Zoals een brandende kaars
die langzaam maar zeker ten einde gaat,
zo ben jij van ons heengegaan.
Je was zo sterk,
zelfs wanneer je lichaam
door ziekte verzwakt was.
Je bleef zo moedig,
want een sterke geest
en een groot optimisme
leefden in jou.

We zullen je missen
in zovele kleine eenvoudige dingen.
In ons hart
zal je altijd bij ons blijven.

16-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Huil niet deze dagen,
droog het vocht
uit betraande ogen,
verbijt emoties,
bewaar mij,
koester mij,
zoals ik
jullie heb liefgehad

                               U.V.

15-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Op een morgen zijn Gods engelen
op bezoek geweest
met een ticket "enkele reis"
naar een nieuwe tijd.
Je liet ons achter zonder afscheid.
Je vertrek heeft vele mensen gekwetst,
nu ben je voor eeuwig in onze harten geëtst.

14-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Vergeet ze niet
die haar ganse leven
God en plicht
is trouw gebleven;
die man en kinderen,
die bloedverwanten en vriend
tot voorbeeld heeft
en troost gediend;
die moe gesloofd,
die moe geleden,
een beter land is ingetreden,
alswaar zij u,
vergeet ze niet
en bid voor haar,
                                          eens wederziet.

                                            Guido Gezelle

13-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Daar ligt wie eens mijn moeder was.
Haar gaaf gelaat nog ongekorven
is zij bij het dagen van de dag
ongeweten stil gestorven.

Haar gelaat omfloerst met grijze haren.
Een verholen glimlach rond haar mond,
verhullend lege, sombere jaren,
waarin het heden niet bestond.

Zij keek mij aan met vertwijfelde ogen,
met een afwezige, wazige blik.
Het leek alsof zij iets wilde vragen,
maar haar mond verliet een zachte snik.

Want een gewetenloze wurger
heeft haar sluipende beroofd
van haar alom geprezen wijsheid
en haar gedachtegoed gedoofd.

Zo zat zij al jaren starend,
slapend, wachtend, plukkend, het eten gevoerd,
langzaam het evenwicht verliezend
in haar rolstoel vastgesnoerd.

Straks wordt de kist in de oven geschoven
"dag moekelief", verdriet doet zo zeer
en toch zal ik op mijn knieën danken die ene,
wijze, lieve Heer.... 

  Sandra Pijl

12-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Leven
Liefde uitdragen,
 geven en ontvangen
lachen, wenen en lijden
met uw naasten
veel verdragen
mens zijn
leven.



Dood
wegglijden
in het niet
zonder klacht
de laatste oogopslag
als afscheid
zonder woord
dood.

11-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

De jaren begonnen te wegen.
Je strijd is nu gestreden
niemand heeft geweten
wat je hebt geleden.
Nu zijn er geen zorgen meer
en ook geen late avondzeer.

Alles is nu voorbij
en toch zo dicht nabij.

10-07-2008 om 11:14 geschreven door André & Ida

Ik voel nog in mijn hand
het laatste drukken van uw handen
daarin lag nog wat leven
daarin lag reeds de dood.

Daarin lag al de liefde
sedert jaren mij gegeven
die gij in ene drukking nu
voor eeuwig in mij sloot.

Dit was de laatste maal
dat uw zo moe verlangde vingers
zich kleefden aan het leven
dat uit 't uwe was gevloeid.

J. Tulkens

09-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als ik een boom zie
denk ik aan jou.
Kijk naar een boom:
hoe ouder,
hoe waardevoller en groter;
hoe dieper zijn wortels,
hoe standvastiger en sterker;
hoe dichter zijn takken,
hoe veiliger hij beschutting biedt;
hoe groter zijn kruin,
hoe rijker zijn schaduw
en je mag naar hartelust
met je hele gewicht
tegen hem leunen.

Julien van Remoortere

08-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Met U zijn er geen verten meer,
en alles is nabij.
Des levensaanvang glinstert weer,
geen gisteren en geen morgen meer,
geen tijd meer en geen uren
geen grenzen en geen muren;
en alle angst voorbij,
verlost van schaduw en van schijn,
wordt pijn en smart tot vreugd verheven !

Hoe kan het zo eenvoudig zijn !
Hoe kan het leven Hemel zijn,
met U, o kern van alle leven.

Uit "Adagio" F. Timmermans

07-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zonder jou, zo verloren
zonder jou,zo alleen
zonder jou,zo ontroostbaar
zonder jou om ons heen.

06-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Midden de mensen
is het zalig vertoeven
ik verwacht jullie allemaal
in een volgende levensfase.

Jouw zalige zorgen
kleuren de stilte van morgen
in een voorbeeldig geloof 
ligt een zoet weerzien geborgen.

05-07-2008 om 23:06 geschreven door André & Ida

Zwaar werden de dagen
en lang duurde de nacht
Hoe moeilijk is het vechten
bij het ontbreken van de kracht
Maar ondanks je verlies
van de strijd om het leven
Heb je ons een heel stuk geluk
en ontzettend veel liefde gegeven.

04-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

 Er zijn geen woorden voor een zieke,
van wie je weet hij redt het niet.
Je streelt zijn wang, je ziet zijn ogen,
je bent bevangen door verdriet.

Toch ben je dankbaar voor zijn einde,
dat na een moedige strijden kwam,
omdat het niet alleen zijn leven,
maar ook zijn lijden overnam

03-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Afscheid nemen doet zo'n pijn,
toch vonden we het fijn,
om tot het laatste moment
bij je te zijn.

02-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

't Is goed in 't eigen hert te kijken
Nog even voor het slapengaan,
Of ik van dageraad tot avond
Geen enkel hert heb zeer gedaan.

Of ik geen ogen heb doen schreien
Geen weemoed op een wezen lei
Of ik aan liefdeloze mensen
Een woordeke van liefde zei.

En vind ik, in het huis mijns herten,
Dat ik één droefenis genas,
Dat ik mijn armen heb gewonden
Rondom het hoofd dat eenzaam was...

Dan voel ik, op mijn jonge lippen,
Die goedheid lijk een avondzoen...

't I goed, in 't eigen hert te kijken
En zo z'n ogen toe te doen.

Alice Nahon

01-07-2008 om 12:05 geschreven door André & Ida

Voor de wereld
was hij één van de velen,
voor ons
was hij de hele wereld.

30-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Vanaf ons eerste levensteken
trekken we onherroepelijk
een lijn naar het einde toe.

Een lijn die niet altijd moet
afgebakend worden door
grote woorden en theatrale gebaren.

Eenvoudige vriendelijkheid
en dagelijkse opoffering
zullen in onze herinnering
een veel dieper spoor nalaten

29-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Heb je het ooit koud gehad,
terwijl de zon scheen.
Heb je, je ooit alleen gevoeld
terwijl iedereen om je heen stond.
heb je ooit tranen voelen prikken
terwijl iedereen lachte...
Dan heb je iemand verloren
die van je hield.

28-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Sommige mensen
maken van de wereld iets bijzonders,
alleen maar door er te zijn,
in alle eenvoud
goedheid en dienstbaarheid.
Van hen afscheid nemen
is met dankbare handen,
weemoedig meedragen,
al wat herinnering waard is.

27-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida