Wees niet bedroefd wanneer het uur zal slaan waarop de dood mij,ongemeld gelijk een grashalm velt en ik plotseling van u ben heengegaan.
Als dan een traan soms naar uw wimpers welt laat er uw lichte lach doorhenen gaan en veeg de droefheid uit uw oog vandaan en de herinnering,als zij u kwelt.
Ik heb u veel te lief gehad op aard om door mijn dood uw lichtheid te verdonkeren en laat uw lieve ogen flonkeren als toen gij nog het diepst gelukkig waart. Opdat ik ,wanneer ik u mogelijk bespied, u nimmer zie verduisterd door verdriet.
