...
En telkens weer zal ik je tegenkomen,
we zeggen veel te gauw, het is voorbij,
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen,
niet wie je was, en ook niet wat je zei.
Ik zal nog altijd grapjes met je maken,
we zullen samen door het stille landschap gaan,
nu je mijn handen niet meer aan kunt raken,
raak je mijn hart nog duidelijker aan.

Toon Hermans

17-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

We huilden en lachten
en hadden samen één doel
en niemand zal ooit weten
 wat ik voor je voel.

Weggerukt uit ons midden
en alles draait voort
Je blijft in mijn hart
daar waar je hoort.

16-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als je ouder wordt
en niet meer weet wie je bent
als je mensen ziet
maar ze niet echt meer herkent,
als je toch blijft strijden
om bij ons te leven
dan hopen wij
dat je nu de rust is gegeven.

15-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

    


        
Ik heb je niet verloren,
Daarvoor gaf je mij teveel.
Wat je me zei, blijf ik horen,
Van wat ik ben,ben jij een deel.
Ik kan je overal nog horen,
In wat ik doe in wat ik laat.
Jij was en blijft voor mij een zegen,
   Waarvan het spoor steeds verder gaat.

14-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als je naar mijn graf gaat om mij te bewenen,
besef dan ; ik ben daar niet,
ik ben niet henen.

Maar zie,
ik ben de ster die schijnt in de nacht,
ik ben in het kind dat vol naar je lacht
en als je ontwaakt bij het ochtendgloren
ben ik het zonlicht op het rijpe koren .
Ik ben de zachte lenteregen.
Ik ben de wind die het riet doet bewegen.

Zie ik heb jullie nog zoveel te geven,
weet lieve vrienden, ik ben niet dood
ik heb het eeuwig leven.

13-01-2008 om 23:31 geschreven door André & Ida

Weggaan is iets anders dan
zachtjes het huis uit lopen,
de deur dicht trekken achter je bestaan
en niet terugkeren...

Weggaan kun je beschrijven
als een soort van blijven.
Niemand wacht, want je bent er nog.
Niemand neemt afscheid,
want je gaat niet weg !

Rutger Kopland

12-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als ik sterf,
sluit dan de ramen van mijn ogen,
doof in de hoek de late lamp
wachtend op de grijze morgen
die overgaat in het eeuwig licht.

11-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Bloemen zijn er
om mooi te zijn ....

Mensen... om goed te zijn !

10-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Het leven is onsterfelijk
de liefde eeuwig
de dood een horizon
en een horizon niets anders
dan de begrenzing van ons 
  gezichtsveld.

   J. De Hartog

09-01-2008 om 12:37 geschreven door André & Ida

Wilskracht, twee woorden:
wil en kracht,
Aan het einde bleef nog slechts
de wil, weg was de kracht.
Rust nu maar uit.
Jouw leven is volbracht.

08-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Afscheid nemen van iemand,
Hoe doe je dat?
Afscheid nemen van iemand die je lief had,
Hoe doe je dat?
Afscheid van iemand nemen die je nooit meer zult zien,
Vertel me hoe je dat doet.

07-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Wees niet bedroefd wanneer het uur zal slaan
waarop de zeis des doods mij, ongemeld
uit 's levens wei gelijk een grashalm velt
en 'k plotseling van u ben heengegaan.

Als dan een traan soms naar uw wimpers welt,
laat er uw lichte lach doorhenen gaan,
en veeg de droefheid uit uw oog vandaan,
en de herinnering als zij u kwelt.

Ik heb u veel te lief gehad op aard,
om door mijn dood
uw lichtheid te verdonkren,
en laat uw lieve ogen flonkren
als toen gij nog het diepst gelukkig waart,
opdat 'k, wanneer 'k u mogelijk bespied,
u nimmer zie verduisterd door verdriet.

Bertus aafjes

06-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

De kern van alle dingen
is stil en eindeloos.
Alleen de dingen zingen.
Ons lied is kort en broos.

En donker zingt mijn bloed.
van heimwee zwaar doorwogen.
Ik zeil langs regenbogen
Gods stilte tegemoet.

F Timmermans

05-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als 't donker ligt te zwijgen
de nacht de aarde kust
wil ik de parels rijgen
in stille zielerust.

Rust bevrijdt mijn denken
weg menselijke schijn.
Geen woord kan mij nog krenken
gewoon gelukkig zijn

Mijn mens-zijn wil nu slapen
mijn ziele blijft nabij
in haar wil ik ontwaken
dan is het nooit voorbij.

Judith De Wolf

04-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je was een man
van weinig woorden,
duidelijk herkenbaar
voor degenen
die bij je hoorden.

Een man waar je kon op bouwen
met één woord,
waarop je kon vertrouwen.

Achter je ligt een leven
van werken en plicht,
juist dàt bepaalde in alles
je eigen gezicht.

03-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als vrienden gingen we door het leven,
door jou
heb ik iets mooi mogen beleven.
Vergeten doe ik je nooit,
daarvoor was onze vriendschap te groot.

02-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als je mij nog iets wilt geven
dan zou ik vragen:
sterf niet met mij,
maar omhels het leven.
Je mag bedroefd zijn
maar wanhoop niet,
verdrink niet in te groot verdriet.

     Als je mij nog iets wilt schenken                              
dan zou ik willen
blijf toekomst zien,
blijf hoopvol denken
zodat je uitgroeit en voluit leeft
het leven alle kansen geeft.

01-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als een bloem, zo is het leven.
Het begin is teer en klein.
De één, die bloeit uitbundig,
de ander geurt heel fijn.
Sommige bloemen blijven lang,
weer anderen blijven even.
Vraag niet bij welke groep je hoort,
dat is het geheim van het leven.

31-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

30-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Noem me zoals je me steeds genoemd hebt
spreek tegen mij,zoals weleer
op dezelfde toon
niet plechtig,niet triest
Lach om wat ons samen heeft doen lachen
Bid, glimlach,
denk aan mij, bid met mij
Spreek mijn naam uit thuis
zoals je altijd gedaan hebt
zonder hem te benadrukken
zonder zweem van droefheid.

29-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida