Reisverslag van onze trip naar Canada in juni 2012
17-06-2012
vervolg dag 8
Toch ben ik content dat ik niet meegeweest ben. De Stille Oceaan was heel woelig geweest. Het schip ging flink weg en weer. Er waren er verschillende die serieus ziek waren geweest. Maar ze hebben toch "de rug van de walvis" gezien. Voor de rest hebben ze otters en zeekoeien gezien.
Ik heb ervan geprofiteerd om mijn koffers nog eens extra op orde te leggen, wat te tokkelen en mails te lezen.
Pa vond het toch wel een belevenis, en ik heb hem toch getrakteerd met een brubbelbadje, met een kopje koffie. Iets anders had ik niet. En nu maar kleren drogen, alles is nat, kletsnat.
En dan is het weer tijd om te gaan dineren, en nog een glaasje drinken en dan seffens naar bed.
Bart, hoe is het in Friesland geweest met de jongste spruit ? Is ze braaf geweest ? En hoe zit het met de nachten ??
Els, en valt mee om terug zo'n kleine baby in huis te hebben ? Goed geslapen ? Jij, zowel als klein Jasmientje ?
Was ons Kyra niet hupperdepup voor haar vertrek naar de bosklassen ?
We hebben halt gehouden aan Mac Millian provinciaal park. Dit is een park met mastodonten van bomen. Ze zijn ongeveer 800 jaar oud. De hoogste is 76 meter hoog. Dat is hoger dan de toren van Pisa. Ondertussen zijn we toch weer van de bewoonde wereld weg. Weer in de natuur, geen mens meer te bespeuren. Om van het ene punt naar het andere te gaan, moet je toch heel wat km verzetten. En de natuur is helemaal veranderd, van sneeuw naar alles groen, groen.
6u15 opgestaan voor een stevig ontbijt, met spek, eieren, gebakken aardappelen, en een paar geroosterde broodjes stevig ingedrenkt in boter. Volgens mij is de boter en het vet hier super goedkoop. Veel, heel veel boter.
Onze eerste stop is aan het standbeeld waar in 2010 de paralympicks waren. De zon is weer van de partij . Super weertje.
Indrukwekkend is de stop aan de Shannon waterval. Deze is nog hoger dan Niagara. Maar dit is wel een smalle. Dus om de waterval op 1 foto te krijgen is niet simpel.
In Horseshoe gaan we op de ferry naar het eiland Nanamio. Na een tocht van 90 minuten meren we aan op het eiland. We hebben toch een zeehond gezien hoor.
Met het aankomen in Withler, lijkt het dat we terug in de bewoonde wereld gekomen zijn. Hier is het naar het schijnt het beste skioord van de wereld. Wat het toffe hier is dat het volledig autovrij is. Het is ook het beste hotel dat we tot hiertoe gehad hebben, alleen moeten we elders gaan eten. Dat is dus wel echt een minpunt. Ook hebben ze hier geen draadloze internet. Dus noppes voor vandaag. Ik heb de goeie kabel niet bij.
's middag lunch genomen in Tofino. We kregen dit keer een reuze steak, veel te groot. En dan moet het snel gaan, want de boot wacht. Uiteindelijk besluit ik om toch niet mee te gaan. Pa gaat walvissen spotten. Hmm, ik verwacht een ruwe zee, en daar bedank ik toch voor. Vandaar dat ik nu reeds eventjes kan tokkelen.
Gisterenavond heeft pa met nog een aantal mensen een wandeling gaan maken in de gietende regen. Er kwamen iets later een stel verzopen kieken terug binnen. Nog wat napraten bij het haardvuur. Dan is het plots al 12 uur. Dus snel bed in. Karel en Luc dronken witte whiskey, en blijkbaar moet dat ook heel lekker zijn. Bart, ken je dat "white owl".
We hebben goed geslapen, in onze supermooie kamer. We hebben eeen brubbelbad, een ferm kingsize bed. Zoals op verschillende plaatsen hebben ook een gashaard. Je zou het niet zeggen dat er zoveel luxe is, als je de buitenkant bekijkt.
En het regent, het regent, het regent, de godganse dag. We zijn in Ucluelet een korte, maar een natte wandeling gaan maken. Als iedereen uitlekte zijn we terug met de bus naar het hotel gegaan.
Wanneer we naar Kamloops rijden we door een gebied waar 10 jaar geleden een heel felle brand heeft gewoed. Kilometers en kilometers bos was er verwoest, nu zie je de sporen er nog van. Dat moet het één en het ander geweest hebben.
Vandaag overnachten we in Sun Peaks. Weeral een enorm grote, nette kamer met gashaard (dat is toch wel gek hoor).
Blijkbaar is dit wel een jongeren, ski hotel. We merken het wel, aan het 'restaurant'. Ik denk dat we gewoon in een café zitten. De muziek is knal hard, zou het dan toch zijn dat we ouder worden ? Maar het eten is lekker, en we maken er nog een gezellige avond van. Tegelijker tijd kunnen we nog beren en herten spotten, op de heuvels van de skipistes.
Vandaag moet er zo'n 450 km gereden worden. In de morgen goot het water, en in de namiddag kwam het zonnetje weeral piepen. 24°
Wanneer we van de provincie Alberta over gaan naar de provincie Britisch Columbia moeten we de klok een uur vooruitzetten. Dus nu is er 9 uur verschil.
Plots schiet er een wolf over de baan, geen tijd om foto's te nemen, zo snel was ie.
Onderweg wordt er nog regelmatig gestopt aan watervallen. De ene is heel breed en ondiep, de ander juist heel diep. Maar overal zit er een fameuze kracht achter. Het is telkens weer een nieuw spektakel.
Deze middag was het bbq van bizon. Het is wel straffer dan een gewone beef, maar ook heel lekker en mals.
Gisterenavond nog heel lekker gegeten in het dorpje, een ferme malse beefsteak, en die zijn hier mals hoor. Daarna zijn we te voet terug naar het motel gegaan en hup het bed in. Ik heb vrij goed geslapen in een knus bed met veel kussens en geen lawaai. Joepie.
Voor het eerst hebben wij het ontbijt toast kunnen eten, dus dit keer geen koffiekoeken en croissants. Eindelijk.
Rit van 300 km voor de boeg. De eerste stop maken we aan Kamloops lake. Toch telkens weer anders, maar toch altijd even spectaculair. In de Thompson valley komen 2 rivieren samen. Canada is toch wel super qua natuur, niet te doen.
Ik dacht even dat we halt zouden houden aan Cache Creek. Deze streek staat bekend om zijn goudzoekers. Misschien hadden we hier ook nog een fortuin kunnen vergaren. Niet dus.
Wel houden halt aan de Hat Creek Ranch. Dit is een oud indiaans dorpje. Als lunch krijgen we hamburger. Allée dat hebben dan toch ook gehad. Nen echte hamburger ;-)
Als we goed en wel daar zijn, begint het te gieten. Het wordt ferm koud. Daarna maken we een snelle stop aan het Duffy meer. Dit meer ligt vol dikke bomen, maar het is hier koud, ijzig koud. We zitten op een hoogte van 1500 meter.
Dat de natuur adembenemend is hoef ik toch niet meer herhalen hé. Wat me vooral opvalt is dat dit land rust uitstraalt, heel veel rust. Vancouver zal wel wat anders zijn.
Geregeld zien we wilde dieren. Het begint blijkbaar normaal te worden. In het begin sprong iedereen recht als een beer of zo in het zicht was. Er werd onmiddellijk gestopt om foto's te nemen. Nu wordt er enkel attent op gemaakt.
We logeren vandaag in het Malligne lodge. Al een geluk dat het maar voor één nachtje is, het is echt ondermaats. Just basic, niet meer dan dat. Ons diner moeten we zelfs in het dorp verderop gaan eten.
Hier valt echt niks te beleven.
Groetjes van het voorlopig nog zonnige Canada.
Jasper Nationaal Park is het grootste meest noordelijk Park Jasper Nationaal Park in de Rocky Mountains. Het is een prachtig stuk natuur. 230 km slingeren we door dit park. Echt de moeite waard.
Er wordt nog eens halt gehouden aan de Athabasco waterval. Weeral een indrukwekkend schouwspel van de natuur.
Het is wel een beetje spijtig dat het allemaal tegen de tijd gaat. Maar ja niks aan te doen.
Na de lunch begeven we ons naar de Columbia Icefields. Dit is nog een overblijfsel van de laatste ijstijd die Canada bedekte. Het bestaat uit 8 gletsjers waarvan 3 zichtbaar op de Parkway Icefields. Met een reuze Ice explorer rijden we over de gletser. Dit heb ik nog nooit gezien. Met een soort bus met reusachtige wielen rijden over het ijs. Dit gebied is 325 km2 en licht ongeveer 3745 m boven de zeespiegel. De grootste diepte is 365 m. Fantastisch, zowel de rit hier naar toe, als de gletsjer zelf. Natuurlijk is het weerom druk van de toeristen.
Onder een flink warm zonnetje, maar barslechte nacht weer, bezoeken we Lake Louise. Het water is zeer helder en de weerspiegeling van de bergen is adembenemend. Het water heeft hier een tourquoise kleur, echt knap. We nemen nu de route naar Jasper park, maar natuurlijk ondertussen heel wat stops.
Deze route is meer dan 230 km en een huis is hier niet te bespeuren. Wat later stoppen we bij het Bowmeer. Dit meer is helemaal bedekt met ijs. En sneeuw !!!! Massa's sneeuw !!!! Het is zonde van in slaap te vallen, want de route is prachtig.
Regelmatig moet er plots gestopt worden, want dan zien de beren, elanden, herten en iemand heeft een wolf gezien. Van zodra er ergens een auto met 4 pinkers op staat, is er iets te spotten.
Els, amai hier is het anders vrij zonnig weer hoor.Hopelijk is er niet te veel schade daar in Belgie. Euh ik hoop dat dit weertje hier toch nog aanhoudt hoor.
En werk maar goed, binnenkort heb je weer 2 maanden vakantie.
Bij het betalen van een rekening, moet je zelf de taks en de tip nog berekenen. Dat is altijd nogal tellen. Er waren mensen die dachten er gemakkelijk vanaf te komen en betaalden met visa. Maar vooraleer je uw code kan ingeven, moet je eerst aangeven hoeveel tip je wilt geven 15%, 18% of 25%. Dan pas kan je de code ingeven. Stom hoor, je moet hier nogal eens een keertje tellen. Pffff.
Ho, Els dropbox lukt momenteel nog niet. Als ik meer tijd heb zal ik het nog wel eens proberen.
De groetjes aan iedereen
Bij een volgende stop, aan de hoodoos (rotsformaties) zien we een groep elanden trachten de rivier over te steken. Bij de grote lukt het vrij gemakkelijk, maar twee kleintjes worden door de kracht van de rivier meegezogen. Ze spartelen terug naar de oever. Het schoon om te zien hoe de oudere de kleintjes proberen te beschermen. Ik heb geprobeerd dit te filmen, maar het kan zijn dat het een beetje ver is.
Daarna zijn met een gondel van 4 naar de Sulphur Mountain gegaan. Hier hebben we een adembenemend uitzicht over de Rockies. En natuurlijk hebben we door de sneeuw gelopen. Gewoonweg prachtig.
In Johnston Canyon zijn we gaan wandelen. Ook hier is de rivier heel ruw. Maar dat neemt niet weg dat het een prachtige, mooie, vermoeiende wandeling is. Halverwege heb ik pa maar laten gaan, zijn tempo ligt toch wel een beetje te hoog voor mij. Dan ben ik maar terug gekeerd. Onze pa heeft hier zijn hartje kunnen ophalen. Dat merk ik omdat hij zoveel foto's heeft genomen.
Vandaag is het een superdag geweest. We hebben heel veel gezien, en het weer was dan ook nog eens een keertje top. Het is heel de dag zonnig geweest. Hopelijk blijft het zo.
Na een rot slechte nacht, zijn we deze morgen vroeg vertrokken naar het nationaal park van Banff. De eerste halte is bij de Two Lakes. Wat een pracht van de natuur. In de verte zien we tentjes staan, ge moet maar zin hebben om hier dieren te komen spotten. Ze moeten dan niet verschieten dat er een beer goeiedag komt zeggen. Dan heb je wel ergens een beetje spijt dat je met een groep bent, hier zou je een hele dag van die pure natuur kunnen genieten.
Daarna houden we halt aan het Banff Spring Hotel. Een heel romantisch hotel met zo'n 600 kamers. Maar de prijs die je hier moet betalen, daar durf ik niet naar schatten. Het is een echt kasteel. Even binnen glippen om de sfeer op te snuiven.
Onze volgende stop is aan de Bowrivier. Eigenlijk mogen we hier niet komen omdat deze gisteren overstroomd was. De waterval is wel echt wild. We moeten dus snel kiekjes nemen vanuit de bus. Het is echt gevaarlijk hier.
Tante Els, doe de groetjes maar aan tante Roza terug, en eet smakelijk van de groentjes.
Els, euh wij hebben vandaag super veel zon gehad. Vermits we morgen hier vertrekken, zal ik bij deze de zonnestralen sturen. Goed hé. Geef knufjes aan mijn dikke vriendjes.
betty_en_fons_in_canada
