In eenvoud was zijn leven groot,
een tuil van werk en zorg en beden
droeg hij vandaag ten hemel mede.
Hij rust nu in zijn schone dood.

01-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Jouw sterven is zo moeilijk te verwerken,
het doet nog zoveel pijn,
te moeten leven met de gedachte,
dat je nooit meer bij ons zult zijn.

Jouw sterven is zo moeilijk te begrijpen,
afscheid nemen ging niet meer,
te weten dat we jou voorgoed moeten missen,
dat doet zo verschrikkelijk veel zeer.

We hadden je nog zoveel te zeggen,
nog zoveel dingen uit te leggen,
maar we weten, eens komt er een keer,
dan zien wij elkander weer !

31-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Nooit zal je door de tuin meer lopen
waar al je bloemen en planten
getuigen van je verzorgende handen.
Nu ging de hemelpoort voor je open.


Zoals een bloem haar kelk sluit
na het laatste zonnelicht,
zo ben je van ons heengegaan,
zo zacht, zo stil, zo vederlicht.



Bedankt voor al je liefde,
je vriendschap en je trouw.
Ook over de grens van 't leven
houden we van jou !

30-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Geen foto, geen afdruk
geen tekening is zo mooi
als het beeld dat je ons
voor altijd nalaat....

29-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

De dood kan de toekomst veranderen
maar zal nooit het verleden uitwissen !


Het ouder worden heeft me veel ontnomen.
Maar het heeft me nog meer gegeven.
De ouderdom is als een roos die geen doornen meer heeft.

28-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Verliezen...

Een mens kan zich vergissen in de tijd
maar niet in de seconde die hem  scheidt
van alles wat hij lief heeft; 'leven,vrouw'
de dingen die hij niet verliezen wou

27-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Terwijl je weg bent
en ons enkel leegte laat
vermoeden wij onverwoord
dat je nog steeds bestaat,
dat wij je nog horen
en met je kunnen spreken,
want alle liefde die er was,
                                                   kan zelfs de dood niet breken.

26-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Eerst werd je ziek,
toen was het sterven nog ver.
Steeds kwam het dichterbij,
nu telt de hemel weer een ster,
een hele mooie... dat ben jij.

25-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ze zag de vlucht van de wolken
volgde elke schaduw
wanneer het donker haar naderde
begreep ze de tijd
en net als vader ging ze wonen
achter de witte heuvels van geluk.

Edith Oeyen

24-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Afscheid is 't stilletjes voorbijgaan,
de verwijdering van een kort bestaan.
De flarden in ons geheugen
verzachten en doen ons verheugen.

Een laatste blik in je ogen
laten ons weer pogen.
De afstand tussen ons en jij,
in onze gedachten ben jij.

Afscheid kost veel pijn
om niet meer samen te zijn.
Onze hoop en pijn worden geheeld,
telkens, voor ons, door jouw beeld.

Een komen we elkaar weer tegen,
wij leven verder met jou zegen.

23-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

God keek rond in Zijn tuin
en zag een lege plaats.
Toen keek Hij neer op onze aarde
en zag jou moe gelaat.
Hij deed Zijn armen om je heen
en nam je mee om uit te rusten.
Gods tuin moet wel prachtig zijn ,
Hij neemt alleen de besten.

22-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Al hou je nog zoveel van het leven,
je hebt het niet in eigen hand.
Ongevraagd moet je het verlaten
en wij staan machteloos aan de kant.

21-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Beetje bij beetje moesten we je verlaten
We konden uiteindelijk niet meer met je praten
Die blik, die stilte, dat deed vaak zeer
De moeder van weleer was je niet meer.

Stil ben je van ons heengegaan
Je hebt altijd voor ons klaargestaan
Geborgenheid, liefde heb je ons gegeven
Zo was je hele leven.

20-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als ik ook doodga,
begraaf mij dan niet.
Verstik mij niet onder een zware steen,
maar laat mij de kans om vrij te zijn,
om te gaan over de grenzen van de dood
mee met de wind als de witte vogels
en de groene natuur,
waarin ik zo graag vertoefde.

Als ik ooit doodga,
verstik me dan niet in je tranen
maar schep herinnering aan mijn lach,
niet op mijn graf, maar in mijn levenssfeer,
daar waar ik gelukkig was.

19-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ga nooit heen zonder te groeten
Ga nooit heen zonder een zoen
Wie het noodlot zal ontmoeten
Kan het morgen niet meer doen.

Ga nooit weg zonder te praten
Dat doet soms een hart zo'n pijn
Wat je 's morgens hebt verlaten
Kan er 's avonds niet meer zijn !

                                    Toon Hermans

18-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Nergens vond ik rust
tot plots een witte vlinder landde
naast mijn stramme hand

Hij keek mij aan
en net waneer ik hem wilde strelen
vloog hij heen

Ik volgde hem naar
waar enkel witte vlinders leven
en ik rust vond bij hen
die mij voor gingen naar daar waar
altijd rust en vrede is.

Edith Oeyen

17-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

                                                                     Bidprentje uit 1843

16-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Een moeder sterft altijd te vroeg,
al is ze jong of oud,
je bidt dat God haar sparen zal
omdat je van haar houdt.
Maar als de dagen knellen gaan,
zij ziek wordt, zwak en moe,
bid je dat God haar halen zal,
met liefde, naar Hem toe.

15-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zijn glimlach en zijn zorgen zijn voorbij
de lieve aandacht voor de daagse dingen
die door zijn hoofd en door zijn vingers gingen
en alles wat hij was voor u en mij.

Denk aan mij terug
maar niet in de dagen van pijn en verdriet
denk aan mij terug in de stralende zon
hoe ik was toen ik nog alles kon !

14-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik voel nog in mijn hand
het laatste drukken van jouw handen.
Daarin lag nog wat leven,
daarin lag ook reeds de dood.
Daarin lag al de liefde,
sedert jaren ons gegeven,
die gij in ene drukking nu
voor eeuwig in mij sloot.

13-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida