Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
05-02-2006
benedictus
..De plaatsvervanger. Zomaar willekeurig van het internet geplukt....Mijne vriend, de mohammed wou niet op de foto, onzen duitser wel......Moeten we nu boos worden en ook alles wat we tegenkomen in de fik steken?
Neen...We moeten niets in de fik steken; zulke cartoons of fotos van mohammetje of van Benedictusgetuigen vanslechte smaak, maar dat wil niet zeggen dat ge den boel af moet breken. Tolerantie en verdraagzaamheid moet van twee kanten komen en niet als het U uitkomt of toevallig in uw kraam past..
Het betere werk!!! Twee vrienden van mij, bedaarde kerels die van een staatsuitkering genieten - al of niet terecht eventjes buiten beschouwing gelaten -maken zich ook verdienstelijk in de wereld van het vrijwilligerswerk. Sedert een andere vriend, eentje van de jongere soort, volgens eigen zeggen op vrijwillige basis, half Vlaanderen veilig heeft leren vrijen zijn zij ook in gang geschoten. Omdat er in de sector van "de liefde" niemand meer op hun daden zit te wachten hebben zij hun diensten op de rest van de gemeenschap losgelaten. Met het risico op onvolledigheid geven we hieronder een opsomming van hun vrijwillige activiteiten: - gaan garconnen bij de Oxfam-kerstmarkt. - openhouden van de schietkraam bij de parochiefeesten. - bij de inkom gaan zitten op de motorcross. - boekskes ronddragen van de wereldwinkel - briefkes ronddragen van overleden gepensioneerden - opzij gaan zitten als moeder de vrouw aan 't schuren is. - gaan velorijden met asielzoekers en met een pint trakteren. - op regelmatige basis bij weduwevrouwkes gaan buurten. - de tenten gaan afbreken na een chirokamp - de plaatselijke kruideniers een beetje op de zenuwen werken - lector en acoliet spelen in de vroegmis. - chauffeur spelen voor de pupillekes van de basket. - etc...enz...u.s.w... Voorwaar een aanwinst voor de maatschappij. Dankzij een lieve mie van de SPa mogen zij binnenkort hun onkosten in rekening brengen. Met z'n tweëen overwegen ze nu om een kantoortje in te richten en werkvolk aan te nemen...op vrijwillige basis wel te verstaan.
De hangende tuinen van Babylon. Voor vrienden van mij die niet te beroerd zijn om toe te geven dat ze ook alles niet weten, plaatsen we in wekelijkse afleveringen een beschrijving van de zeven wereldwonderen. We beginnen met de klassieke zeven en eindigen met de moderne zeven....Tenminste als we lezers overhouden.!!! Vandaag zijn we aan nummerke 3.
1. de pyramides van Cheops.(20/01) 2. de Kolossos van Rhodos.(25/01) 3. de hangende tuinen van Babylon.(03/02) 4. het mausoleum van Halicarnassus. 5. de Pharos van Alexandrië. 6. het Zeusbeeld op Olympia. 7. de tempel van Artemis in Ephese
De hangende tuinen van Babylon waren een botanisch en architectonisch kunstwerk die in de 6e eeuw voor Christus gebouwd werden in opdracht van de Babylonische koning Nebukadnezar. De werken duurden van 606 tot 562 voor Christus. De reden voor de aanleg ervan schijnt te zijn geweest dat de kersverse echtgenote van de koning, afkomstig uit bergachtige streken, gewend was veel groen om zich heen te hebben en de koning haar wilde helpen wennen aan het leven in het grote Babylon.
Het bouwsel bestond uit een serie terrassen, omringd door muren met torens. Op die muren waren bomen, struiken en bloemen geplant. De tuinen 'hingen' als het ware boven de oevers van de rivier de Eufraat. Bijzonder was de irrigatiemethode: onderaardse kanalen zorgden voor de aanvoer van water. Gelukkig is mijn vrouw content met een klein hofke.... (Bron: Wikipedia)
het omgeploegde fietspad. De overheid heeft het goed voor met haar burgers. Eén van de dingen die zij goed proberen te doen voor die burgers is het onderhoud van hun wegen en fietspaden. Los door ons geliefd teljorenlekkersdorp lopen twee wegen die onderhouden worden door "het vlaams gewest". Diverse keren per jaar komt dat "vlaams gewest" met grof geweld, voorzien van camions, borstels en ander gesofisticeerd materiaal de strepen wit schilderen, paaltjes afwassen, asfalt bijplakken. Drie weken geleden zijn de zijkanten van de fietspaden vrijgemaakt van russen en ander gewas. Dat deden ze met apparatuur waarop een gemiddelde aannemer alleen maar jaloers kan zijn: ploegen met roterende bladen, veegmachines, hoopkesmakers, en alles automatik. Ze zijn echter grof te werk gegaan. Nu hebben de fietspaden een groef van tien centimeter diep, 10 centimeter breed en aan de andere kant van de groef een ophoping van 20 centimeter. Dat hebben de mannen van de overheid 3 weken geleden klaargemaakt. Iemand die met zijn voorwiel in die groef komt is onherroepelijk verloren. Ondertussen zijn er al een paar schoolkinderen tegen de vlakte gegaan, een drietal asielzoekers op hun bekkie terechtgekomen en heb ik een nederlander in de gracht zien belanden. Het is dus niet altijd kommer en kwel. Met het vriesweer zijn de bulten naast het fietspad alleen maar hoger en harder geworden. Dus een van de dagen staat er weer een Arendonkenaar in de gazetten!!!.
De jubilaris. Een vriend van mij is vandaag gehuldigd. Wegens drieëndertig jaar trouwe aanwezigheid. Het bedrijf waar hij elke dag naartoe fietst - eentje in de papierversmossende nijverheid - hield vandaag haar nieuwjaarsreceptie en de directie die opzag tegen dubbele kosten vierde dus ook de jubilarissen. Het feest vond plaats in de kantine. Iedereen die meer dan vijfentwintig jaren dienst had in het bedrijf werd onder applaus van de werkmakkers naar voren geroepen, kreeg een hand van de ploegbaas en drie zwoele kussen van een ingehuurde directiesecretaresse ad interim. (de jubilaris op weg naar het podium) Niettegenstaande het bedrijf pas haar tweede verjaardag vierde wegens een doorstart na een grandioos faillissement is mijn vriend toch al 33 jaar in dienst. Dat komt door een administratieve vergissing van de dienstdoende curator die bij de afhandeling van het dossier een deel van het personeel mee verkocht aan een nieuwe eigenaar. De nieuwe directie is hoogst tevreden over mijn vriend. Niettegenstaande nog steeds terugkerende momenten van werkloosheid verschijnt hij iedere dag trouw op post.Hij begint zijn dag dan met bezigheden die normaal thuis uitgevoerd dienen te worden: te weten koffie drinken en het toilet bezoeken voor een grote boodschap. Daarna giet hij uitgebreid de sanseverias op de vensterbanken, probeert de stagiaire-telefoniste te versieren, verzorgd de administratie van de judoclub waarvan hij secretaris is en vertast tussendoor een stapel papieren van de ene naar de andere kant van zijn bureau.Dit doet hij dus al drieëndertig jaar.Voor deze tomeloze inzet is hij vandaag gehuldigd door de directie.Na de huldiging is hij met een paar vrienden 't Stad ingetrokken voor een aprês-drink. Het laatst hebben ze mijn vriend gespeurd in café "Amicitia" alwaar hij aan een serveuse zat te prutsen en ..... douwen dat ie deed..
allemaal sexblaaikes !!!! Van langsom meer beginnen meer en meer seniorenblogs op sexblaadjes te gelijken. De Jan, een zekere Ria, de Felix, de Fonne, die gasten van het vuurpeloton, en dan vergeet ik er nog een hoop, beginnen steeds meer en meer gelijkenis te vertonen met Dennis Black Magic en de uitgevers van de Ché en de Playboy. Alles over blote piemels, grote borsten en extravagante sexpartijen.Terwijl alles al meer dan 16 eeuwen geleden beschreven werd in de Kamasutra. U kent dat boek wel: Al dikwijls van gehoord, al dikwijls willen uitlenen, al dikwijls willen vragen als sinterklaascadeau; maar 't is er nooit van gekomen. Een vriend van mij houdt zich al meer dan 35 jaar bezig met het van buiten leren en het in de praktijk brengen van "het ultieme boek over de erotiek en het liefdesspel". In enkele afleveringen wil hij aan de geinteresseerde lezer - U dus, anders was U al gestopt met lezen - vertellen wat het boek te bieden heeft. Vandaag wat algemeenheden. Wat staat er eigenlijk in de Kamasutra? De Kamasutra bestaat uit zeven delen:
1.Inleiding over de liefde in het algemeen, de plaats ervan in het leven, en een indeling in soorten vrouwen. 2.Over de seksuele eenwording met een diepgaande behandeling over diverse seksuele technieken, seksuele standjes en trio's. 3.Over hoe een vrouw te krijgen. 4.Over een echtgenote en hoe ze zich dient te gedragen. 5.Over de vrouwen van anderen en over verleiding. 6.Over courtisanes. 7.Over manieren zichzelf aantrekkelijk te maken voor anderen.
Na de zeven wereldwonderen, nu de kamasutra uitgelegd op dit blog. Ik voel het nu al aan mijn water: Dit wordt een bestseller.
kaarsjes branden. Mijn vriend is opa van vijf kleinkinderen. Zoals dat bij een liefhebbende opa past gaat hij regelmatig met die bende rekels den hort op. Door de achterliggende bossen, over de sportvelden en zo naar het "Kongobos". Dat is een mastenbos waar de jeugd van Arendonk plezier komt maken. Ieder op hun manier en volgens hun ouderdom. De kleinsten op de schommels en de schuif-af, de jongere jeugd op de fito-meter en de iets groteren op en in elkaars schoot. In het naar huis gaan moet opa met zijn volk langs de "Lourdesgrot". Kaarskes voor het Lieve Vrouwke aansteken. Iedere keer vijf stuks. Alle vijf kunnen ze ondertussen harder lopen dan opa die op de terugweg dikwijls nog een klapke moet doen met een collega-gepensioneerde. Als hij dan als laatste bij de grot arriveert branden de vijf kaarskes al. Aan het geldende tarief moet opa daarvoor 5 maal 40 eurocent, is twee euro, in de offerblok deponeren. Dat enkele keren in de week maken een gat in zijn persoonlijk budget. Daarom verlaat hij als laatste de grot, salueert nog een keertje tegen het Lieve Vrouwke, blaast en passant de vijf kaarsjes uit en steekt één euro in de offerblok. Met de geburen heeft hij een akkoord gemaakt dat zij de gebruikte kaarsjes voor de helft van de prijs verder mogen opstoken. Ons Lieve Vrouwke heeft nog niet gereklameerd; dus zij zal ook wel akkoord gaan.
't Zwaar verkeer. (klik op de foto) Op 6 juli 2005 werd een blog van mijn vriend door de klachtencommissie onder leiding van de hoogwaardig heer Rocofort (zaliger) van het net geflikkerd. Dat gebeurde onder zware en herhaalde dwang van een hollandse transportmaatschappij. Wat was er aan de hand?De Arendonkse gemeenteraad had beslist dat doorgaand zwaar transport boven de 7,5 ton niet meer toegelaten was op de Arendonkse gewestwegen. Een verstandige beslissing van de Arendonkse raad vooral met het oog op de veiligheid van onze kinderen en zwakke weggebruikers. Een hollandse camionneur had daarna in een interview verklaard dat hij als gevolg daarvan naar de filistijnen zou gaan. Mijn vriend vond dit bij de haar getrokken en reageerde op zijn blog met de vermelding "geldgewin belangrijker dan veiligheid". En hij had het aan zijn botten. Een dikke streep er door en zijn blog was naar de filistijnen. Na verwijdering van het bewuste artikel mocht hij terug meespelen.
Vandaag , 6 maanden en 21 dagen later, kan mijn vriend met grote vreugde melden dat de bewuste verbodsborden zijn geplaatst en dat het zwaar doorgaand verkeer tot het verleden behoord.
Ik moet nu dringend naar mijn vriend om hem mijn felicitaties over te brengen en een paar "Blonde Leffes" te drinken op de goeie afloop.
Voor de goede orde: de hollandse camionboeren zijn slechte verliezers. Zij hebben klacht ingediend bij de Raad van State.
De brief van nonkel missionaris. In een vorig artikeltje (19/1) schreef ik over de "heiligen" in onze familie. Broeder-missionaris Louis Jan Lasters was er daar eentje van. In 1898 vertrok hij naar de Gilbert-eilanden (nu Kiribati) waar hij in 1919 van uitputting en miserie stierf zonder ooit naar de "heimat" teruggekeerd te zijn. Hieronder een uittreksel uit één van zijn brieven. Schrijven ging niet zo goed, 't was ook maar een broeder, timmeren en metselen zoveel te beter.
Bemind zij overal het H.Hart van Jesus Alemama 12 april 1913 Zeer Eerw heer Pastoor
Ik moet ditmaal beginnen mij te beschuldigen zoo lang gewacht te hebben iet van uit de Gilbertseilanden te hebben latten weten. ik hoop in het vervolg niet meer in deze faut te hervallen. het een en het ander heeft er bij toegedragen mijn schrijven uit te stellen. Onderaandere reden het veraanderen van eiland. zoo als U boven ziet ik woon niet meer te Onotoa maar ben meer naar het noorden opgekomen. Juist op het noorden van den evenaar. dit eiland is eenmaal zoo groot als dat ik kom te verlatten maar heeft niet de helft der bevolking, zoo wat 700 inwoners.er zijn velle heidenen en ook eenige prottestanten en zoo wat 200 kattolieken.....
Tot daar een fragment uit nonkel missionaris zijn schrijvelarijen aan het thuisfront. en in dit geval aan de pastoor van Retie.
...Hij stief zoals hij geleefd en brieven geschreven had: "simpel en eenvoudig." tussen de Kanaken, de "kortoren" van de Stille Oceaan.
...een receptie met standing. Een vriend van mij moest in het weekend naar een staande receptie. Neen het was niet de heer van "La douce France". Die moest naar een receptie met Bertje Anciaux. Mijn vriend moest naar een receptie met standing. Alle notabelen van het "fijne dorp Arendonk" waren op de bijeenkomst verzameld: de burgemeester, een afgevaardigde van een scholengemeenschap, de gemeentelijke pelisie, en nog een heleboel genodigden die niet waren gekomen. Twee straten verder nam het lokale plebs deel aan een kwis. De receptieavond verliep geslaagd. Tenminste dat vertelde mijn vriend die rond middernacht verslag kwam uitbrengen bij de kwissers: hij had de hele avond aan de champitter gezeten, met twee handen tegelijk bitterballen en kippenpootjes gegeten, bij de aanwezige vrouwen in hun decolletté geloerd, tegen de orkestleden geruzied omdat die naar zijn goesting teveel lawaai maakten, een hoop gemeenteraadsleden "zijn" waarheid gezegd en tenslotte een paar zinnige gesprekken gevoerd met een plaatselijke kruidenier. Die had hem een paar aangebrande moppen aan de hand gedaan. Eentje ervan kende mijn vriend nog en die kwam hij rond middernacht met een dikke tong vertellen aan de kwisploegen. Het was een moppeke over "beffen baffen en boffen". Na vier keer opnieuw het moppeke aanhoord te hebben zijn de kwissers in een geforceerde lach geschoten, kwestie van het onheil te stoppen. Ge ziet: ge moet niet persé op een receptie bij Bert Anciaux zijn om een beetje cultuur op te doen!!!....beffen, baffen, en boffen...das pas cultuur.
De Kolossos van Rhodos. Voor vrienden van mij die niet te beroerd zijn om toe te geven dat ze ook alles niet weten, plaatsen we in wekelijkse afleveringen een beschrijving van de zeven wereldwonderen. We beginnen met de klassieke zeven en eindigen met de moderne zeven....Tenminste als we lezers overhouden.!!! Vandaag nummerke 2 van de klassieken.
1. de pyramides van Cheops.(zie 20/01) 2. de Kolossos van Rhodos.(25/01) 3. de hangende tuinen van Babylon. 4. het mausoleum van Halicarnassus. 5. de Pharos van Alexandrië. 6. het Zeusbeeld op Olympia. 7. de tempel van Artemis in Ephese
De Kolossus van Rodos was een gegoten bronzen beeld van de zonnegod Helios, die door de Grieken vereerd werd en later Apollo genoemd werd. Het beeld was 32 meter hoog en stond aan de monding van de haven van het eiland Rodos. Het werd gebouwd tussen 305 en 292 voor Christus. Deze data zouden verband houden met een grote overwinning van Rodos in 305-304 voor Christus.
Men is niet zeker in welk jaar de Kolossus vernield werd door de aardbeving, maar het moet gebeurd zijn tussen 227 v. Chr. en 224 v. Chr.. De brokstukken van het beeld hebben negen eeuwen bij de haven gelegen, tot de Arabieren het eiland in 653 na Christus veroverden. Volgens een legende waren er 900 kamelen nodig om de bronzen restanten van het beeld van Aleppo naar Syrië te vervoeren. Van de brokstukken is in de moderne tijd geen spoor meer teruggevonden.
De Nederlandse taal heeft aan dit kunstwerk woorden als 'kolos' en 'kolossaal' overgehouden.
Een legende verhaalt dat het beeld wijdbeens boven de haven stond en dat schepen onder de benen doorvoeren. Dit is echter hoogst onwaarschijnlijk gezien de hoogte van het beeld en de breedte van de havenmonding. Het beeld was wellicht meer vergelijkbaar met het Vrijheidsbeeld, weliswaar op een lagere sokkel, en stond dichtbij de haven, maar meer landinwaarts....Kan iedereen nog volgen??
De afgehakte hondenpiemel. Zoals ik in het artikeltje van 15 januari over "het gekef voor een ander hol" beloofde, zou ik aan de lezer van dit blog die wistvan wie het volgende verhaaltje kwam...
"....Toch, het was de penis van de hond maar er was een beentje ingestopt om het stukje recht te houden. Grote hilariteit bij de vrouwen die nu eindelijk begrepen hoe dit alles in mekaar zat.
Ik heb het beentje later meegenomen naar België en daar door een slager laten controleren."
een nominatie als "cybersenior" voor de 4de week van januari 2006 en 1 drankbonneke voor een "Blonde Leffe" versieren..
De vraag was: Komt dit uit Gazet van Antwerpen die berichtte hoe iemand zijn piemeltje kwijt speelde?, uit de mond van een duitse kannibaal die zijn vriend in stukjes sneed?, of van één van de culinaire blogs van mijn grote vrienden fons en sisken?
De eerste twee antwoorden zijn echt gebeurd maar waren mensenpiemeltjes. Het derde piemeltje hoorde toe aan een Koreaanse straathond die vakkundig opgegeten werd op het culinaire blog van mijne nieuwe vriend de Fonne. Met spijt in het hart moet ik vaststellen dat ik niemand met een "blonde Leffe" kan plezieren. ...Ik stel me alleen de vraag waarmee die vrouwen zo moesten lachen?....Alfons, weet gij het?.
...Waar zijn ze gebleven? 280 dagen geleden ben ik op seniorennet begonnen...Tijd om het testament van mijn blog op te maken. En dan komt een mens onwillekeurig uit bij de eerste schrijvelaars in het gastenboek. En om het met de Humo te zeggen: "Hoe zou het eigenlijk zijn met..... - al die anoniemelingen die onder een valse naam, met een onbestaand emailadres commentaren schreven die kant nog wal raakten...waar zitten "Iemand" , "Aigle" en "Rikske II" - al die fantasten en jalourzigaards die schelden en schimpten....waar zijn "het heertje douwe" en "wij" en "yssorianneke" - al diegenen die zelfs niet konden schrijven noch ondertekenen met een naampje...hoe zou het zijn met "!!!!" of "????" en waar zit "xxxx". - waar zou de "mestkever" gebleven zijn? - of de pipo die ondertekende met "ik kom op voor allen". -...en waar zou de "stemmenteller" en de "familywatcher" uithangen? - zou de "fonne" en de "sisse" nog leven en hoe zou het met hun sexleven gesteld zijn?
Allemaal ééndagsvliegen die zich plotseling stoorden aan het één of ander artikeltje op een blog, dan wild enthousiast gelijk een gedopeerde olifant hun middelvingerke op het toetsenbord ramden en hun gal spuiden. Anoniem en met een vals emailadres. Na het nuttigen van vijf "blonde Leffes" heb ik wel eens gefantaseerd hoe die dropzwansen er in werkelijkheid zouden uit zien. En dan moest ik denken aan....aan, dat vertel ik wel een keertje als ik echt in een chagrijnige en boosaardige bui ben. Ik beloof wel om het niet anoniem te doen.
oude zakken en speelpleinen. In de Vlaanders heeft een rechter een stelleke verzuurde geburen gelijk gegeven. In Lauwe bevindt zich al jaren "Hoeve Delaere"; een speelplein waar in de zomermaanden en op ander zonnige dagen zo'n 180 kinderen plezier beleven aan schuif-afs, schommels en andere speeltuigen. ( Buren kunnen niet meer tegen het speelplezier van kinderen.) Enkele geburen - meestal bejaarden - pikten dit niet, zochten een advokaat en legden klacht neer wegens burenlawaai. Ze kregen toch wel gelijk van de rechter zeker!!! Nu mag er dus niet meer gespeeld worden door de peuters, kleuters en eerste communicantjes want die oude peekes mogen niet meer gestoord worden in hun middagdutje. Kijk, zover hebben wij het gebracht met onze maatschappij. 's Zondagsavonds uitgebreid supporteren voor Fata Morgana en SAM, opblijven en meezoeken naar de senior van de maand maar wel die klein snotneuzen verbieden om te ravotten. Fijn volk zijn wij, ouderen van dagen...voortrekkers van de verzuring zijn wij, ja. Ik weet het wel: wij zien ons kleinkindjes toch zo graag, wat zijn het snoezekens...maar oo wee als ze een beetje herrie maken....en die kleinkinderen van de overburen, wat zijn dat toch voor ettertjes... De rechter in Menen moest doen wat de wet hem voorschreef: lawaai verbieden, maar er moest een wet bijkomen die het mogelijk maakt dat die verzuurde aanklagers van het kinderlawaai in een oude legerkazerne worden gestockeerd en dat ze daar a volonté verder kunnen zeuren en zagen en middagdutjes doen...tot ze niet meer wakker worden.. Ik zal wel alleen zijn met mijn gedacht...Maar 't kan me geen ene fluit schelen. Je moet niet alleen puntjes geven, je mag ook reageren hoor !
De pyramides van Cheops. Voor vrienden van mij die niet te beroerd zijn om toe te geven dat ze ook alles niet weten, plaatsen we in wekelijkse afleveringen een beschrijving van de zeven wereldwonderen. We beginnen met de klassieke zeven en eindigen met de moderne zeven....Tenminste als we lezers overhouden.!!!
1. de pyramides van Cheops. (20/01) 2. de Kolossos van Rhodos. 3. de hangende tuinen van Babylon. 4. het mausoleum van Halicarnassus. 5. de Pharos van Alexandrië. 6. het Zeusbeeld op Olympia. 7. de tempel van Artemis in Ephese
De Piramide van Cheops of de Grote Piramide (van Gizeh) was met zijn hoogte van ruim 146 meter vier millennia lang het hoogste gebouw ter wereld. De piramide is circa 230 meter breed en telt circa 2,3 miljoen stenen van elk circa 2,5 ton. De inhoud is circa 2,6 miljoen m³. Men heeft volgens de overlevering van Herodotus 30 jaar over de bouw gedaan. Moderne analyse van de bouw van de piramiden heeft aangetoond dat dit een zeer realistische bouwtijd is.
De piramide van Cheops maakt deel uit van een complex van drie grote en zes kleine piramiden. De grote piramiden zijn die van de koningen Cheops (of Choefoe), Chefren (of Khafra) en Mycerinus (of Menkaure). Ze werden gebouwd tussen ca. 2551 en 2472 voor Christus en zijn dankzij hun zeer stabiele constructie goed bewaard gebleven. De buitenste witte kalksteenlaag is in de loop der tijden grotendeels verdwenen omdat de stenen in de Middeleeuwen gebruikt zijn voor andere bouwwerken. De opdrachtgever voor dit indrukwekkende bouwwerk was farao Cheops die tussen 2587 en 2564 voor Christus regeerde. De piramide was bedoeld als graf en stelde de heuvel voor waarop de zonnegod Ra had gestaan toen hij de andere goden en godinnen had geschapen. Kijk....Daar had ik nu graag eens naast gestaan!!!.
Broeder Louis Jan Lasters. Niet dat "Jef Koffie's Volk" de katholiekste familie van Arendonk is maar we hebben toch ons best gedaan. Met wisselend succes: Mijn verblijf in het Klein Seminarie van Hoogstraten zal waarschijnlijk de geschiedenisboeken niet halen maar over de rest kunnen we tevreden zijn. Zo mogen we de grote baas van de naburige Norbertijnerabdij met zijne voornaam noemen, wegens familie. Een andere pater in de familie was Louis Lasters. In 1893, op zijn 24ste, ging hij leren voor broeder bij de missionarissen van het Heilig Hart op de "Stenen Brug" in Borgerhout. Na enkele jaren studie in Frankrijk vertrok hij in 1898 naar de Gilberteilanden in de Stille Oceaan, een paar duizend kilometers van Australië. Daar begon zijn missioneringswerk bij de "Kanaken" de plaatselijke bevolking op de eilanden.
Hij kreeg het aan de stok met de plaatselijke stamhoofden en de engelse dominees, en van zijn eigen oversten moest hij ook al niet veel steun verwachten. Zijn verlof naar Europa werd diverse keren uitgesteld en toen kwam de eerste wereldoorlog. Uitgeput en zonder zijn familie terug te zien stierf broederke Louis Jan Lasters in 1919 in de ouderdom van 50 jaar op Abaiang op de Gilberteilanden. Tegenwoordig heten de eilanden Kiribati en Tuvalu. In de tweede wereldoorlog werden zij bezet door de Japanners en in '45 waren zij een bruggenhoofd voor de Amerikanen in hun veldtocht tegen Japan. Ge ziet het: Met een klein beetje geluk was niet pater Damiaan als grootste Belg gekozen, maar was het een "Koffie" geworden.
Bartel Pegh, de ossendief. Als die van Limburg denken dat ze alleen maar schavuiten, schooiers en bokkenrijders onder hun volk hadden zijn ze mis. Wij hadden er ook. Wij hadden Bertel Michielsen, alias Bartel Pegh. 't Was wel geen rasechte Arendonkenaar, eerder import, ne hollander om hem bij naam te noemen, maar hij woonde toch in de Arendonkse hei met vrouwlief en zoon. t Zal zo wat rond 1700 geweest zijn. Bartel leefde van de jacht en de visvangst gelijk ze dat zeggen. Elke commercie was goed als er maar geen werken aan te pas kwam. Op verschillende plaatsen hadden ze hem al buiten gegooid nadat hij eerst een hoop stok- of zweepslagen had gekregen. In zijn boek" Geschiedenis der Vrijheid Arendonk" vermeld de schrijver E.H. Welvaarts, de laatste heldendaad van Bartel Pegh en de gevolgen ervan. In 1705 (*) zou hij in Balen twee ossen uit een stal hebben gestolen nadat hij de staldeur met zijn mes had geforceerd. Ongelukkig voor Bartel kwam hij op de terugweg de schout tegen die moest weten waar de ossen vandaan kwamen. Bartel antwoordde: "Ge zult wel horen waar dat het markt is geweest".(**) Vanaf toen ging het rap: Bartel Pegh ging de pijnbank op en daar deden ze hem zo'n zeer dat hij alles wou bekennen wat er te bekennen viel. 't Gevolg was dat ze de heer Michielsen met roepnaam Bartel Pegh enkele dagen later hebben opgehangen aan het Galgenven hier in Arendonk.
Het ven is er nog altijd en in een weemoedige bui durf ik mijn kleinkinderen wel eens vertellen dat de eikenboom waar het zeel aanhing er ook nog staat. Die klein gasten moeten dan echter wel beloven om het aan niemand verder te vertellen. (*) De schrijver van het boek "Geschiedenis van Arendonk" heeft zich bij het lezen van de oorspronkelijke processtukken schromelijk vergist van jaartal. Er is enkele jaren geleden een processtuk opgedoken van de rechtbank in Den Bosch uit 1710 waarin dezelfde Bartel Pegh voor 25 jaar uit 's Hertogenbosch wordt verbannen. In Arendonk was hij dan al 5 jaar geleden opgehangen. (**) Populaire uitdrukking in Arendonk als ge iets niet wilt zeggen.
Afgelopen zondag heb ik met een scheef oog naar Eurosong gekeken. Voor de allochtonen onder ons en de vlamingen in het buitenland: Eurosong is een muziekprogramma op onze Vlaamse staatszender ter voorbereiding van het eurovisie-songfestival. Afgevaardigd door een plaatselijk kerkkoor of door hun mediageile ouders maakten zondagavond weerom een zevental doosjes en johnies hun opwachting om zich voor de zot te laten houden door een vakkundige jury; althans dat vinden deze laatsten van zichzelf. Bart Peeters, een overjaarse hyperkinetische enthousiasteling praatte de show aan elkaar. In de vakjury had ene Johny Logan plaatsgenomen, een nederlandsonkundige Ier die in een ver verleden ooit het songfestival had gewonnen. Verder reikte zijn curicullum niet. Naast hem zat ene Marcel Vanthilt, ooit frontman van "Arbeid Adelt" ; een obscuur popgroepje dat vooral bekendheid verwierd door de snelheid waarmee de groep telkens uit elkaar spatte. Buiten een grote bril en obscure praat is er aan de heer Vanthilt geen lor te beleven en nog minder van te leren. Dat vonden ze ook in Unaaited Steets waar hij ook geen poot aan de grond kreeg. Op zondagavond ging hij in dialoog met Els Deschepper, een zelfverklaarde comedienne met roste haren die ook zangambitie heeft. Verder dan wat wederzijds geleuter over pipi, stront en kaka kwam het duo niet. Best een hoogstaande vertoning daar op onze teevee EEN. Dan maar weggezapt naar VTM waar "Blind Date" aan de gang was. Een opgetutte callgirl die op zoek was naar een goedkoop verlof had als ultieme wens een motor en een vent. Dat vertelde ze als volgt: "...Ik moet iets stevig tussen mijn benen hebben en ik wil dat hij er langs achteren opkruipt." Dat, mijne lieve blogsters en bloggers, dat wordt op zondagavond uitgezonden op onze nationale zenders. Moeten wij ons dan als bedaarde senioren druk maken in een moppeke op ons bloggeske?
