Weet je, heb je gefluisterd,
het leven is de moeite waard
als je je eigen hart beluistert
en altijd je geduld bewaart…

En kom, heb je willen zeggen,
de dood is niet zo'n enge vent…
je hoeft je huid slechts af te leggen
je bent er zo weer aan gewend…

Maar jij, hoor ik je nu nog praten,
jij hebt nog zoveel tijd tegoed,
al moest ik je te vroeg verlaten,
ik volg je vreugde op de voet.

Onbekend

10-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Hoe doe je dat?
Afscheid nemen van iemand
Die je nooit meer zal zien
Hoe doe je dat?
Afscheid nemen van iemand
Waar je van houdt
Hoe doe je dat?

Afscheid nemen van een dierbare
Voor altijd, voorgoed
Afscheid nemen van iemand
Zeg me, hoe je dàt doet  ?

09-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

En als ik doodga huil maar niet
ik ben niet echt dood moet je weten.
Het is het heimwee die ik achterliet.
Dood ben ik pas als jij die bent vergeten.

En als ik doodga, treur maar niet.
Ik ben niet echt weg, moet je weten.
't Is het verlangen dat ik achterliet.
Dood ben ik pas als jij dat bent vergeten.

En als ik doodga, huil maar niet.
Ik ben niet echt dood, moet je weten.
't Is maar een lichaam dat ik achterliet.
Dood ben ik pas als jij me bent vergeten,
Dood ben ik pas als jij me bent vergeten....

Bram Vermeulen

08-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

             

Ik heb je niet verloren,
Daarvoor gaf je mij teveel.
Wat je me zei, blijf ik horen,
Van wat ik ben,ben jij een deel.
Ik kan je overal nog horen,
In wat ik doe in wat ik laat.
Jij was en blijft voor mij een zegen,
Waarvan het spoor steeds verder gaat.

07-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als ik in de diepste verte staar
zie ik tussen wolkenkussens
jouw mooie gezicht
om het beeld niet te verliezen
knijp ik mijn ogen dicht

Je wuift ons toe vanaf het hemels pad
je ogen lachen zoals ze altijd deden
stilletjes bedekken
witte sluiers jouw profiel
ben je weer terug de hemel in gegleden ?

06-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zijn glimlach
en zijn zorgen zijn voorbij
zijn lieve aandacht voor de aardse dingen
die door zijn hoofd
en vingers gingen
en alles wat hij was voor U en mij.

05-02-2008 om 22:19 geschreven door André & Ida

Zover als dat wij konden
zijn wij met je meegegaan.
Moeder, je was zo lief voor ons allen,
je te moeten missen zal ons zwaar vallen.
Heel trots zijn wij
zo'n moeder te hebben gehad.

Je blijft altijd bij ons,
diep in ons hart.

04-02-2008 om 15:29 geschreven door André & Ida

Je was een man om van te houden.
Je was een vader om op te bouwen.
Je was een bompa om mee te spelen.
Je was een vriend van velen.
Nog altijd is er dat verdriet,
dat niet iedereen ziet.
De woorden die je vaak zei,
blijven mij voor altijd bij.

03-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zoveel soorten van verdriet,
ik noem ze niet.
Maar één, het afscheid doen en scheiden.
En niet het snijden doet zo'n pijn,
maar het afgesneden zijn.

M. Vasalis

02-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Rust nu maar uit, je strijd is gestreden,
je hebt het ontzettend moedig gedaan.
Wie kan zeggen wat je hebt geleden,
wie kan vatten wat je hebt doorstaan
.

01-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als he lichaam niet maar wil
en het leven wordt een lijden,
kan men dankbaar zijn
als God het komt bevrijden...

31-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je levensboek is volgeschreven
Je hebt het zachtjes dichtgedaan
Wij zullen het lezen en herlezen
Zo blijf je bij ons voortbestaan.

30-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

De momenten van stil geluk
ze duren maar heel even.
Je draait je om en ze zijn weg
dan vraag je je verdrietig af
waar zijn ze gebleven.

De momenten van stil geluk
duren veel te kort
maar het zijn gouden herinneringen
daar waar het liefste bezit
slechts herinnering wordt.


"Herinner mij,
maar niet in sombere dagen
Herinner mij, in stralende zon,
hoe ik was, toen ik alles nog kon."

29-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als je me zoekt,
zoek mij in jouw hart
daar heb ik mijn plaats gevonden
daar ben ik voor altijd bij jou.

28-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ons eenzaam achterlatend,
vertrok je stil naar 't onbekende land.
Voor jou hier nog slechts een strookje grond.
Een laatste groet.
Een enkele bloem,
al verdorrend aan 't einde van de dag.
Wat blijft, is stilte, diepe pijn
 alleen te dragen tot het eeuwig samen zijn.

                                      G.L. van Rens                      

27-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

De navond komt zoo stil, zoo stil,
zoo traagzaam aangetreden,
dat geen en weet, wanneer de de dag
of waar hij is geleden.

't Is avond, stilte... en mij omtrent,
is iets, of iemand, onbekend,
die, zachtjes mij beroerend, zegt:
" 't Is avond en 't is rustens recht."

G. Gezelle

26-01-2008 om 17:35 geschreven door André & Ida

Heimwee naar een gelukkige tijd,
gewoon, naar zijn ''lieve blik''.
Heimwee naar een ''aai en een kus''
en een beetje naar mijn ''eigen ik''.

Heimwee naar je arm om mijn schouder. 
Geen aandacht meer van hem.
Heimwee naar dat ''onvergetelijke'',
omdat ik dat alleen van hem maar ken.
Heimwee, je voelt je verloren,
je hebt alleen herinnering.

26-01-2008 om 17:28 geschreven door André & Ida

Met open ogen staar ik
in de spiegel van het verleden
naar het troosteloze heden.
Glansloos zijn de dagen
nu jij er niet meer bent,
alles heeft zijn kleur verloren,
eenzaamheid trekt diepe sporen
in de kamers van mijn hart.

 Doris Dorné

25-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Doof nu 't licht en sluit je ogen
en vergeet de strijd.
Jouw leven hier is omgevlogen
maar je liefde blijft.

Laat nu die laatste droom maar komen
en wees niet meer bang.
Jouw nacht van vrede is gekomen
na een leven lang.

24-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zwijgzaam, stil en zonder vragen
wilde jij je ziekte dragen.
Je vocht met al je levenskracht
voor elke nieuwe dag en nacht.

Zo ben je langzaam moegestreden
uit ons midden weggegleden
en na een dappere maar ongelijke strijd
uit je lijden nu bevrijd

23-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida