Een stoel blijft leeg
een stem blijft zwijgen
maar in mijn hart
zal je altijd blijven.

30-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Denk aan mij met een glimlach,
want zo wil ik in jullie gedachten zijn.
Maar als mijn heengaan alleen tranen wekt,
denk dan niet aan mij,
want zo wil ik niet in jullie herinnering leven.

29-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Het zijn de momenten
van naamloos verdriet,
de uren waarin je
geen uitkomst meer ziet,
dat er diep in jezelf
toch een ruimte ontstaat,
waarin als bij een wonder 
een deur opengaat.

28-05-2008 om 12:06 geschreven door André & Ida

Intens verdrietig om wat niet meer is
en nooit meer zal zijn
Dankbaar voor wat was
en altijd zal blijven.

27-05-2008 om 15:29 geschreven door André & Ida

"Alles wat je hebt gegeven
raakt nooit verloren
maar leeft voort in onze herinnering
en in die van velen."

26-05-2008 om 22:42 geschreven door André & Ida

Op ademdunne banden rijden wij
op de baan van het leven.
Eén vergissing, één verstrooidheid,
even-
en de wetten van de natuur
vellen hun vonnis,
snijden de adem af,
wreed en vol ontsteltenis.

Wij zijn te oud om te leven
en steeds te jong om te gaan.
Achter de bocht van de laan,
komt God als tegenligger aan.
Verblindend is zijn Licht,
gerijpt in het paradijs.
Wie op hem vertrouwt,
is nooit eenzaam op zijn laatste reis.

Mark Meekers

25-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je was een juweel van een moeder
een diamant die door het leven
in al zijn facetten is geslepen.

24-05-2008 om 23:23 geschreven door André & Ida

Langzaam verdween die moedige glimlach
van je lieve gezicht
om zich voor altijd verborgen te weten,
in onze herinnering.

23-05-2008 om 23:20 geschreven door André & Ida

Als onze liefde voor jou
je had kunnen redden,
dan was je er nu zeker nog geweest  !

22-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als de dag is gekomen
dat er afscheid van je word genomen
Weet dan dat het geen afscheid is
maar dat het "jij" is die ik nu mis...

21-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als een klein vogeltje zo teer,
vloog zij langzaam neer,
moegestreden maar toch niet alleen,
ging je zachtjes van ons heen.

20-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik zal aan het einde van het pad
altijd op je wachten.
Ik zal elke stap die je neemt gadeslaan.
Ik ben met jou, met ieder van jullie,
elk ogenblik van de dag.
Want ik woon in jullie hart

19-05-2008 om 15:07 geschreven door André & Ida

Voor hem een verlossing
Voor anderen verdriet
Hij wilde wel vechten
Maar de kracht was er niet.

18-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Soms voelen wij ons
zo weemoedsvol
met menig bange traan
hoe lief een mens ons was
als hij is heengegaan....

17-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik kan niet blijven
liefsten,
de dood ontbood mij
tot zijn kring;
vergeef mij
dat ik achterlaat
wat ik zo zeer
heb liefgehad
mijn huis, mijn tuin,
mijn kleine straat
en zeker u
mijn lieve vrouw en kroost.

16-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Weggaan......
weggaan maakt niet veel geluid
Niet meer dan herfstbladeren
die opstuiven in de wind.

De boom blijft verweesd achter
nu zijn stem op het tuinpad ligt
en geluiden dempt
haast onhoorbaar.

Je voetstappen
die zich verwijderen
alleen wie achter blijft
weet hoe afscheid klinkt

15-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Dichtbij zie ik jou.
Dichtbij hoor ik jou.
Ik loop naar je toe,
en voel een ijzige kou.

Ik kan je niet aanraken,
ik kan je niet voelen.
Nu snap ik
wat ze met afscheid nemen bedoelen.

Je bent er niet meer,
je bent nu een geest
toch, voor mij ben je nooit weggeweest

14-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

 Ik sta voor het loket
en kijk de juffrouw aan
de koffers naast me neergezet
vraag ik hoe laat ik moet gaan

Ik pak m'n beurs voor de laatste keer
koop 'n kaartje voor de trein
ik vraag nog eens: Hoe laat ook weer?
en loop vlug naar het plein

Het is er druk , ben niet alleen
de trein komt om half vijf
ik ben wel bang en denk meteen
als ik nog maar 'n plaatsje krijg

Dan komt de trein met veel kabaal
tot stilstand voor mijn neus
we gaan er in, wel allemaal
heel stil en harmonieus

We gaan op weg, we gaan op reis
onder hemels treingezang
we gaan op weg naar het paradijs
nu ben ik niet meer bang.

A. van Gemert

13-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als door engelen gekust
lig jij daar
met je ogen dicht
in diepe slaap
in een vredige rust.

Als door de zon gebracht
verlaten we je
met een hart vol verdriet
maar ma luister
maak je niet druk om ons
en rust zacht.

12-05-2008 om 22:55 geschreven door André & Ida

Belangrijk is niet alleen
 de weg die je gaat,
maar ook het spoor
dat je achterlaat.

11-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida