Eén van de weinige bloesems die vorige week niet geleden hebben van de nachtvorst waren die van het krentenboompje (Amelanchier). Hier staan er zo twee exemplaren. Eentje in de volle zon en eentje in de schaduw. Ik zou niet weten welke de mooiste is, waar ik dan de conclusie uit trek dat het ons krentenboompje allemaal niet zoveel uitmaakt waar ie staat. Het schaduwexemplaar is misschien iets minder compact en bloeit iets later. Da's mooi meegenomen want dan kan ik langer genieten van de bloesems. De vruchtjes die er later in de zomer aankomen zijn eetbaar maar je moet wel snel zijn want de concurrentie is groot. Merel & Co zijn namelijk ook gek op de besjes!
Elk jaar opnieuw heb ik de discussie met iemand uit de buurt die zich ook tuinier noemt. Volgens hem is de uit Zuid-Afrika afkomstige Clivia duidelijk een kamerplant. Bij mij staat de Clivia echter in de tuin van begin mei tot begin november op een plaatsje in de schaduw. Da's dus 6 maanden tuinplant! En wat nu? Net zoals veel andere exoten gaat Clivia hier op zomervakantie in de tuin. Zelfs een enkele graadje vorst deert de plant niet! In Stellenbosch, de botanische tuin van Kaapstad, heb ik ze zelf in de volle grond zien staan! En in wat ze ginder een 'strenge' winter noemen durft het, zeker tegen de hoger gelegen hellingen van de Tafelberg ook al eens een enkele keer vriezen of zelfs sneeuwen!
Vroeger zag je deze plant bij de bomma in de 'mooiste'kamer staan. Meestal niet al te licht en in de winter werd er enkel in de eetkamer en de keuken gestookt! Gevolg was elk jaar een uitbundige bloei. Met de komst van de centrale verwarming was het gedaan met bloeien en werd de plant afgevoerd als oubollig. Deze plant heeft namelijk een koudeperiode nodig om te bloeien! Jammer, want het zijn heel sterke planten die heel oud kunnen worden! Hier staat onze Clivia in de veranda tussen de andere overwinteraars bij temperaturen tussen 10-15°. Gevolg is elk voorjaar een uitbundige bloei.
Wist je dat deze plant soms ook de Sint-Jozefsplant genoemd wordt? Dat komt omdat de bloei samenvalt met de naamdag van de H. Jozef, ergens rond 15 maart als ik het goed heb!
Nu mag je hem van mij nog even kamerplant noemen maar binnen een maand is het een tuinplant! Jammer dat ie dan uitgebloeid is! (al durft er soms een bescheiden herbloei komen in de nazomer).
De kievitsbloem (Fritillariameleagris) is een bolgewasje uit de leliefamilie. De bloemen hebben paars geblokte bloembladen. De plant heeft een tere stengel met smalle bladeren, die een aantal maanden na de bloei afsterven. De planten doen er vanaf zaad acht jaar over om in bloei te komen. Die zaden zijn relatief groot en verspreiden zich drijvend op het water. De plant is voor de verspreiding van de zaden dan ook afhankelijk van overstromingen en een hoge waterstand in de winter.
De plant heeft zijn Latijnse naam misschien wel te danken aan de Romeinen. De naam van de het geslacht, Fritillaria, is vermoedelijk afkomstig van fritillus, Latijn voor dobbelbeker, vanwege het vierkant geblokt patroon op de bloembladeren. De Romeinse dobbelbeker had namelijk kleine ruitvormige openingen die lijken op het blokpatroon op de bloemen van de kievitsbloem.
De plantjes die hier in mijn tuin naast de vijver bloeien zijn cultivars, in het wild is de plant zo goed als uitgestorven. Dat maakt ze er echter niet minder mooi om!
Een weekje geleden zat ik met mijn vader in de tuin van een drankje en een gebakje te genieten in het zonnetje bij 20°! En deze morgen was de wereld een beetje van kleur veranderd. Dat lag niet aan de bloesem van het Krentenboompje of de kleurtjes van Ribes of voorjaarszonnebloem. Een dun laagje sneeuw van 1 of 2 mm bedekte delen van de tuin. Tussen de bomen zag het gras nog groen, op de open plekken wit! De thermometer kwam nog net boven nul uit met +0.5°C.
We zullen het maar positief bekijken zeker! Het leverde toch weer een paar fotootjes op! En de bakker zijn gebakjes smaken binnen ook met een tas koffie!
De nieuwe prairieborder begint vorm te krijgen. Ik heb hier al verteld dat de beukenhaag die een stuk van de oude en de nieuwe tuin scheidde deze winter plaats heeft moeten ruimen. Nu kan je vanop het terras aan de veranda ook de nieuwe vergrote prairieborder zien. Ondertussen heeft het mooie weer van afgelopen dagen ervoor gezorgd dat er allerlei vaste planten van de oude prairie boven de grond zijn komen kijken. Dat valt goed mee, verschillende soorten zomer en herfstasters, Verbena, Coreopsis, Kniphofia en Crocosmia hebben laten weten waar ze staan. Daar tussenin hebben we nieuwe exemplaren bijgezet en ook nog Rudbekia en Echinacae (zonnehoed). Tegen de zijgevel aan staan de reuzen zoals Veronicastrum en Heliopsis die tot 150 cm hoog kunnen gaan.
De hoge siergrassen naast de vijver zijn ook al voor een deel gekortwiekt en de gesnoeide roosjes staan er momenteel fantastisch bij!
Nu maar hopen dat de aangekondigde koudeprik van de volgende dagen niet teveel stukken zal maken bij al dat tere jonge spul!
Sinds enkele dagen heb ik tegen 's avonds bezoekertjes in de tuin. Enkele witte kwikstaarten trippelen over het gazon op zoek naar lekkere hapjes onder de vorm van insecten. Het zijn mooie beweeglijke vogeltjes. Hun staartje gaat constant op en neer, als je kwikstaart wil noemen moet je er ook wat voor doen! De meeste kwikstaartjes in onze contreien zijn trekvogeltjes die vanaf augustus of september warmere oorden gaan opzoeken. Een beperkt aantal blijft hier het hele jaar hangen. Hier op Bernerhof zijn het eerder toevallige gasten.
Ik zie er elk jaar wel enkele langskomen maar je ziet ze hier zeker niet elke dag.!
Dit is een vierstippelig Aziatisch L-H beestje. Deze kleine veelvraatjes werden ooit geimporteerd om in de serres bladluizen op te peuzelen. Dat deden ze met veel overgave maar zoals dikwijls als de mens ingrijpt in de natuur ging het ook hier mis! Een aantal van deze rovertjes ontsnapten en hebben ondertussen heel België en Nederland gekoloniseerd. Daarbij staan onze inheemse L-H beestjes jammer genoeg bovenaan de menukaart!
Ik kom toch ook niet bij jullie in de slaapkamer binnenkijken! En mijn wederhelft is van nature al zo schuw! We zullen een deal maken. Ik zing vanavond mijn mooiste liedje en jullie laten me voor de rest gerust! Ok voor jullie?
Sommigen noemen Ribes oubollig, gedateerd, uit de mode en weet ik veel! Ik vind het persoonlijk een mooie betrouwbare voorjaarsbloeier. Deze struik staat graag in het zonnetje maar halfschaduw wordt ook verdragen! Behalve met een te natte standplaats kan je ribes eigenlijk niet kapot krijgen! Oordeel zelf maar of je de bloemetjes mooi vindt of niet !
Dit Japans sierkersje staat momenteel in bloesem. De naam van het ding weet ik niet meer, het was iets Japans in drie delen. Het staat dicht tegen de zuidgevel van het huis, dus van de vorst moeten we hier niet veel schrik hebben. Alles aan dit heestertje is klein maar fijn. Het groeit heel compact. Na een jaar of 4-5 is het minder dan een meter hoog, de bloemetjes zijn in verhouding!
Nog wat goed nieuws: onze stermagnolia is de vorige vriesnacht blijkbaar toch ongeschonden doorgekomen!
De Stermagnolia staat in bloei, meestal is het dan bang afwachten of de nachtvorst wegblijft. Voor de bloei zitten de bloemen redelijk veilig in de behaarde knoppen. Eens echter in bloei kunnen enkele graden nachtvorst de sneeuwwitte bloemenpracht op één nacht laten verkleuren naar bruine slappe schotelvodjes. Voor vannacht wordt -1° gegeven, best spannend dus. Wist je dat magnoliabloemen tot de oudste gekende bloemen op aarde behoren. Fossiele bloemen van 100 miljoen jaar oud gelijken heel sterk op onze hedendaagse magnolia's!
Gisterennamiddag was de Bulldog van mijn vader op bezoek. In het zonnetje uit de wind was het best aardig weer en het was dan ook de eerste keer dit jaar dat al de rakkers buiten konden spelen! En of ze er van genoten hebben! De twee jongsten hebben nog eens vrolijke schijngevechtjes gehouden. Dat gaat in complete stilte. De grootste gaat er bij liggen omdat de kleine er dan beter kan overspringen. Alle viervoeters hebben nadien de rest van de middag en avond heerlijk geslapen!
Degrasbij(Andrena flavipes) is een bij uit het geslacht van de zandbijen
Het zijn kleine bijtjes, het vrouwtje wordt 11 tot 13mmlang, het mannetje slechts 9 tot 11 millimeter. Het zwarte achterlijf heeft dwarsbanden van geelbruine haren. De kop is bruinbehaard, de poten oranjegeel.
Ze leven in ondergrondse nesten, dikwijls in gazons, met soms tot 1000 exemplaren
De volwassen insecten zijn te vinden op bloemen van diverse planten, dikwijls composieten zoals Paardenbloem of zoals hier op Voorjaarszonnebloem.
In Vlaanderen en zuid Nederland zijn ze algemeen, in noord Nederland eerder schaars.
Deze winter is de beukenhaag die een stuk van de oude en de nieuwe tuin van mekaar scheidde op de schop gegaan. Daardoor is de bestaande prairieborder ineens zo'n 30% groter geworden. Momenteel zijn we bezig met de minder leuke taak alle achtergebleven wortels te verwijderen. Ook worden de wortels van de alomtegenwoordige wilde bramen uitgegraven. Deze laatsten vormen meterslange uitlopers en elk stukje dat blijft zitten vormt vrolijk een nieuwe plant. Bovendien moet dat uitgraven een beetje voorzichtig gebeuren want overal komen de borderplanten van vorig jaar voorzichtig boven de grond priemen! Elke avond zit ik braamdoornen uit mijn vingers te prutsen. Enfin, binnenkort wacht er een veel leuker werkje: de nieuwe aanplantingen! We zullen binnenkort al eens op jacht gaan naar Monarda, Rudbeckia, zomer- en herfstasters en wat lage siergrasjes. Ik kijk er al naar uit!
Gisterennamiddag hebben we onze recentste aankopen uit de potjes in de volle grond gezet. Er was al direct veel interesse van vlinders en zweefvliegen voor het longkruid en de voorjaarszonnebloemen. Met een heerlijke 17° en een stralend zonnetje is het ineens volop lente geworden! De citroenvlinders genoten ook van de dit weertje en de Lieveheersbeestjes besloten ook voor nageslacht te gaan zorgen. Ik heb ze per toeval gezien toen ze volop in actie waren!
Doronicum of voorjaarszonnebloem bloeit al vroeg in het voorjaar. De gele bloemhoofdjes bevinden zich op stengels die, afhankelijk van de soort, tussen de 35 en 100 centimeter lang zijn. Ze verdragen halfschaduw,in volle zon kunnen ze snel uitdrogen. Combineer ze eens met iets blauw zoals Muscari of Pulmonaria (longkruid). Met een beetje extra kalk kan ze ook blij maken ! Als je ze water moet bijgeven, giet dit dan niet op het blad want dan kunnen ze gevoelig voor meeldauw worden. De plantjes op de foto zijn nieuwelingen, ze komen op het uiterste hoekje van de in oppervlak vergrootte prairieborder. Maar daar mag nu ook al wat kleur in komen. Voor de meeste prairieplanten en grassen is het immers wachten tot juli of augustus voor ze kleur gaan bekennen!
Deze voormiddag toen ik door de tuin wandelde op weg naar het kippenhok hoorde ik plots "kroet kroet" roepen door een vogeltje. Gelukkig lag mijn fototoestel niet ver en kon ik een foto nemen van het "kroet" roepende vogeltje. Grote verrassing, ze waren met z'n drieën. Mijn app 'vogelherkenning' loste het mysterie in 'no-time' op. Het bleek de zeldzame polifinario te zijn. Nu kunnen we de volgende dagen op zoek gaan naar de nog zeldzamere Kroet. Die roept 'polifinario'. Kun je nog volgen? Indien niet moet je maar eens naar Toon Hermans luisteren. Dan wordt het allemaal veel duidelijker!
Wildemanskruid behoort tot de ranonkelfamilie. Vroeger kwam de plant in Nederland en België ook in het wild voor. Tegenwoordig vind je ze alleen nog in de vallei van de Viroin in Wallonië. Her en der kan je er soms nog wel eens eentje tegenkomen maar dat zijn dan bijna altijd tuinplanten die ontsnapt zijn! In de Noord-Atlantische streek, waartoe ons land behoort, komen ze alleen op aan de rivieren begeleidende zandheuvels (rivierduinen) voor. Eens uitgebloeid hebben de pluizige zaaddozen ook nog wel een decoratieve waarde!
Ze zijn wakker uit hun winterslaapje. Op deze laatste dag van februari trakteerden de weergoden ons op een prachtige lentedag. De kikkers zaten op een hoopje bijeen te zonnen. Ontdek zelf maar hoeveel er hier samen op de foto staan !
Vandaag was een prachtige dag zonder één wolkje aan de lucht! Na een frisse start was het deze namiddag heerlijk in het zonnetje en uit de wind. Ik heb de afgelopen dagen al een koolwitje zien langsfladderen en vandaag waren de hommeltjes ook heel actief. Naast de alomtegenwoordige aardhommel koninginnen heb ik ook een weidehommel kunnen verrassen. Die weidehommels zijn herkenbaar aan hun rosrood achterwerk! En in de vijver heb ik de eerste watersalamanders gespot. Die hingen doodstil te zonnen zo'n 10 cm onder het wateroppervlak
Ik ben Roger
Ik ben een man en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is jong gepensioneerde.
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, fotografie, zeewateraquarium, modelbouw, ....
Bernerhof
