Mijn engeltje...

We hopen dat ze je vleugels geven,
zodat je overal kunt komen,
dat je terug komt in onze dromen,
en met ons meevliegt in ons leven.

Onbekend

01-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

't Staat hier op papier geschreven
toch was 't mooi, mijn korte leven
Samen met mijn zoon en vrouw,
waar ik o zo veel van hou !
    Samen met vreugde, verdriet en veel pijn,
      had ik toch wat langer hier willen zijn ...

29-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Tot wederzien, tot wederzien
al waar het moge wezen;
na lang of korten tijd,
misschien
in 't ongekend nadezen !

                                                 G. Gezelle

28-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik sliep en droomde
dat leven een genot was.
Ik ontwaakte en zag
dat leven plicht was.
Ik leefde en besefte
dat plicht het geluk was

27-02-2008 om 11:21 geschreven door André & Ida

Als je ouder wordt
en niet meer weet waar je bent,
als je mensen ziet,
maar ze niet echt meer herkent,
als je toch blijft strijden
om bij ons te leven,
dan hopen wij dat je nu
de rust is gegeven.

26-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik ben je niet verloren
daarom gaf je mij teveel.
Wat je zei, dat blijf ik horen.
Van wat ik ben, ben jij een deel
Ik kan je overal nog horen,
in wat ik doe, in wat ik laat.
Je was en blijft voor mij een zegen.
waarvan het spoor steeds verder gaat.

25-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

24-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Doof nu het licht en sluit je ogen
en vergeet de strijd.
Jouw leven hier is omgevlogen
maar je liefde blijft.

Laat nu die laatste droom maar komen
en wees niet meer bang.
Jouw nacht van vrede is gekomen
na een leven lang.

Waar jij gaat laat ik mijn hart en ziel
met jou meegaan.
Jouw taak op aarde is voldaan
zoals je was in alle liefde zo zal je gaan.

23-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

 Je ging weg bij het ochtendrood
je tasje mee met het trommeltje brood
de deur deed je zachtjes dicht.
Ik zie nog je lach op jouw gezicht
een week van werken brak weer aan
maar toch is het anders gegaan.
Je bent er in ons midden niet meer bij
want het noodlot was aan jouw zij.
Later die ochtend het werd al licht
zag ik je terug... zonder lach op je gezicht.

    Ten Bolscher

22-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als je de laatste jaren van je leven,
soms bewust, soms onbewust beleefde,
als je soms niet meer weet wie je bent,
en soms de mensen om je heen niet meer herkent,
dan was dit een hele moeilijke tijd van leven
en wordt je, na deze lange weg,
nu door God  je rust gegeven.

21-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Stil ben je van ons vertrokken
met in je handen parels
van eenvoud, tederheid en liefde.

Goedheid, bezorgdheid, bescheidenheid,
in deze drie woorden staat voor ons
uw onvergetelijk beeld gebeiteld.

Dank U Heer,
voor haar zorgende liefde
voor haar sterk geloof
voor haar zachte eenvoud.

20-02-2008 om 21:10 geschreven door André & Ida

Het leven is wat altijd geweest is
de draad is niet gebroken
Waarom zou ik uit je gedachten zijn?
Omdat je me niet meer ziet
Neen, jij bent niet ver
Juist aan de andere kant van de weg
Zie je, alles is goed
Je zult mijn hart opnieuw ontdekken
en er de tederheid terugvinden
zuiverder dan ooit
Dus droog je tranen en ween niet
als je van me houdt.

19-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

                   
Ben je in de hemel?
Of ben je ook bij mij?
Ben je nu bij God?
En voel je je er blij?
Is het er ook mooi?
En voel je er geen pijn?
Voel je daar geen zorgen?
Is het fijn om er te zijn?
Mis je mij soms ook?
Zo erg als ik jou nu mis?
Ben ik nog in je gedachten?
Hoe fijn het daar ook is?
Kun je me nog horen?
Als ik fluister tegen jou?
Ben je misschien toch bij me?

Had je ook nog zoveel willen vragen?
Had je ook nog zoveel willen weten?
Zal je soms nog aan me denken?
Zoals ik jou nooit zal vergeten.

18-02-2008 om 23:13 geschreven door André & Ida

Als je door verdriet wordt neergeslagen,                 
en het waarom aan niemand kan vragen.
Dan zijn er tranen die niet gedroogd kunnen worden,
is er verdriet dat niet gedeeld kan worden,
is er een lege plek die niet gevuld kan worden.

17-02-2008 om 23:33 geschreven door André & Ida

Zal het ooit nog hetzelfde worden ?
Zal het ooit een beetje draaglijker worden ?
Het voelt niet zo... enkel leegte en verdriet.
Wij wilden je nog zoveel vertellen,
er stond je nog zoveel te wachten.
Het doet pijn, verschrikkelijk veel pijn,
te weten dat het zonder jou
nooit nog hetzelfde zal zijn.
Het enige dat ons hoop geeft is
 de gedachte aan een prachtige vrouw,
die diep in ons binneste verder leeft.

16-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Er is een schakel
die de dood niet kan verbreken,
liefde en herinnering
leven altijd voort !

15-02-2008 om 11:19 geschreven door André & Ida

AVONDLIEDEKE

't Is goed in 't eigen hert te kijken
Nog even vóór het slapen gaan,
Of ik van dageraad tot avond
Geen enkel hert heb zeer gedaan

Of ik geen ogen heb doen schreien,
Geen weemoed op een wezen lei;
Of ik aan liefdeloze mensen
Een woordeke van liefde zei.

En vind ik in het huis mijns herten,
Dat ik één droefenis genas,
Dat ik mijn armen heb gewonden
Rondom één hoofd, dat eenzaam was...;

Dan voel ik op mijn jonge lippen,
Die goedheid lijk een avondzoen...
't Is goed in 't eigen hert te kijken
En zó z'n ogen toe te doen.

Alice Nahon

14-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je ogen vol wijsheid,
je handen vol kracht,
je woorden vol waarheid,
je zwijgen vol macht.
Zoveel moed getoond,
zo intens gestreden,
niet eens voor jezelf,
liefde was jouw reden.

13-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je bent er nog,
in duizend kleine dingen,
mooie herinneringen.
Je bent er nog,
in mensen die over je praten,
ons niet met dit gemis
alleen achterlaten.
Je bent er nog,
en blijft in ons bestaan de reden
om ook zonder jou verder te gaan.

12-02-2008 om 11:49 geschreven door André & Ida

De dood betekent helemaal niets.
Ik ben alleen maar de kamer hiernaast binnen geglipt.
Ik blijf ik en jij blijft jij.
Wat we voorheen voor elkaar waren, dat zijn we nog steeds.
Noem me bij mijn oude vertrouwde naam,
spreek me aan op de gemoedelijke toon van vroeger.
Verander je toon niet, hul je niet in somberheid en treurnis.
Lach zoals we altijd lachten met de grapjes die ons verblijdden.



Glimlach en denk aan me.
Laat mijn naam altijd de oude zijn
spreek hem eenvoudig uit, zonder enige schaduw erover.
Het betekent nog wat het altijd heeft betekend.
Het blijft wat het altijd was
de loop der dingen wordt niet onderbroken.
Waarom zou ik uit je hart zijn als ik uit je oog ben ?
Voor de tijd die het nog zal duren, wacht ik op jou,
ergens heel dicht, juist om de hoek.

Augustinus

11-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida