te plukken. Dan koop ik ze wel in de supermarkt!
Water brengt leven in de tuin. In en rond de vijver valt altijd wel iets te beleven. 's Avonds is er telkens vleermuizenballet. Deze geruisloze fladderaars zijn op zoek naar muggen en andere plaagbeestjes boven het water. Salamanders jagen dan weer op de larven van de muggen onder water. Ik zou niet graag een mug zijn in Bernerhof, wegens onzekere tijden! Libellen zijn nog druk bezig met het produceren van nakomelingen voor volgende jaar. Kikkers maken de omgeving onveilig voor allerlei insecten en kleine naaktslakjes, vooral dat laatste juichen we uiteraard toe. Over kikkers gesproken, de jongste generatie, enkele weken geleden nog dikkopjes, begint nu na een regenbui, of 's avonds als het gras nat is, aan de eerste expedities buiten de vijver. Een aantal van hen zal ongetwijfed de wijde wereld intrekken. Dat dit voor jonge kikkertjes een gevaarlijke tocht kan zijn hoeft geen betoog. De luchtmacht (lees "reigers" is ook paraat). En overdag opletten voor de maairobot! Ja ja, ook voor kikkers zijn er nieuwe uitdagingen en gevaren in de 21° eeuw! In ieder geval wens ik ze het allerbeste toe!
foto's : Houtpantserjuffers op huwelijksreis en Paardenbijter (ja ja, hij weer)
In juni zaten we allemaal te puffen en te jammeren dat het veel te warm was. Om de tuin enigszins groen te houden zat er dikwijls niet veel anders op dan extra water te sproeien. Liefst geen drinkwater, veel te goed en te duur om aan de tuin te geven. Maar je kan toch niet alles laten verdorren? Hier komt dan weer één van de voordelen van een tuinvijver kijken. Ik heb het geluk dat mijn vijver redelijk royaal van afmetingen is (ongeveer 35m³ waterinhoud). Als je hier een gietertje water uithaalt zie je het waterniveau niet direct dramatisch zakken. Alle kuipplanten en sommige vaste planten kregen zo regelmatig een frisse douche met vijverwater. Ok, het waterpeil in de vijver zal langzaam dalen maar dat doet het sowieso toch door verdamping. Op het einde van de droogteperiode stond het water ongeveer 10cm lager dan normaal. So what? Dit jaar heb ik niet meer de stommiteit van vorig jaar herhaald! Toen had ik het lumineuze idee om de vijver bij te vullen tot zijn normaal peil met putwater, uren zitten water pompen. Toen was ik terug een tevreden mens. De volgende dag kregen we een hevig onweer met wolkbreuk waardoor de vijver vrolijk overliep in de borders errond. Allemaal werk voor niets geweest en een elektriciteitsmeter die ook overuren moest maken. Nee, laat het peil nu maar zakken, zolang er geen moerasplanten komen droog te staan, geen probleem. Dit jaar staat het waterpeil na de verschillende buien of buitjes van augustus bijna terug even hoog als pakweg ergens in mei (en bovendien nog gratis ook). Als je je gazonperk groen wil houden kom je er natuurlijk niet met de inhoud van je vijver maar da’s weer een ander verhaal.
Normaal zou een mens blij worden na deze vriendelijke woorden. Maar ik zag aan het gezicht van de buurvrouw aan de andere kant van de haag dat dit slechts de inleiding was tot een veel belangrijker boodschap.
“Ik heb nog een heel goed recept voor Coq au vin, interesse?” De kippen die mee stonden te luisteren krompen ineen. Ik zag een vorm van lichte paniek in hun oogjes. “Wij kunnen ’s morgens nooit uitslapen door het kabaal van meneer de haan”. Dat de familie Tok de nacht in een afgesloten nachthok doorbracht vanwege de vossen en marters in de buurt was haar blijkbaar ontgaan. Ik probeerde nog op subtiele wijze duidelijk te maken dat mijnheer de haan in een pikdonker nachthok, afgesloten tot 8 uur ’s morgens, weinig kabaal zou maken. Misschien wel af en toe eens reageren op het gekraai van een collega haan enkele tuinen verderop maar door het gesloten hok komt er weinig lawaai naar buiten. De buurvrouw was echter onverbiddelijk, dat beest was verantwoordelijk !
Gelukkig kwam net op dat moment een andere buurman redding brengen. Hij had wel een “ietsiepietsie” klein probleempje. Hij zocht naar de juiste woorden om het aan te brengen. De brave man was gestuurd op orders van mevrouw die ’s avonds moeilijk in slaap kon geraken vanwege het gekwaak van kikkers in de vijver. Ik merkte op dat die kikkers spontaan naar het water waren gekomen amper één week nadat er water in stond. Bovendien zijn kikkers een beschermde soort in België (het betreft hier inlandse exemplaren en geen ontsnapte Amerikaanse brulkikkers) en ik zou niet weten hoe ze weg te krijgen zonder de artillerie te laten komen. Er waren nog problemen : ’s morgens vroeg zaten de duiven “roekoe roekoe” te doen in de berkenboom, vervelend toch! Ik vroeg me spontaan hardop af wat daarvoor de beste oplossing zou zijn : de duiven afknallen of de boom omhakken! Misschien allebei, dan zijn we van die vervelende vallende blaadjes af in het najaar. Ik antwoordde dat ik dacht de telefoon te horen en haastte me naar binnen. Ik heb eraan gedacht om alles plat te gooien en van de tuin een parking te maken, heel eventjes maar. We zijn nu 3 jaar later : de kippen, kikkers en duiven zijn er nog steeds. De buren ook !
Ik ben Roger
Ik ben een man en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is jong gepensioneerde.
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, fotografie, zeewateraquarium, modelbouw, ....
Bernerhof
