Als ik weet
dat er een Almachtige God is
die mij liefheeft
en zich over mij ontfermd,
hoe zou ik dan
bekommerd kunnen zijn
of ongerust ?

Toon Hermans

21-04-2008 om 11:43 geschreven door André & Ida

De zon gaat ten onder ,
nu eindt dan de dag van het leven.
De haren vergrijzen
de rimpels verschijnen
het hart wordt stiller en wijzer
't verleden en 't heden verdwijnen
de ogen zij worden moe
en eindelijk vallen ze toe.

                                E. Mattelaer

20-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Hoe mooier en rijker de herinnering is
des te moeilijker de scheiding.
Maar de dankbaarheid verandert
de pijn der herinnering in stille vreugde.

              D Bonhof

18-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Wanneer voor een ander het leven ophoudt,
blijft voor jou veel verdriet,,
daar gaat het leven voor verder,
ook al wil je het niet.

Tijd heelt alle wonden
en vergeten kost tijd,
het houdt je maar bezig,
je raakt het maar niet kwijt.

Zou het verdriet nog slijten,
en de gedachten verdwijnen?
Nee, waarschijnlijk niet,
daar zul je mee moeten leren leven.

Dat zijn voor jou de feiten.
Je mag er aan blijven denken.
Soms met een scheutje pijn,
maar je moet toch verder leven,
wanneer de ander er niet meer zal zijn.

16-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Achter je ligt een leven van werken en plicht,
en juist dat bepaalde in alles jouw gezicht.
Flink was jij je hele leven,
moedig ben je tot het einde gebleven.
Flink wil je nu dat wij zijn,
maar afscheid nemen doet ons zo'n pijn !

15-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Wilskracht,
twee woorden: wil en kracht...
Aan het einde restte nog slechts de wil,
weg was de kracht.

Rust nu maar uit,
jouw leven is volbracht.

14-04-2008 om 11:34 geschreven door André & Ida

Weggaan maakt niet veel geluid,
niet meer dan herfstbladeren
 die opstuiven in de wind.
De boom blijft verweesd achter
nu zijn stem op het tuinpad ligt.
 Geluiden dempen haast onhoorbaar
je voetstappen die zich verwijderen.
 
Alleen wie achterblijft weet
hoe afscheid klinkt  !

13-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Afscheid is niet eerlijk,
bij jou zijn was heerlijk.

Afscheid doet zo'n pijn,
nooit meer samen bij jou zijn.

Afscheid is heel naar,
niet meer samen voelt zo raar.

Afscheid, heel veel leed,
maar weet, dat ik je nooit vergeet.

Vaarwel, heb het fijn bij de Heer,
eens zien wij je weer...

12-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je kwam, je ging, een korte weg,
een vluchtig spoor in het aardse land.
Van waar ?  Waarheen ?
Wij weten slechts:
vanuit Gods hand in Gods hand.

11-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als achterom kijken pijn doet
en vooruit kijken bang maakt
kijk dan naast je,
ik ben bij je.

10-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je wordt alleen geboren
en alleen ga je heen.
Zodra je dit begrijpen gaat
sta je wel alleen,
dan heb je al wat meegemaakt
en sta je aan de kant.
Zodra je dat begrijpen gaat
 is je kaars haast opgebrand.

09-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

De donkere winter
heeft je stappen uitgevaagd
Een mooie herinnering dekt ze dicht.

Je ging voor naar
het land van het licht.

08-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

                 Bidprentje uit 1900

07-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

            
Je was een ster in vele dingen,
Dat worden voor ons nu alleen maar herinneringen.
Je was een ster als echtgenoot,
Jouw liefde en geduld voor onze pa was heel erg groot.
Je was een ster in het Moeder zijn,
Jouw opmerkingen die waren heel erg fijn.
Ook was je een ster voor de kleinkinderen hoor..
Daar zijn ze je heel erg dankbaar voor.

Je was een ster voor iedereen..
Want je hield van alle familie om je heen.
Jouw ster in ons midden is nu verdwenen.
Maar hoog aan de hemel weer verschenen.
..Als een ster ben je ooit gekomen..
..Als een ster ben je ook weer gegaan..
Maar voor ons zal je als een sterretje..
hoog  aan de hemel blijven staan.

06-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zo sterk
geen kracht meer,
Zo'n wil
geen macht meer.

05-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zwaar werden de dagen en lang duurde de nacht.
Hoe moeilijk is het vechten bij 't ontbreken van de kracht.
Maar ondanks je verlies van de strijd om het leven,
ben je langzaam en moe gestreden uit ons midden weggegleden...
Na een dappere maar ongelijke strijd,
ben je nu uit je lijden bevrijd.

04-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Bloesem in haar schoonheid
door natuur tot vrucht gekust,
draagt 't grote wonder,
waar 't leven op berust.

Nieuw blijft zo 't leven
dat in alles verder leeft,
ook als eens een plant
geen bloei meer heeft.

Tijd trekt dan de sporen
van de rimpels in 't blad,
langzaam aan verdorrend,
't heeft z'n eigen tijd gehad.

Buigt dan in de wind,
verliest die allerlaatste strijd,
maar leeft dan verder
in oneindigheid.

03-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Het was nog lente
alles stond in bloei
de zon scheen
er floot een vogel
en toe werd het stil...
een stukje leven op aarde
was voltooid.

02-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

In eenvoud was zijn leven groot,
een tuil van werk en zorg en beden
droeg hij vandaag ten hemel mede.
Hij rust nu in zijn schone dood.

01-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Jouw sterven is zo moeilijk te verwerken,
het doet nog zoveel pijn,
te moeten leven met de gedachte,
dat je nooit meer bij ons zult zijn.

Jouw sterven is zo moeilijk te begrijpen,
afscheid nemen ging niet meer,
te weten dat we jou voorgoed moeten missen,
dat doet zo verschrikkelijk veel zeer.

We hadden je nog zoveel te zeggen,
nog zoveel dingen uit te leggen,
maar we weten, eens komt er een keer,
dan zien wij elkander weer !

31-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida