Beetje bij beetje moesten we je verlaten
We konden uiteindelijk niet meer met je praten
Die blik, die stilte, dat deed vaak zeer
De moeder van weleer was je niet meer.

Stil ben je van ons heengegaan
Je hebt altijd voor ons klaargestaan
Geborgenheid, liefde heb je ons gegeven
Zo was je hele leven.

20-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als ik ook doodga,
begraaf mij dan niet.
Verstik mij niet onder een zware steen,
maar laat mij de kans om vrij te zijn,
om te gaan over de grenzen van de dood
mee met de wind als de witte vogels
en de groene natuur,
waarin ik zo graag vertoefde.

Als ik ooit doodga,
verstik me dan niet in je tranen
maar schep herinnering aan mijn lach,
niet op mijn graf, maar in mijn levenssfeer,
daar waar ik gelukkig was.

19-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ga nooit heen zonder te groeten
Ga nooit heen zonder een zoen
Wie het noodlot zal ontmoeten
Kan het morgen niet meer doen.

Ga nooit weg zonder te praten
Dat doet soms een hart zo'n pijn
Wat je 's morgens hebt verlaten
Kan er 's avonds niet meer zijn !

                                    Toon Hermans

18-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Nergens vond ik rust
tot plots een witte vlinder landde
naast mijn stramme hand

Hij keek mij aan
en net waneer ik hem wilde strelen
vloog hij heen

Ik volgde hem naar
waar enkel witte vlinders leven
en ik rust vond bij hen
die mij voor gingen naar daar waar
altijd rust en vrede is.

Edith Oeyen

17-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

                                                                     Bidprentje uit 1843

16-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Een moeder sterft altijd te vroeg,
al is ze jong of oud,
je bidt dat God haar sparen zal
omdat je van haar houdt.
Maar als de dagen knellen gaan,
zij ziek wordt, zwak en moe,
bid je dat God haar halen zal,
met liefde, naar Hem toe.

15-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zijn glimlach en zijn zorgen zijn voorbij
de lieve aandacht voor de daagse dingen
die door zijn hoofd en door zijn vingers gingen
en alles wat hij was voor u en mij.

Denk aan mij terug
maar niet in de dagen van pijn en verdriet
denk aan mij terug in de stralende zon
hoe ik was toen ik nog alles kon !

14-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik voel nog in mijn hand
het laatste drukken van jouw handen.
Daarin lag nog wat leven,
daarin lag ook reeds de dood.
Daarin lag al de liefde,
sedert jaren ons gegeven,
die gij in ene drukking nu
voor eeuwig in mij sloot.

13-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Moeder zijn is alles geven
blijdschap, vreugde, liefde, leven.
Moeder zijn is alles derven
alles... en tevreden sterven.

12-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zul je voorzichtig zijn ?
Ik weet wel dat je maar een boodschap doet
hier om de hoek
en dat je niet gekleed bent voor een lange reis

Je kus is licht, je blik gerust
en vredig zijn je hand en voet

Maar achter deze hoek
een werelddeel
achter dit ogenblik, een zee van tijd

Zul je voorzichtig zijn ?

                                          Adriaan Moriën

11-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

En ze vallen met de laatste bladeren.
Jeugd en lentetijd gaan eens voorbij.
Al het heden wordt verleden.
Jeugd en lentetijd gaan eens voorbij.
De winter komt ook straks voor mij.

10-03-2008 om 11:07 geschreven door André & Ida

Blijf me nabij
wanneer het avond is
wanneer het licht
vergaat in duisternis

09-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Wees niet bedroefd.
Ik heb u veel te lief gehad op aard
om door mijn dood
uw lichtheid te verdonkren

en laat uw lieve ogen flonkren
als toen gij nog het diepst gelukkig waart
opdat ik als ik u mogelijk bespied
u nimmer zie verduisterd door verdriet.

Bertus Aafjes

08-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Er zijn momenten in je leven van blijheid,
momenten waarvan je intens geniet,
momenten waarin je de waarde
van het leven ziet.

Er zijn momenten van verdriet en pijn,
momenten waarin je droevig kan zijn
en de levenswaarde nog moeilijk ziet !

07-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik kijk omhoog en zoek naar jou
in het duister van de nacht.
ik droom dat jij daar bent
en lief tegen mij lacht.
Maar...ik zie je niet,
en ik hoor je niet
En dan "plots"...  een intens moment.
ik voel dat je bij me bent.

06-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als om mij heen de levenslichten doven,
het donker wordt,
omdat z' er niet meer zijn.
Dan zoek ik rust'loos,
 in 't diepst van mijn geloven,
naar 'n antwoord op verdriet en pijn.

05-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je moeder blijft je moeder
zo eigen en vertrouwd.
Je wilt haar niet graag missen
omdat je van haar houdt

Maar eens dan komt de dag
dat je haar moet laten gaan,
je verstand zegt dat het goed is,
maar in je ogen blinkt een traan.

04-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Wanneer de zon
de laatste maal
in 't mensenleven ondergaat
dan wacht een nieuwe dageraad
met Licht en Leven
dat nooit meer doven zal.
Dan komt men
na een lange pelgrimstocht op aarde, 
                        Thuis.

03-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

                
Kleine zorgen kun je delen,
Maar er is een soort verdriet.
Dat kunnen mensen niet meer helen,
En dat hoeft ook niet.

02-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Laat toch mijn dood niet zwart omkransen,
maar wit als het lied van vreugde zelf.
Wit van vogels, van bloemen die ik minde.
Het wit waarin het geluk zich weeft.
Hier past geen zwart.
Ik was gelukkig.
Ik heb met heel mijn hart geleefd.

01-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida